Początek moralności. Début de la morale

          Czwarty rozdział Księgi Rodzaju  Kain i Abel obrazuje czasy późniejsze od powołania przez Boga pierwszych ludzi. Jednak autor  nakłada je na opowieść o Adamie i Ewie i ich potomkach. Tym samym wprowadza wątpliwość faktograficzną. Nasuwa pytanie – skąd wzięli się ludzie w mieście Nod w którym Kain zamieszkał po ucieczce z rodzinnego kraju, po zabiciu brata Abla. Tekst zaprzecza, że Adam i Ewa byli pierwszymi ludźmi na ziemi.

          Przyjmując tekst za mit, pozbawiamy się wątpliwości. W bajkach wszystko jest możliwe.

          Autorowi chodziło o pokazaniu pierwotnej moralności jaka była określona już od zarania dziejów: Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować (Rdz 4,7). Znaczy, że bardzo ważne jest poprawne zachowanie człowieka. Tym różni się od zwierząt, które zasad moralnych nie mają. Skoro Bóg dopuścił grzeszność, objął człowieka swoją opatrznością. Można to odczytać w tekście, jak troszczy się o zabójcę Kaina: Ktokolwiek by zabił Kaina, siedmiokrotną pomstę poniesie!  (Rdz  4,15).

          Ludzkość rozmnaża się (potomkowie Kaina). Wprowadzane są własne normy społeczne. Potomek Kaina:  Lamek wziął sobie dwie żony (Rdz 4,19). Widać, że takie było zapotrzebowanie. Być może wielu mężczyzn ginęło w walkach. Nadmiar kobiet trzeba było jakoś zagospodarować.

          Autor ukazuje pierwsze normy prawne ustanowione przez człowieka: Gotów jestem zabić człowieka dorosłego, jeśli on mnie zrani, i dziecko - jeśli mi zrobi siniec! Jeżeli Kain miał być pomszczony siedmiokrotnie, to Lamek siedemdziesiąt siedem razy! (Rdz 4,23–24 ). Późniejsza zasada odwetu zostanie przepisana z Kodeksu Hammurabiego. Błędem jest przypisywanie tej zasady Bogu. Ona to błędnie podpowiada  jakoby Bóg Starego Testamentu był Bogiem okrutnym, zupełnie niepodobnym do miłosiernego Boga, który jest głoszony w Ewangelii. Już św. Augustyn zauważył, że zasada odwetu, choć daleka od ewangelicznej zasady wprowadza jakiś porządek prawny w wymiarze kary. Co prawda była ona dość prymitywna ale ograniczała krwawe zapędy, podpowiadane przez duch zemsty.

          Autor wskazuje na początek tworzenia się religii:   Wtedy zaczęto wzywać imienia Pana (Rdz 4,26). Jak widać religia jest procesem, który ma swój początek. Wywodzi się z ludzkich potrzeb, dlatego religię należy traktować jako dzieło ludzkie. Emocje duchowe jakie towarzyszą religii są procesem wtórnym, indywidualnym, zależne od predyspozycji wyznawcy. Można je badać wszelkimi ludzkimi narzędziami. Kto traktuje religię jako bezpośrednie dzieło Boga jest w błędzie.  

Début de la morale

  

          Le quatrième chapitre de la Genèse Caïn et Abel montre les temps postérieurs à la mise en place du premier peuple de Dieu. Cependant, l'auteur leur impose l'histoire d'Adam et Eve et leurs descendants. Introduit donc une question de fait. Cela pose la question - où étaient les gens dans la ville de Nod où Cain a vécu après avoir échappé à son pays natal, après avoir tué son frère Abel. Texte nie que Adam et Eve étaient les premiers humains sur la terre.

          Prenant le texte d'un mythe, on se débarrasse du doute. Dans les contes de fées, tout est possible.

          L'auteur était de montrer la moralité d'origine, qui a été déterminée à partir du début du temps: Certainement, si tu agis bien, tu relèveras ton visage, et si tu agis mal, le péché se couche à la porte, et ses désirs se portent vers toi: mais toi, domine sur lui (Genèse 4:7). Je veux dire, il est très important de corriger le comportement humain. Cela diffère des animaux que les principes moraux ne sont pas. Si Dieu a permis pécheresse, il est devenu un homme sa providence. Cela peut être lu dans le texte, et se soucie de l'assassin de Caïn: Si quelqu'un tuait Caïn, Caïn serait vengé sept fois (Genèse 4:15).

          Races de l'humanité (descendants de Caïn). Ils sont introduits ses propres normes sociales. Un descendant de Caïn, Lamech prit deux femmes  (Genèse 4:19). Vous voyez, que telle était la demande. Peut-être que beaucoup d'hommes ont été tués dans les combats. Les femmes excédentaires ont dû développer une certaine manière.

          L'auteur premier normes juridiques établies par l'homme: J'ai tué un homme pour ma blessure, Et un jeune homme pour ma meurtrissure.   Caïn sera vengé sept fois, Et Lémec soixante-dix-sept fois (Genèse 4,23-24). La règle suivante de représailles est prescrit par le Code de Hammurabi. Il est une erreur d'attribuer cette règle à Dieu. Elle suggère à tort que Dieu de l'Ancien Testament était Dieu cruel, très différent de Dieu miséricordieux, qui est proclamé dans l'Evangile. Déjà St. Augustin a souligné que le principe de représailles, bien loin des principes de l'Évangile introduit un ordre juridique dans la phrase. Il est vrai qu'il était assez primitive, mais limité le zèle sanglante, poussé par l'esprit de vengeance.

          L'auteur souligne le début de la formation de la religion: C'est alors que l'on commença à invoquer le nom de l'Éternel  (Genèse 4,26). Comme vous pouvez voir la religion est un processus qui a un début. Il est dérivé de besoins humains, ce qui est la raison pour laquelle la religion doit être traitée comme une œuvre de l'homme. Émotions spirituelles qui accompagnent la religion sont processus secondaire, individuelle, selon les adeptes de prédisposition. Ils peuvent enquêter sur tous les outils humains. Qui traite la religion comme une œuvre directe de Dieu il est faux.