W harmonii jest ład i piękno

             Wszystko, co potrzebne, aby zrozumieć Wszechświat znajduje się w zasięgu zwyczajnego zjadacza chleba. Trzeba tylko wykorzystać umysł do właściwej percepcji. Źródłem wiedzy jest stan fizyczny Świata. Każda cząstka przestrzenii jest źródłem informacji, którą można odczytać. Do tego potrzebna jest znajomość praw przyrody. Wiedza na temat duchowy znajduje się w Piśmie Świętym. Jest ona w specyficzny sposób zapisana i trzeba ją odszyfrować, czyli dokonać właściwej egzegezy.

                Pomimo ciągłego rozwoju należy zachować powściągliwość i skromność. Nie wszystko jest poznane, a to co wiemy, jest tylko przybliżeniem do prawdy. Świat ma w sobie wiele rozwiązać statystycznych i probalistycznych (np. ruchy Browna, czas połowicznego rozpadu, błądzenie przypadkowe). Nawet w rachunku prawdopodobieństwa można doszukiwać się logiki Świata (James Clark Maxwell). W mikroświecie panuje zasada nieoznaczoności (brak wiedzy o miejscu i prędkości cząstek). Dualizm korpuskularno falowy fal i materii zaciemnia obraz rzeczywistości. Dynamiczny obraz świata wymaga nowego spojrzenia i przedefiniowania pojęć. Brak naturalnego substytutu materialnego (materia jest wytworem energetycznym) zmusza do nowej  spostrzegania rzeczywistości. Na czoło wyłania się aspekt skutków działania, a nie struktura fenomenów. To wszystko sprawia, że Świat ma w sobie pewny pierwiastek czynny i mistykę. Rzeczywistość jest zarządzana duchem (pneumą). To z kolei może być przedmiotem  przeżyć i zachwytów.  Jak humaniści są wrażliwi na czar obrazów, muzyki, słowa, tak fizycy mogą ulegać wzruszeniom podglądając zachowanie się fenomenów przyrody, wzajemnych ich relacji, przyczyn i skutków. Czy nie piękna jest zasada tłoka pneumatycznego? Wykorzystując prawo Pascala, niewielka siła na tłok podnosi ogromne ciężary. Proces parowania pokazuje pozorną walkę cząstek, atomów o wydostanie się z natłoku cieczy, a kwarki współdziałają ze sobą na wzór kochanków. Jeden bez drugiego nie może istnieć.

            Jak udowodnili naukowcy, w przestrzeni mogą się tworzyć nowe cząstki, albo anihilować (znikać). To magia przyrody. Magia zdumiewa. Zdumienie jest

elementem kulturowym.

            Energia, siły przyrody: grawitacyjna, siła elektrostatyczna są boskim darem, dzięki którym następuje relacja między obiektami. Siła grawitacyjna jak miłość zbliża obiekty do siebie. W czasie zderzenia się obiektów, następuje przekazywanie sobie ducha dynamicznego, siły. Odpychanie jest przyczyną ruchu, a ruch jest aspektem dynamicznym. Odpowiada za budowanie układów przestrzennych. Tworzone są konstrukcje przestrzenne o różnorakich kształtach i własnych właściwościach. To z kolei zachowuje pewność intymność,  osobisty charakter i przymioty.

             Uruchomienie upływu czasu  daje Światu możliwość przemiany, doskonalenia się, i przeżywania. Czas integralnie związany jest z dynamiką Świata, choć sam czas nie można chyba zdefiniować. Gdyby nie upływ czasu, nie można by rozpoznać , że Świat istnieje.

             Wszystkie prawa przyrody w jakiś sposób są ze sobą powiązane. Podział na działy jest zastępcze i służy do zajęć szczegółowych, ale biologia bazuje na chemii, a chemia na fizyce, a fizyka opisana się matematycznie. W nauce panuje pełna harmonia, w harmonii jest ład i piękno. Kto nie zauważa w przyrodzie Boga i Wielkiego Architekta Świata, ten niech cieszy się tylko konsumpcją. 

             Ukoronowaniem Świata jest życie. Gdybyśmy poznali wszystkie prawa przyrody i wszystkie niuanse chemiczne, nie poznamy istoty życia.  Życie nie jest wykalkulowane, ale jest darem od Boga. O tym także musimy wiedzieć.