Postawa religijna. Attitude religieuse

          Kościół mocno akcentuje postawę religijną wiernych. Sama wiara nie wystarcza i słusznie. Rzecz w tym, jaką przyjąć, aby była właściwą względem wyznania.  Z obserwacji wynika, że postawy są bardzo różne. Nie zawsze wynika ona z potrzeby wewnętrznej człowieka. Życie jest grą, w której przyjmuje się różne role. Pomijam tu wiernych będących na świeczniku. Oni mają swój własny krzyż i odmienną moralność. Chodzi mi o zwykłych śmiertelników.

          Wychowanie religijne w środowisku rodzin pobożnych utrwala w umyśle człowieka pewien obraz świata nadprzyrodzonego.  W nim jawią się sceny niemal liturgiczne. Wieczne święto i celebracja. Osoby święte są niezwyczajne, duchowe, enigmatyczne. Króluje wśród dusz Maryja Matka Jezusa. Bóg zazwyczaj jest Królem majestatu, a przy nim Jezus – Ambasador ludzkości. Wszystko przesycone jest pewną magią, tajemniczością, adoracją, przepychem neurotycznym. Niewątpliwie towarzyszy temu strach, a przynajmniej bojaźń przed Bogiem. Wpajana do Niego miłość wywołuje postawę posłuszeństwa i pokory.

          Czy Bóg pragnął takiej postawy od stworzeń, którym nakreślił poważne zadania swego dziedzictwa? Nie sądzę. Każde przejaskrawienie staje się dusząco–parzące. Nadmierna skłonność do wzruszeń (ckliwość) jest przejawem zaburzeń emocjonalnych. W życiu dorosłym przyjmowanie zachowań dziecka jest przykładem niedojrzałości. Dziwnie brzmi, gdy osoba dorosła mówi: kocham bozię.

          Wiele osób poświęca swój czas i ciało aby przybliżyć się do Jezusa. Ponoszą cierpienia albo je wywołują, aby przypodobać się Bogu. Jest jednak granica, którą nie należy przekraczać. Samo cierpienie dla cierpienia niewiele jest warte.

           Postawa chrześcijanina winna opierać się na boskim oczekiwaniu. Bóg przede wszystkim realizuje swój plan. Człowiek ma Mu w tym pomóc. Bóg oczekuje aktywności w dobru. Dobro jest paliwem, które jest potrzebne do dalszego rozwoju świata. Takim nadzwyczajnym dobrem była ofiara krzyża. Aby uczestniczyć w tym dobru trzeba generować kolejne dobra, niekoniecznie zadanym sobie bólem. Na świecie jest tyle potrzeb! Każdy może znaleźć swoją działkę do obrobienia. Przykładem jest wdowi grosz rzucony na tacę. W naszych warunkach należy okazywać sobie życzliwość. Wzajemna miłość jest zadaniem dla człowieka.

          Tymczasem dostrzega się hermetyzację ludzi. Zamykają się oni w zabarykadowanych domach (zwłaszcza w kulturze polskiej). Grzecznie mówią dzień dobry, ale na pogadanie, czy jakieś usłużenie nie bardzo wyrażają zgodę. Świat ogranicza się do kontaktów za pomocą komórek telefonicznych. Osoby "pobożne" zamykają się w świecie samotnych religijnych wzruszeń. Wolą tę samotność i takie przeżycia niż udział w życiu wspólnotowym, aktywnym. A przecież na świecie jest tyle osób samotnych, którzy nie mają z kimś porozmawiać! Trzeba rozglądać się w około i wyszukiwać możliwość czynienia dobra. Bóg jest Istotą aktywną, dynamiczną i na podobieństwo swoje tego samego oczekuje od swoich wiernych.  

Attitude religieuse

          L'Eglise insiste fortement sur l'attitude religieuse des fidèles. La foi seule ne suffit pas, et à juste titre. La chose est, nous supposons être correcte par rapport à la religion. Les observations montrent que les attitudes sont très différentes. Pas toujours, il est le résultat de la nécessité intérieure de l'homme. La vie est un jeu, qui a assumé des rôles différents. Je laisse ici les fidèles qui sont à l'honneur. Ils ont leur propre croix et une morale différente. Je veux dire des mortels.

          L'éducation religieuse dans un environnement de familles pieuses fixé dans l'esprit de l'homme une image du monde du surnaturel. Dans ce apparaître la scène presque liturgique. Fête éternelle et de célébration. Ce sont inhabituel sacré, spirituel, énigmatique. Elle règne parmi les âmes de Marie la Mère de Jésus. Dieu est habituellement la majesté du roi, et avec lui Jésus - l'ambassadeur de l'humanité. Tout est saturé avec une certaine magie, mystère, adoration, splendeur névrotique. Sans aucun doute, cela est accompagné par la peur, ou du moins la crainte de Dieu. Instillé en lui l'amour qui apporte une attitude d'obéissance et de l'humilité.

          Est-ce que Dieu voulait cette attitude des créatures, qui décrit les principales tâches de son héritage? Je ne le pense pas. Toute exagération devient suffocante-picotement. Tendance excessive aux émotions est une manifestation de la détresse émotionnelle. Dans la vie adulte prenant le comportement de l'enfant est un exemple de l'immaturité. Il peut paraître étrange quand un adulte dit: I love Dieu (diminutif),

          Beaucoup de gens consacrent leur temps et leur corps pour se rapprocher de Jésus. Ils portent la souffrance ou les amener à plaire à Dieu. Il est, cependant, limite qui ne doit pas être dépassée. Même souffrance pour la souffrance de peu de valeur.

          L'attitude d'un chrétien doit être fondée sur l'anticipation divine. Dieu porte principalement sur son plan. L'homme a l'aider. Dieu attend l'activité dans la bonté. Le bien est le carburant qui est nécessaire pour le développement du monde. Cette bonne extraordinaire était le sacrifice de la croix. Pour participer à ce bon, vous devez générer une autre bonne, pas nécessairement donné une douleur. Dans le monde, il y a tant de besoins! Tout le monde peut trouver leur parcelle à usiner. Un exemple est l'obole de la veuve jeté sur le plateau. Dans nos conditions devraient montrer l'autre bonté. L'amour mutuel est une tâche pour l'humanité.

          Pendant ce temps, il voit l'encapsulation de personnes. Ils se ferment dans des maisons barricadées (en particulier dans la culture polonaise). Dire Poliment bonjour, mais nous allons parler le cas échéant servira pas tout à fait d'accord. Le monde est limité à des contacts en utilisant le téléphone cellulaire. Ceux «pieux» confinés dans le monde solitaire d'émotions religieuses. Ils préfèrent la solitude et de telles expériences que la participation à la vie communautaire, active. Et dans le monde, il y a tant de gens simples qui ne disposent pas de parler à quelqu'un! Vous devez regarder autour et trouver l'occasion de faire le bien. Dieu est l'essence d'un actif, dynamique et à la ressemblance même qu'on attend de leurs fidèles.