Evangile selon s. Luc 15 i tłumaczenie

          Extrait Afflux de personnes (Luc 6 :17–19; Matthieu 4:23 ff; 12–21; Marc 3:7–12) est la pericope synoptique. L'enseignement de Jésus est de plus en plus fort. Maintenant, les gens eux-mêmes issus d'une variété de sites d'être guéries et d'entendre de nouvelles sciences. Pour beaucoup, Jésus est le guérisseur. On croyait que Jésus vient la puissance qui guérit. Pas tout le monde savait que le miracle de la guérison nécessaire leur foi.

          Les pericopes Les Béatitudes (Luc 6:20–26) et (Matthieu 5:3–12) sont similaires. Les deux descriptions diffèrent dans les détails. Matthieu réunis dans une instance de Jésus Ses paroles, prononcées dans des situations différentes et des temps, mettre toute l'action au sommet (Sermon sur la Montagne). Luc décrit l'événement sur la plaine. Il se concentre uniquement sur ce qui est particulièrement proche de lui. Quatre bénédiction représente la deuxième personne du pluriel, et non pas comme Matthieu dans la troisième. Cette forme est plus directe et plus sensible. Matthieu présente les bénédictions de la sagesse articles (prophétique). Luc révèle son attitude chaleureuse envers les gens. Comme il l'écrit:  Alors Jésus, levant les yeux sur ses disciples, dit  (Luc 6:20). Le récit est plus picturale. On sent que Jésus ressemblait à parler aux gens. Les appels vers les pauvres par la phrase «vous» (deuxième personne du pluriel). La relation est proche et aimante. La lecture de ses mots recevoir personnellement. Jésus nous dit, à moi directement. L'pauvres, car le royaume de Dieu. La faim sera satisfaite, la tristesse se changera en joie. Il est pas que les gens vous détestent à cause de Moi. Récompense vous attend dans le ciel. Après ces mots de joie coulait de ceux qui viennent vivre dans la pauvreté. Et donc ils obtiendront la joie fois. Le ciel ne sont pas seulement pour les riches ou appris dans les Écritures.

          L'auteur donne un avertissement: Malheur aux riches. Dommage que ne précise pas qu'elle est un riche, qui, avec leurs actions ne méritait pas le prix.

          Les différences dans les deux auteurs témoignent de séparer le développement de la communication verbale. Matthieu a puisé son inspiration de l'écriture de l'Ancien Testament à la troisième personne, plus formellement (Heureux ceux qui pleurent). Alors que Luc écrit: Heureux vous qui pleurez maintenant.

         Je dois admettre que chaque évangéliste possible pour quelque chose à critiquer, mais se vanter. Luc a introduit beaucoup de ses propres pensées; mais écrit beau et chaud. Recevez l'Evangile de Luc est certainement plus agréable. Outre plus de points à des éléments les plus importants de la foi, l'amour et la miséricorde de Dieu. De Matthieu production de connaissances (malheureusement contaminé propres idées).

Tłumaczenie

          Fragment Napływ ludu (Łk 6,17–19; Mt 4,23nn; 12–21; Mk 3,7–12) jest  perykopą synoptyczną. Nauczanie Jezusa jest coraz bardziej głośne. Teraz ludzie sami przyjeżdżają z różnych stron, aby doznać uzdrowienia i usłyszeć nową naukę. Dla wielu Jezus jest Uzdrowicielem. Wierzono, że z Jezusa wychodzi moc, która uzdrawia. Nie wszyscy wiedzieli, że do cudu uzdrowienia potrzebna jest ich wiara.

          Błogosławieństwa (Łk 6,20–26) to perykopa podobna do fragmentu zatytułowanego Osiem błogosławieństw obecnego u Mateusza (Mt 5,3–12). Oba opisy różnią się w szczegółach. Mateusz zebrał w jednym wystąpieniu Jezusa Jego słowa, wypowiedziane w różnych sytuacjach i czasach, umieszczając całą akcję na górze (Kazanie na Górze). Łukasz opisuje zdarzenie na równinie. Koncentruje się tylko na tym, co jest szczególnie mu bliskie. Cztery błogosławieństwa przedstawia w drugiej osobie liczby mnogiej, a nie jak Mateusz w trzeciej. Ta forma jest bardziej bezpośrednia i czulsza. Mateusz  przedstawia błogosławieństwa z pozycji mądrościowej (prorockiej). Łukasz ujawnia swój ciepły stosunek do ludzi.  Jak pisze: On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił (Łk 6,20). Narracja jest bardziej obrazowa. Wyczuwa się spojrzenie Jezusa jak przemawia do ludzi. Zwraca się do ubogich przez zwrot „wy” (w drugiej osobie liczby mnogiej). Relacja jest bliska i pełna miłości. Czytając Jego słowa odbiera się je osobiście. Jezus mówi do nas, do mnie bezpośrednio. Ubodzy, do was należy królestwo Boże. Głodni będą nasyceni, smutek zamieni się w radość. To nic, że ludzie was nienawidzą z Mego powodu. Czeka was nagroda w niebie.

          Po takich słowach radość napłynęła u tych, którym przychodzi żyć w biedzie. A więc i oni kiedyś dostąpią radości. Niebo jest nie tylko dla bogatych czy uczonych w pismach.

          Autor podaje też ostrzeżenie: biada bogatym. Szkoda, że nie wyjaśnia, że chodzi o bogatych, którzy swoim postępowaniem nie zasłużyli na nagrody.

         Różnice u obu autorów świadczą o oddzielnym opracowywaniu przekazu ustnego.  Mateusz czerpał natchnienie ze Starego Testamentu pisząc w trzeciej osobie, bardziej oficjalnie (Błogosławieni, którzy płaczą). Łukasz natomiast pisze: Błogosławieni wy, którzy teraz płaczecie.

          Trzeba przyznać, że każdego ewangelistę można za coś skrytykować, ale i pochwalić. Łukasz wprowadził wiele własnych zamysłów, ale pisze ładnie i ciepło. Odbiór Ewangelii Łukasza jest zdecydowanie przyjemniejszy. Poza tym bardziej wskazuje na najważniejsze elementy wiary, na miłość i miłosierdzie Boga. Od Mateusza pozyskuje się wiedzę (niestety skażoną własnymi pomysłami).