Katecheza młodych cz.26.

–       Co warto wiedzieć o Noe?

–       Przede wszystkim nie należy dostrzegać w nim postaci historycznej. Noe jest przedmiotem licznych legend. To postać zmyślona, uosabiająca człowieka dobrego, prawego, sprawiedliwego,  miłującego Boga. Syn biblijnego Lameka. To jemu Bóg kazał zbudować Arkę i pomieścić w niej rodzinę i po parze wszystkich niepływających zwierząt, aby przeczekać katastrofę. Gdy Arka została ukończona, Bóg zesłał na Ziemię wielki potop. Po 40 dniach przestał padać deszcz, a gdy po wielu tygodniach wody opadły, Arka spoczęła  ponoć w górach Ararat, a Noe zszedł na ląd i złożył Jahwe ofiary z bydła i ptactwa. Bóg obiecał nie sprowadzać więcej potopu na ziemię i zawarł nowe Przymierze. Znakiem Przymierza była tęcza. Więcej szczegółów można odczytać w Księdze Rodzaju w rozdziałach 6-9. Opowieść o Noe i potopie rodziła się długo. Można dostrzec w tekście różne szkoły  teologiczne. Nie obyło się bez sprzeczności. Np. na górze Ararat nie odkryto żadnej Arki, choć wiele było fałszywych informacji na ten temat. Dość dziwna jest obietnica na przyszłość, że nie będzie więcej potopów i innych katastrof. Grzeszność ludzka będzie trwała nadal, a więc oczyszczanie, co jakiś czas wydaje się poprawne w ramach ówczesnej teologii. Ważne jest, że wśród trzech synów Noego pojawił się Sem. On będzie uważany za protoplastę narodu żydowskiego.  Jego rodowód sięgnie aż do Jezusa (Łk 3,23–38). Wykaz potomków należy traktować z przymrużeniem oka.

–       Ile jest prawdy w opowiadaniu o Noe?

–       Zdarzenia należy włożyć między bajki, ale wiele jest ciekawych informacji przekazanych, jakby obok. Przede wszystkim zarysowuje się mapa plemion, które będą odgrywały rolę w dalszej historii narodu Żydowskiego. Noe miał trzech synów: Sema, Chama i Jafeta. Z Chama przez syna Kanaana powstanie rozwiązłe plemię Kananeńczyków. Od Sema powstaną ludy hebrajskie (z pogranicza) i spokrewnione z nimi aramejskie.  Na tej mieszance powstanie naród żydowski. Kto wie, czy świadomość narodowa wzięła się od elit (Abrama XIX-XVIII w. przed Chr.). Ważnym czynnikiem spinającym była właśnie religia. Jak głosi Pismo święte Izraelici pochodzą kolejno od Abrahama, Izaaka i Jakuba, zwanego też Izraelem, który był przodkiem dwunastu plemion izraelskich. Wspomnienia rodzinne nie mają charakteru historycznego. To pewien idealny wzór wymyślony dla potrzeb ratowania narodu żydowskiego, który był w niewoli. Przykładna historia miał umacniać więź narodową i etniczną Żydów.

–       Dostrzegam, że pochodzenie Żydów nie jest rozwikłane przez historyków do końca. Jest po prostu złożone. Źródła biblijne jedynie dają pewien obraz, który jest mocno pokiereszowany wizjami.