Czym jest wiara?

          Czy wiara jest aktem pozytywnym, czy negatywnym? Według rozumu sama wiara jest nierozsądna. Można przyjmować za prawdę również negatywne treści i błędne przesłania. Np. sekty bazują na łatwowierności swoich członków. Jak więc odczytywać słowa Jezusa: Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli (J 20,28).  Trzeba odróżniać wiarę małego dziecka, jako pełne zawierzenie ojcu czy matce, od wiary dorosłego człowieka, która wymaga aktu woli i rozeznania jej treści. Wiara człowieka dorosłego, choć niekiedy nierozsądna wynika z jego dobrej woli, a więc nie może być grzeszna. Słowa Jezusa skierowane zostały w pewnym stopniu do dzieci Boga. Korespondują one ze słowami: Jeżeli się nie nawrócicie i nie staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego (Mt 18,3). Bóg wie, że nie wszyscy mają intelektualne możliwości zgłębiania wiary. Ponieważ akt wiary nie jest niczym złym, dopuszcza akty zawierzenia na poziomie dziecięcym. Dobrze jednak jest, aby człowiek dorosły rozeznał w co wierzy. Poszukiwania Boga, wartości eschatologicznych, sensu życia itp. są dobre. Bóg pragnie, aby ludzie stawali się osobami mądrymi. Dla intelektualnie słabszych, pozostawia samą wiarę, licząc, że otoczenie, Kościół, przyjaciele, nauczycie nie pozwolą im zbłądzić.

          Doktryna katolicka, oprócz najistotniejszej Prawdy o Bogu zawiera w sobie wiele niesłusznych stwierdzeń, fałszywych faktografii, mitów, legend i modeli o znaczeniu konceptualnych. Na bazie prawdy i nieprawdy zbudowana została konstrukcja etyki chrześcijańskiej. Trzeba przyznać, że jest wyjątkowa i bliska orzeczeniu Stwórcy. Jest podstawą do dobrego życia i drogą do zbawienia.

          Jeżeli ostateczny cel jest spełniany, to trzeba uznać wiarę, w tym kształcie za dobrą. Nawet najsłabszy moralnie człowiek może z pomocą wiary (też tej nierozsądnej) dojść do zbawienia. Dla poszukujących droga nie została zamknięta. Jeśli można, należy szukać, badać, stając się coraz bardziej doskonałym i mądrzejszym.

          W duchu wiary rozumnej filozoteizm odrzuca wiarę w anioły, szatana,  niepokalanie poczęcie NMP, zwiastowanie w ujęciu Łukasza i wiele innych elementów obowiązującej katechezy. Za zbędne uważa troistość Boga, preegzystencje Jezusa, a nawet ontologiczne pojęcie Ducha Świętego. Wierzy natomiast w istnienie Boga jako Stwórcę świata, Jezusa jako Akt działający Boga, dobro jako budulec świata, powszechną Miłość jako najważniejszy funkcjonał i atrybut Boga, dziedzictwo Boże człowieka. Przyjmuje prostą zasadę powszechnej wzajemnej miłości.