Antropologia wiary 6

          Czy Bóg posiada takie cechy ludzkie jak: empatia, wrażliwość, smutek, radość, złość i inne? Wszystkie ludzkie przymioty mają wymiar skończony. Bóg ma natomiast przymioty nieskończone. Różnica ta nie pozwala na bezpośrednie kontakty rzeczywistości boskiej i ludzkiej. Nawet słowa Boga, aby były słyszalne,  muszą przejść przez człowieka: Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna (Hbr 1,1–2). Aby dać świadectwo Prawdzie wysłał do ludzi Jana: Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię (J,1,6). Na końcu pojawił się Jezus, który miał pokazać przymioty Boga transponowane na sposób ludzki. W Jezusie można więc dopatrywać się empatii, wrażliwości, radości i smutku Boga. Jezus jest figurą i obrazem Niewidzialnego, Nieskończonego. W Jezusie nastąpiła antropologia Boga. Nie należy mylić antropologii Boga z antropologią wiary. Antropologia wiary to obszar wiedzy na temat Boga, wiary i całej rzeczywistości stworzonej z ludzkiej perspektywy. Bóg jest inicjatorem i dawcą takich przymiotów ludziom, aby mogli stworzyć i rozwinąć religię. Religia jest więc działalnością z zamysłu Bożego. To platforma porozumienia się dwóch rzeczywistości. Nie jest ona imperatywem, ale zaproszeniem.

          Odbywa się ona w szczególny sposób – z poziomu serca. Serce zaś wykorzystuje neurotyczne zdolności umysłu. Karol Herman Schelkle w Teologii Nowego Testamentu tom. 1 s. 10 napisał: Takie opowiadanie, w którym Bóg rozmawia z prorokiem i postępuje z nim jak przyjaciel z przyjacielem, możemy nazwać mitem. Mądre spostrzeżenia teologa wielokrotnie wspierały tezy filozoteistyczne, np.: Na każde słowo Pisma św. jest literalnie i dosłownie Bożego pochodzenia. Są w nim i ludzkie, niedoskonałe słowa. Wola Boża jest często głęboka ukryta.

         Na bazie dotychczasowych badań wydaje się, że postać Jezusa pochodzi z zamysłu Bożego. Bóg bardzo chciał zbliżyć się do człowieka. Chciał być lepiej poznany przez wiernych i bardziej zrozumiały. Przymioty ludzkie mają wymiar skończony, ale w Jezusie nabierają one wymiaru nieskończonego, tym samym można używać ludzkich przymiotów do opisu Boga. Tak samo, jak można rysować Boga w postaci Jezusa.