Evangile selon s. Luc 4 i tłumaczenie

          Luc donne une information chronologique sur le recensement ordonné par Quirinius - de la Syrie à l'époque de César Auguste: En ce temps-là parut un édit de César Auguste, ordonnant un recensement de toute la terre.  Ce premier recensement eut lieu pendant que Quirinius était gouverneur de Syrie (Luc 2:1–2). Confronter les documents romains sur le recensement, on voit une différence dans les dates. Ils parlent de la liste, mais, lorsque Jésus était env. 12 ans. Exégètes chrétiens ferment le cas conjecture que peut-être il était sur la réglementation locale. Liste de rappel ordonné par Sentius Saturnin, de la Syrie à partir de l'année 8–6 avant JC. Luc pourrait donc confondre la liste de l'auteur.

          Luc donne les autres comme évangélistes que Jésus est né à Bethléem. Probablement il né dans l'une des grottes de Bethléem, où ils ont été maintenus une fois les animaux:  Elle l'emmaillota, et le coucha dans une crèche, parce qu'il n'y avait pas de place pour eux dans l'hôtellerie (Luc 2:7).

          Un autre pericope  Les bergers à la crèche (Luc 2:8–20) est sa propre composition et la vision de Luc: Et soudain il se joignit à l'ange une multitude de l'armée céleste, louant Dieu et disant: Gloire à Dieu dans les lieux très hauts, Et paix sur la terre parmi les hommes qu'il agrée! (Luc 2:13–14).

          Selon la loi juive, le huitième jour après la naissance, la circoncision a été faite, au cours de laquelle l'enfant a été donné le nom de Jésus.

          Les parents sont retournés à Jérusalem et dans le temple, il y avait un acte de sacrifice à Dieu Premier-né. Luc dépeint une scène d'un vieux Siméon, qui attendent la venue du Messie du Seigneur. Au moment où il a écrit son Evangile, Jésus a été considéré comme le Messie annoncé par les prophètes. La scène avec le vieux Siméon et sa prophétie: Voici, cet enfant est destiné à amener la chute et le relèvement de plusieurs en Israël, et à devenir un signe qui provoquera la contradiction (Luc 2:34) compte plus théologique historiographique. Siméon est présenté ici comme un prophète, un homme juste et pieux. Son accueil est un signe avant-coureur de la nouvelle ère qui commence avant que toutes les nations du monde.

          La péricopes Prophétesse Anne (Luc 2:36–38) décrivent une femme veuve âgée qui a donné grâce dans le temple de Dieu, et a parlé du nouveau-né à tous ceux qui attendaient la libération de Jérusalem: elle parlait de Jésus à tous ceux qui attendaient la délivrance de Jérusalem (Luc 2:38). Elle a parlé de façon messie politique.

          Luc sait très peu de choses sur la vie de Jésus d'entre les jours de sa jeunesse. Dans péricope Retour à Nazareth (Luc 2:39–40) écrit laconiquement:  l'enfant croissait et se fortifiait. Il était rempli de sagesse, et la grâce de Dieu était sur lui (Luc 2:40).

Tłumaczenie

          Łukasz podaje informację chronologiczną o spisie zarządzonym przez Kwiryniusza – wielkorządcę Syrii za czasów cezara Augusta. W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz (Łk 2,1–2). Konfrontując dokumenty rzymskie dotyczące spisu ludności, widać rozbieżność w datach. Mówią one o spisie, ale w czasie, gdy Jezus miał ok. 12 lat. Egzegeci chrześcijańscy zamykają sprawę przypuszczeniem, że może to chodziło o rozporządzenie lokalne. Przywołują spis zarządzony przez Sencjusza Saturninusa, wielkorządcę Syrii od roku 8–6 przed Chr. Łukasz mógł więc pomylić autora spisu.

          Łukasz podaje za innymi ewangelistami, że Jezus narodził się w Betlejem. Prawdopodobnie urodził się w jednej z grot betlejemskich, w których były niegdyś przechowywane zwierzęta: owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie (Łk 2,7).

          Kolejna perykopa Pasterze u żłobka (Łk  2,8–20) jest własną kompozycją i wizją Łukasza: nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania (Łk 2,13–14).

          Według prawa żydowskiego, w ósmym dniu po narodzinach, dokonano obrzezania, podczas którego nadano Dziecięciu imię Jezus.

          Rodzice wrócili do Jerozolimy i tam w świątyni nastąpił akt ofiarowania Bogu Pierworodnego. Łukasz przedstawia scenę ze starym Symeonem, który oczekiwał nadejście Mesjasza Pańskiego. Z chwilą kiedy pisał swoją Ewangelię, Jezus uważany był za Mesjasza głoszonego przez proroków. Scena ze starym Symeonem i jego proroctwem: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą (Łk 2,34) ma znaczenie bardziej teologiczne niż historiograficzne. Symeon przedstawiony jest tu jako prorok, człowiek sprawiedliwy i pobożny. Jego powitanie jest zwiastunem nowych czasów, jakie rozpoczynają się przed wszystkimi narodami świata.

          Perykopa Prorokini Anna (Łk 2,36–38) opisuję kobietę w podeszłym wieku, wdowę, która sławiła w świątyni Boga i mówiła o Nowonarodzonym wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy: mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem (Łk 2,38). Mówiła więc o mesjaszu politycznym. 

          Łukasz niewiele wie o życiu Jezusa z czasów Jego młodości. W perykopie Powrót do Nazaretu (Łk 2,39–40) pisze lakonicznie: Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim (Łk 2,40).