Bóg pobłogosławił człowieka. Dieu homme béni

          W piątym rozdziale Księgi Rodzaju: WYBRANI PRZEZ BOGA POTOMKOWIE ADAMA – Setyci redaktor biblijny wprowadził genealogię pierwszych ludzi chcąc podkreślić, że wszyscy pochodzą od tego samego pnia Adama. Wg ówczesnych zwyczajów narracji przyporządkował ludziom długie lata życia:  Ogólna liczba lat, które Adam przeżył, była dziewięćset trzydzieści (Rdz 5,5); Metuszelach umarł mając ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć lat (Rdz 5,27). To najdłuższa żywotność podana w Piśmie świętym. Nie należy jednak okresy te odczytywać literalnie. Należy przyjąć, że żyli długo.

          Warto zatrzymać się na drugim wersecie piątego rozdziału:  stworzył mężczyznę i niewiastę, pobłogosławił ich i dał im nazwę "ludzie", wtedy gdy ich stworzył (Rdz 5,2).  Pomimo, że tekst jest mityczny można  z niego wyłuskiwać pewne przekazy, które można uznać za przekaz Prawdy. Na tym polega zresztą współczesna egzegeza, aby odczytywać to, co jest ukryte w drugiej lub głębszej warstwie tekstu biblijnego. Powyższy cytat jest tego przykładem. Bóg pobłogosławił człowieka, a nadając mu nazwę określił, upodmiotowił. W ówczesnym świecie, kto miał nadane imię, ten był kimś, istniał, miał znaczenie. Istota bez imienia była, jakby jej nie było, nie istniała.

          Człowiek stał się faktem. Błogosławieństwo Boga nadało mu odpowiednią rangę stworzenia. Człowiek jest nie byle kim. Ecce homo  (lat. oto człowiek) jak powie Piłat później o Jezusie. Określenie to jest tak samo ważne, jak słowa Boga wypowiedziane z krzewu goręjącego: Jestem, który Jestem (Wj 3,14). Tu Bóg sam się określił. Powiadomił, że jest, istnieje.

          Warto przemyśleć powyższy przekaz, aby zrozumieć rangę słów i określeń. Obraz ten ujawnia koncepcję Boga. Określa godność i miejsce człowieka. Tym samym Bóg nakreślił fundament ludzkiego podmiotu. Człowiek to brzmi dumnie.

             Żył więc Henoch w przyjaźni z Bogiem, a następnie znikł, bo zabrał go Bóg (Rdz 5,24). Werset ten jest bardzo tajemniczy i różnie interpretowany. Być może jest tu wskazówka, że Bóg powołuje niekiedy do swego Królestwa osoby szczególnie mu potrzebne. Nie znamy jeszcze administracji niebiańskiej i jej roli, ale nie można wykluczać, że do człowieka przecieka pewna informacja ze sfery nadprzyrodzonej.  

Dieu homme béni

          Dans le cinquième chapitre du Livre de la Genèse: CHOISI PAR DIEU DESCENDANTS d'ADAM - Setites  éditeur de la généalogie biblique introduit les premiers humains à souligner que nous venons tous de la même souche d'Adam. Selon le récit des mœurs contemporaines à attribuer à des personnes années de vie: Tous les jours qu'Adam vécut furent de neuf cent trente ans; puis il mourut (Gn 5,5);  Tous les jours de Metuschélah furent de neuf cent soixante-neuf ans (Gn 05:27). Il est la plus longue vie donnée dans l'Ecriture. Cependant, ne pas ces périodes sont lus littéralement. On suppose que vécut longtemps

          Il devrait rester sur le deuxième verset du cinquième chapitre:  Il créa l'homme et la femme, il les bénit, et il les appela du nom d'homme, lorsqu'ils furent créés(Gn 5.2). Bien que le texte est mythique, on peut lire certains de ses messages, qui peuvent être considérés comme le message de la vérité. Ceci est en effet une exégèse contemporaine, de lire ce qui est caché dans la deuxième ou couche plus profonde du texte biblique. La citation ci-dessus est un exemple de cela. Dieu bénit l'homme, et en lui donnant un nom décrit son état. Dans le monde contemporain, qui avait un nom donné, était quelqu'un avait un sens. Créature sans nom était comme si elle était pas là, ne pas exister.

          L'homme est devenu une réalité. Bénédiction Dieu lui a donné le rang approprié de la création. L'homme est non seulement personne. Ecce homo (lat. Voici l'homme) comme Pilate dira plus tard au sujet de Jésus. Ce terme est tout aussi important que la parole de Dieu parlé du buisson ardent:Je suis celui qui suis (Exode 3:14). Ici, Dieu lui-même décrit. Il a informé qu'il est là.

          Il vaut la peine de réfléchir sur le message ci-dessus, de comprendre l'importance des mots et des phrases. Cette image révèle le concept de Dieu. Indique la dignité et la place de l'homme. Ainsi, Dieu a décrit le fondement du sujet humain. Man qui sonne fier.

          Hénoc marcha avec Dieu; puis il ne fut plus, parce que Dieu le prit (Genèse 5:24) a pris. Ce verset est très mystérieux et interprété différemment. Peut-être il y a un soupçon que Dieu appelle parfois à son peuple du royaume en particulier dont il avait besoin. Nous ne savons pas encore le gouvernement céleste et son rôle, mais ne peut être exclu que l'homme fuit certaines informations du domaine du surnaturel.