La plaquette (communion) est un signe de l'administration du Ressuscité dans le sens de la mystique
qui est devenu un esprit vivifiant (1 Cor
15:45). Traitement de la communion (substances de plaquettes) que le
corps réel du Christ est une mauvaise compréhension de la notion de
sacrement, qui est le signe (superposée sur le contenu visible de la substance du sacrement). La substance est seulement un transporteur
du sacrement contenu.
Il est pas
sacrée, mais son contenu.
Miracles Eucharistiques de l'Eucharistie confirment les personnages, pas la réalité du vrai
corps et le sang de Jésus-Christ.
Si le test sanguin montre les merveilles
de groupe sanguin AB Jésus Eucharistie, vous devriez recevoir
les résultats des tests comme un «miracle de la marque» et non pas de sang réelle de Jésus.
L'Eglise catholique donne Eucharistie valeur mystique, et à juste titre. L'Eglise protestante est
traitée seulement comme un souvenir
d'un souper d'adieu: faites ceci en mémoire de moi (Lc 22,19; 1 Cor
11:25.). Protestants voient dans l'Eucharistie seulement un banquet fraternel.
La célébration eucharistique est autre chose qu'un simple repas (agapè): nous avons tous été abreuvés d'un seul Esprit (1 Corinthiens 12:13). Le sacrifice de la messe ne soit pas compris par le Magistère de
l'Église en tant qu'entité distincte,
distincte de l'heure du sacrifice du Christ fait
sur l'autel de la croix, mais une re-présentation et
la participation dans ce dernier
sacrifice du Christ et le
sacrifice de l'Eucharistie sont
un unique sacrifice (Le Catéchisme de l'Église Catholique 1,367). Le
monde a besoin en permanence réparation
pour les péchés actuels. Au
cours de chaque messe, il
y a l'action salvifique de Jésus.
La pleine participation à la Messe
est la participation des fidèles
à la passion du Christ crucifié
et l'unification de la mort de
Jésus dans son œuvre de salut: En
effet, si nous sommes devenus une même plante avec lui par la conformité à sa
mort, nous le serons aussi par la conformité à sa résurrection (Rom 6,5). L'Eucharistie
est considérée comme la plus importante
manifestation de l'œuvre de Dieu qui
se fait par le Christ et l'Eglise
dans le monde (com. Le Catéchisme de l'Église Catholique 1325). En
outre la libération du péché apporte
la résurrection.
Médiéval, concept traditionnel de la transsubstantiation [1]
(transformation) du pain et du vin dans le Corps
et le Sang du Christ doit être
portée seulement à l'histoire de
la tradition de l'Eglise: Conseillé
de cela et plein de foi inébranlable que ce qui semble être le pain est pas de pain, si une telle impression de vous donner un avant-goût, mais le corps du Christ, et ce qui semble être le
vin est pas du vin, quoique si
goût paraît-il, mais
le sang Christ, pour raffermir
ton cœur, de partager le pain
comme un spirituel et encourager le visage de votre âme (catéchèse de
Cyrille de Jérusalem 315–386).
Il est utile de rappeler les mots de moine de Corbie, Ratramnusa
(868 d.): Le
Christ est considéré comme réellement présent dans le sacrement,
mais prise dans un sens spirituel,
et non comme la réalité physique. Sa
personne a finalement été oublié,
et les lettres ont été attribués à
Jean Scot Eriugenie et condamné au Synode de
Vercelli à 1050.
Il est difficile
d'accepter les paroles du Pape Paul VI: Après la
réussite de formes de transsubstantiation
du pain et du vin sans aucun
doute prendre un sens nouveau
et de nouvelles tâches, comme ils
ne sont plus commune pain et boive commune, mais
un signe des choses sacrées et un
signe de la nourriture spirituelle sont; mais pourquoi ils
prennent un nouveau sens et une
nouvelle fin, qu'ils contiennent une nouvelle «réalité» dont il appeler
à juste titre ontologique. Sous mentionné parce
que les personnages ne réside pas plus ce qu'elle était avant, mais tout à fait différente, et pas seulement en raison de la conviction de la foi de l'Eglise, mais en fait, depuis la transformation de la substance,
ou la substance du pain et du vin en corps et sang
du Christ quelque chose , est plus rien du
pain et du vin en dehors des mêmes personnages, dans laquelle le Christ
est tout et nieuszczuplony, dans sa «réalité» physique,
présente même le corps, mais pas de la même façon le corps est placé dans
l'espace (Mysterium Fidei,
le 3 Septembre 1965.).
L'Eucharistie est un sacrifice de Jésus continue. Christ
nous sauve tout le temps, à
savoir. Il fournit l'acte d'amour.
Son amour est suffisant pour l'approche de nos âmes impures
à Dieu (dans le modèle sacrifice eucharistique conceptuelle de Jésus signifie que nous approchons le rayon à
Dieu, nous nous sentons sa «chaleur»
de plus en plus - la chaleur de l'amour, et
par ce que nous sommes
plus heureux).
[1] Transsubstancja (transformation) plaquette a été annoncé par le pape Innocent III en 1215.
[1] Transsubstancja (transformation) plaquette a été annoncé par le pape Innocent III en 1215.
