Papież Jan I (523–526) zmuszony został do wyjazdu do
Konstantynopola aby powstrzymać likwidację arianizmu, jaką zarządził cesarz
Justyn I i jego siostrzeniec Justynian. Papież czynił to niechętnie, ale ze
względów politycznych podjął trudy podróży. Niestety nic nie osiągnął. Teodoryk
Wielki wtrącił do więzienia wszystkich posłów towarzyszących papieżowi.
Oszczędził tylko papieża (inne źródła podają, że umarł w więzieniu). Wiele
zasług dla kościoła miała mądra córka
Teodoryka Amalaswinta. Miała ona wpływ na wybór kolejnego papieża. Na polecenie
papieża Jana I Dionizjusz Mały (470–550) ustalił datę narodzin Jezusa Chrystusa
w nowej tabeli paschalnej wzorowanej na tabeli Cyryla aleksandryjskiego.
Obliczył, że Jezus Chrystus urodził się 25 grudnia roku 753 od założenia Rzymu.
Od roku następującego po tej dacie (rok 1 n.e.) zaczął liczyć erę
chrześcijańską, od jego imienia zwaną także erą dionizyjską. Papież Jan I
wprowadził ten nowy sposób datowania, oparty na początku ery chrześcijaństwa.
Dionizy
popełnił jednak błąd w swych obliczeniach wyznaczając początek ery
chrześcijańskiej na rok 754 ery rzymskiej, podczas gdy poprawną datą jest rok
750 lub nawet 748. Dionizjusz ustalił również sposób obliczania daty
Wielkanocy.
Papież Feliks IV (III) (526–530) pozyskał od Teodoryka zgodę
na poddanie duchowieństwa jurysdykcji papieża. Papiestwo otrzymało ogromne
narzędzie prowadzenia samodzielnej władzy i swojej polityki. Pod koniec
pontyfikatu Feliksa w 529, na wzgórzu Monte Casino powstała słynny klasztor
załozony przez Benedykta z Nursji (ok. 480–547).
Papież Bonifacy II (530–532) wybrany w tym samym dniu co
antypapież Dioskur. Siódma już schizma w kościele zakończyła się wraz ze
śmiercią Dioskura. Po raz pierwszy w dziejach papiestwa mówiło się o symonii
(przekupywanie wyborców), która była już głęboko zakorzeniona. Papież rozwiązał na II synodzie w Orange
(529) spór na temat łaski i wolnej woli. Korzystał z Biblii oraz z pism Ojców
Kościoła, szczególnie Augustyna (354–430). Opracowane kanony nabrały wielkiego
znaczenia w Kościele w nauce o grzechu pierworodnym i łasce.
Papież Jan II (533–535) był pierwszym papieżem, który zmienił
imię. Do czasu wyboru miał na imię Merkury, nazwę pogańskiego bożka. Od tej
pory stało się to już powszechną tradycją.
Papież Agapit I (535–536) otrzymał polecenie od króla Italii
Teodohada wyjazdu do Konstantynopola aby powstrzymać Justyniana w jego
agresywnej odsieczy po zabiciu Amalaswiny (została uduszona na rozkaz kuzyna,
króla Teodohada. Papież nie wrócił już do Rzymu. Zmarł w Konstantynopolu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz