Katecheza młodych cz.1

–       Dziadku, opowiedz mi coś o Bogu?

–       Gdy leżysz spokojnie w łóżeczku z zamkniętymi oczami i zamyślisz  się, twoja świadomość daje ci poznać, że jesteś na tym świecie. Choć siebie nie widzisz, nie czujesz, jesteś pewna, że żyjesz. W swoim umyśle, bez słów, możesz wykrzyczeć: dziadku ja jestem tutaj. Tych słów jednak nikt nie usłyszy, bo twoje usteczka nie poruszają się. Podobnie jest z Panem Bogiem. On również ma świadomość swojego  istnienia. Różni się od ciebie tylko tym, że nie ma ciała. W innych rzeczach jest prawie podobny. Myśli jak ty, wymawia słowa, choć nikt ich nie słyszy. Można więc istnieć istnieniem samej świadomości. Takie istnienie ma naturę duchową. Kiedy będą nachodziły ciebie myśli, gdzie i jaki jest Bóg, przypomnij sobie siebie z zamkniętymi oczami. W umyśle wiesz, że jesteś i jest to dla ciebie pewne. Tak samo Pan Bóg, Jest. Dlaczego Bóg nie ma ciała? Ciało jest rzeczą wtórną, stworzoną. Kiedyś był tylko Bóg. On to zamierzył stworzyć istoty podobne do siebie, ale chciał je upiększyć wyglądem. Aby swój zamiar uskutecznić, musiał najpierw stworzyć świat, aby człowiek mógł gdzieś zamieszkać. To wymagało czasu.

–       Ale dlaczego Bóg istnieje?

–       Tego nie wiem, ale widzę Jego dzieła, piękny świat tak mądrze urządzony, kolorowe kwiaty, rzeki, łąki i prześliczne krajobrazy. Wokół tyle pięknych zwierząt. To wszystko daje o sobie znać widokiem i dźwiękiem.  Ktoś musiał to wszystko zaplanować, stworzyć. Tym Stwórcą jest Pan Bóg.

–       Jeżeli kiedyś nic nie było, oprócz Boga, to z czego On to wszystko stworzył?

–       Bóg miał w sobie moc, którą tchnął w postaci energii. Ona jest dość tajemnicza sama w sobie, ale wiemy jak ją zagospodarować. To dziwne dzieło Boże, które nigdy się nie zużywa, lecz stale przemienia w swojej postaci. Energia, choć sama w sobie niewidoczna, potrafi skupiać się w maleńkie porcje, które dają wrażenie cząstek materialnych. Z tych maleńkich cząstek zbudowany jest cały świat.

–       A po co On to wszystko stworzył?

–       Bóg ma swój zamysł, który ludzie poznali tylko częściowo. Jedno jest pewne, że uczynił to z wielkiej Miłości do stworzenia. Podobnie jak ty lepisz coś z plasteliny, to czynisz to nie ze złości, ale z miłości tworzenia. Powstaje twoje dzieło, które dla ciebie jest najdroższe i najpiękniejsze. Bóg nigdy nikomu nie musiał się sprzeciwiać. On zna tylko uczucie miłości. Warto to zapamiętać, kiedy będziesz próbowała kiedyś nawiązać z Nim kontakt.