O potopie, wielkiej powodzi istnieje wiele informacji
pochodzących z całego Świata. W Europie
znane są następujące podania o potopie: arkadyjskie, celtyckie,
Cyganów
transylwańskich,
germańskie,
rosyjskie,
rzymskie, samotrackie
i walijskie. W kulturze azjatyckiej wyróżnia się wersja
sumeryjska, wersja z Eposu o Atra-hasisie, czy też wersja z Eposu o Gilgameszu,
czy Berossosa. Istnieją przekazy pochodzące z Indii, z Filipin, z Wietnamu (od
ludu Miao), z Chin, z Afryki i oby Ameryk. Różnią się one od siebie, ale mają i
elementy wspólne. W Biblii, w opisie potopu
zachodzą na siebie dwie tradycje: jahwistyczna 6.5 – 8,22 i kapłańska
6,9 – 9,17.
Ilość przekazów świadczy, że było coś na rzeczy. Jednak teoria, że potom obejmował całą
ziemię nie obroniła się. Nauka dysponuje dziś dokładnymi badaniami
biologicznymi (rozmieszczenie i ewolucja gatunków) i geologicznymi, aby uznać
teorie za fałszywą. Dawniej osady polodowcowe uważano za ślad biblijnego
potopu, dlatego plejstocen nazywano Dyluwium. W chwili obecnej reacjoniści są
grupą, która najsilniej wspiera pogląd o potopie ogólnoświatowym.
Różne opisy potopu w samej Biblii świadczą, że wiedza ta zdobywana była w różnych okresach
dziejowych, na zasadzie, że coś w trawie piszczy. Sama puenta ma wydźwiek
teologiczny i wykorzystanie pogłosek było dla Księgi przydatne.
Nauka Kościoła tłumaczy rozbieżność tak. We fragmencie: "Z każdego gatunku ptactwa, bydła i
zwierząt pełzających po ziemi po parze" (Rdz 6,20), a innym: "Z wszelkich zwierząt
czystych weź z sobą siedem samców i siedem samic, ze zwierząt zaś nieczystych
po jednej parze: samca i samicę; 3 również i z
ptactwa - po siedem samców i po siedem samic, aby w ten sposób zachować ich
potomstwo dla całej ziemi" (Rdz 7,2).
Według niektórych tłumaczeń można także zrozumieć, że po siedem zwierząt
każdego rodzaju, w tym samce i samice.
podobnie
po siedem ptaków każdego rodzaju i każdej płci (znów - być może po 7 każdego
rodzaju, w tym samce i samice) po parze nieczystych. Być może różnica co do
ilości zwierząt wziętych przez Noego wynika z tego, iż według relacji jednego z
autorów Biblii człowiek na tym etapie żywił się wyłącznie roślinami (Rdz 1:29),
stąd Noemu wystarczyło po parze każdego zwierzęcia. Drugi zaś autor wziął pod
uwagę to, że rodzina Noego będzie zjadała zwierzęta czyste i w jego wersji Noe
bierze po 14 (ewentualnie 7) zwierząt czystych. Jednak ten autor, w relacji
którego Noe bierze po parze wszystkich zwierząt, również zna podział na
zwierzęta czyste i nieczyste, o czym świadczy Księga Rodzaju 7,8-9. Noe składa
Jahwe ofiarę całopalną, zaś Jahwe obiecuje sobie w sercu, iż już nigdy nie
ukarze ziemi potopem (źródło jahwistyczne); Bóg wygłasza ważne przemówienie, w
którym m.in. przeznacza mięso zwierząt na żywność człowieka (wcześniej u tego
autora człowiek żywił się roślinami) i zawiera z Noem przymierze (źródło
kapłańskie).
Interpretacja, która nie zakłada sprzeczności w tekście
biblijnym polega na tym, że werset 6:19 uważa się jako opis sposobu, w jaki
zwierzęta mają wchodzić do Arki. 7:2-3 opisuje natomiast liczbę zwierząt, jakie
do arki wprowadził Noe. Jest ona uznawana głównie przez denominacje
protestanckie, przede wszystkim ewangeliczne.
Być może potop jest odległą w czasie informacją o
wielkiej katastrofie jaka się zdarzyła w przeszłości. Przez wieki została ona
dopasowana do regionalnych powodzi. Nabrała też wymiaru teologicznego. W
powodzi uczestniczy woda jako czynnik dający życie. Woda jest również elementem
groźnym, karzącym. Żywioł i jego
pokonanie stało się motywem obrazowania Bożego działania. Potop jest przestrogą
przed katastrofą, która może się zdarzyć w przyszłości. Od czasu do czasu
pojawiają sie niepokojące wieści o zbliżających się do Ziemi wielkich bloków
skalnych, bolidach, które mogą spaść na Ziemię wywołując niebotyczną
katastrofę. Nauka przygotowuje się na taka okoliczność. Broń jądrowa czeka w
pogotowiu na rozbicie intruzów. Trzeba być jednak przygotowany na takie
niespodzianki i w gotowści duchowej stawić czoło wyzwaniom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz