Redakcja Starego Testamentu

             Pisałem, że wszystko, co potrzebne, aby zrozumieć Wszechświat znajduje się w zasięgu zwyczajnego zjadacza chleba. Wiedza na temat duchowy znajduje się w Piśmie Świętym. Jest ona w specyficzny sposób zapisana i trzeba ją odszyfrować, czyli dokonać właściwej egzegezy. Kto ma dostęp do Starego Testamentu może przeczytać w słowach wstępu do poszczególnych ksiąg kiedy były redagowane, albo kiedy nastąpiła ich końcowa redakcja. Można odczytać, że większość końcowych redakcji była wykonana podczas niewoli babilońskiej, oraz tuż po niej.

Prawo – Tora (Pięcioksiąg Mojżesza)

1.   Księga Rodzaju – od XIII - XII wieku przed Chr. Ostatnia redakcja w V w.

      zachowane zostały tradycje: jahwistyczna (X w najbardziej znany fragment  

     to stworzenie Adama i Ewy oraz ich upadek: Rdz 2,4b-Rdz 4)), elohistyczna  

     (IX w.  wywodzi się z królestwa północnego. Pojawia się np. w rozdziałach 

     20 i 22),  deuteronomiczna (VIII w, źródeł tradycji doszukuje się w   

     królestwie północnym, być może na  krótko przed jego upadkiem w 722 r. 

     p.n.e.),

     kapłańska (V w, Odpowiada m.in. za pierwszy rozdział księgi,

     hymn na cześć Stwórcy)

2.   Księga Wyjścia – od XIII - V przed Chr. redakcja kapłańska.

      W pierwszej połowie księgi zachowane zostały tradycje: jahwistyczna (X

     w)

3.   Księga Kapłańska – nie później niż V w. przed Chr.

      Zachowane zostały tradycje: jahwistyczna (X w)

      Kodeks kapłański stał się podstawą reformy Ezdrasza i Nehemiasza w 

      połowie V przed Chr.

4.   Księga Liczb – w ostatnim etapie tradycji kapłańskiej

      Zachowane zostały tradycje: jahwistyczna (X w)

5.   Księga Powtórzonego Prawa – w czasie niewoli babilońskiej

          Siłą rzeczy Stary Testament był pisany dla ówczesnych odbiorców według ówczesnego zapotrzebowania. Trzeba pochwalić końcowych redaktorów, że uszanowali wcześniejsze tradycje redakcyjne, i zostawili je w ostatniej redakcji. Ocenia się, że redakcja Pisma Starego Testamentu trwała ok. 1000 lat. To olbrzymi szmat czasu.  Czytając poszczególne księgi trzeba zapoznać się z datą ostatnie redakcji. Egzegezę trzeba nawiązywać do tego okresu.

          Jak można zauważyć Ostatnia redakcja zakończyła się w V w. przed Chr. (lub jeszcze później). Hagiografowie korzystali ze starych zapisów i tradycji słownych. Przekaz był podporządkowany ówczesnemu zapotrzebowaniu. Można zapytać, które wersety są najstarsze i jaka jest ich wiarygodność. Trzeba założyć, że im starsze zapisy, tym mniej wiarygodne przez upływ czasu. Wiele tekstów zostały dopisanych przy ostatniej redakcji. Nasuwa się wniosek, że Stary Testament odzwierciedla wiarę żydowską  z okresu V wieku. Wiele tekstów tzw. proroctw wstecznych była skomponowanych na użytek Żydów żyjących w diasporze. To była szczególna sytuacja i wymagała nadzwyczajnych środków.

          Być może Stwórca rozciągnął w czasie swoją Opatrzność nad redakcją Świętej Księgi, aby hagiografowie mieli czas na odczytanie zamysłów Boga, konfrontowali je w życiu i doskonalili. 

           Krytykowanie tekstów wątpliwych historycznie, hagady należy odczytywać teologicznie. Zawarta jest tam myśl już odczytana przez natchnionych hagiografów, albo spreparowana w duchowej łączności  z Bogiem. W co wierzę.