Tłumaczenie
Opłatek (komunia) jest znakiem Ciała Zmartwychwstałego w sensie
mistycznym, który stał się duchem ożywiającym (1 Kor 15,45). Traktowanie
komunii (substancji opłatka) jako realnego Ciała Chrystusa jest niezrozumieniem
pojęcia sakramentu, który jest znakiem (nałożoną treścią na widoczną
substancję sakramentu). Substancja jest tylko nośnikiem treści sakramentu. Nie
ona stanowi sacrum, lecz jej treść.
Cuda eucharystyczne potwierdzają w
Eucharystii znaki, a nie rzeczywistość prawdziwego ciała czy krwi Jezusa
Chrystusa. Jeżeli badana krew z cudów eucharystycznych wykazuje grupę AB krwi
Jezusa, to należy odbierać wyniki badań jako «cud znaku», a nie rzeczywistej
krwi Jezusa.
Kościół katolicki nadaje Eucharystii wartość mistyczną,
i słusznie. Kościół protestancki traktuje jedynie jako pamiątkę pożegnalnej
wieczerzy: to czyńcie na moją pamiątkę (Łk 22,19; por. 1 Kor 11,25).
Protestanci widzą w Eucharystii jedynie ucztę braterską.
Uczta eucharystyczna jest czymś innym niż zwykła
wieczerza (agapé): wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem (1
Kor 12,13). Ofiara mszy nie jest rozumiana przez Magisterium Kościoła jako
osobna, odrębna od ofiary Chrystusa dokonanej raz na ołtarzu krzyża, lecz jest
uobecnieniem i uczestnictwem w tej ostatniej: Ofiara Chrystusa i ofiara
eucharystii są jedną ofiarą (KKK 1367). Świat stale potrzebuje zadośćuczynienia za bieżące grzechy.
Podczas każdej Mszy ponawia się zbawcze działanie
Jezusa. Pełne uczestniczenie we Mszy Świętej jest udziałem wiernych w męce
Ukrzyżowanego i zjednoczeniem się ze śmiercią Jezusa w Jego Zbawczej roli: Jeżeli bowiem
przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to
tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie (Rz 6,5).
Eucharystia jest uznana za najważniejszy przejaw działania Bożego, które
dokonuje się przez Chrystusa i Kościół w świecie (por. KKK 1325). Oprócz wyzwolenia z grzechów niesie też
zmartwychwstanie.
Średniowieczne, tradycyjne pojęcie transsubstancji[1]
(przeistoczenia) chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa należy sprowadzić
jedynie do historii tradycji Kościoła: Pouczony
o tym i pełen niezachwianej wiary, że to, co się zdaje być chlebem, nie jest
chlebem, chociaż takie wrażenie daje smak, lecz ciałem Chrystusa, a co się
zdaje być winem, nie jest winem, choć się tak smakowi wydaje, ale krwią
Chrystusa, umocnij serce twoje, pożywając ten chleb jako duchowy i rozwesel
oblicze twej duszy (katecheza Cyryla
Jerozolimskiego 315–386).
Warto przypomnieć słowa mnicha z Corbie,
Ratramnusa (zm. 868): Chrystus jest
przyjmowany jak rzeczywiście obecny w sakramencie, ale przyjmowany w sensie
duchowym, a nie jako rzeczywistość fizykalna. Jego osoba uległa z czasem
zapomnieniu, a pisma zostały przypisane Janowi Szkotowi Eriugenie i potępione
na synodzie w Vercelli w 1050 r.
Trudno jest przyjąć słowa papieża Pawła VI: Po
dokonanym przeistoczeniu postacie chleba i wina nabierają nowego bez wątpienia
znaczenia i nowego zadania, ponieważ nie są już pospolitym chlebem i pospolitym
napojem, lecz znakiem rzeczy świętej i znakiem duchowego pokarmu; ale dlatego
przybierają nowe znaczenie i nowy cel, że zawierają nową
"rzeczywistość", którą słusznie nazywamy ontologiczną. Pod
wspomnianymi bowiem postaciami nie kryje się już to, co było przedtem, lecz coś
zupełnie innego, a to nie tylko ze względu na przeświadczenie wiary Kościoła,
ale w rzeczy samej, ponieważ po przemianie substancji, czyli istoty chleba i
wina w ciało i krew Chrystusa, nie pozostaje już nic z chleba i wina poza
samymi postaciami, pod którymi przebywa Chrystus cały i nieuszczuplony, w swej
fizycznej „rzeczywistości”, obecny nawet ciałem, chociaż nie w ten sam sposób,
w jaki ciała są umiejscowione w przestrzeni. (Misterium
fidei, 3 września 1965 r.).
Eucharystia to ciągła ofiara Jezusa. Chrystus nas bez
przerwy zbawia, tzn. dostarcza aktu miłości. Jego miłość starcza na zbliżanie
się naszych nieczystych dusz do Boga (w modelu konceptualnym ofiara
Eucharystyczna Jezusa powoduje, że zbliżamy się po promieniu do Boga, czujemy
Jego coraz większe „ciepło” – żar miłości, i przez to jesteśmy bardziej
szczęśliwi).
[1]
Transsubstancja (przeistoczenie) opłatka ogłoszona została przez
papieża Innocentego III w roku 1215.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz