Wiara a wiedza. La foi et la connaissance

          Po wieloletnich studiach teologicznych nasuwa mi się spostrzeżenie, że moja wiara zamienia się w wiedzę, która w różnych swoich elementach posiada różne prawdopodobieństwa Prawdy. Wraz z upływem czasu, prawdopodobieństwa rozpoznania religijnego maleją względnie rosną.  Wiara natomiast staje się pojęciem wstydliwym, niedojrzałym. Posiada w sobie niepewność, wątpliwość. Oczywiście wiedza posiada dokładnie takie same atrybuty, co wiara. Wiedza narzuca jednak potrzebę szukania, badania, dociekania. Wiarę można przyjmować bez zastrzeżeń. Doktryna chrześcijańska mówi, że wiara to nie tylko akt przyjęcia istnienia Boga, ale cała postawa i sposób życia. Podobnie wiedząc należy brać pod uwagę postawę człowieka. Uprawiając wiedzę, a nie wiarę, rzeczywistość nadprzyrodzoną traktuje się bardziej racjonalnie. I słusznie. Lubię mówić np. o Jezusie jako Przyjacielu, używając zwykłych, prostych słów. Wiara ma w sobie dużo patosu, westchnięć, ckliwości. Z Bogiem lubię rozmawiać jak z żywą ludzką osobą. Jest On wtedy dla mnie bliższy.

          Wiedzą, a nie wierząc można tak samo kultywować religię i przyjmować właściwą postawę względem Boga. W wiedzy, podobnie jak w wierze, można Bogu zawierzać. Podejście rozumowe bardziej mi odpowiada.

La foi et la connaissance

          Après de nombreuses années d'études théologiques, je me prie de noter que ma foi se transforme en connaissances, qui, dans ses divers éléments ont des probabilités différentes de la vérité. Avec le passage du temps, la probabilité de la reconnaissance du déclin religieux ou croître. La foi est cependant la notion de gênant, immature. Il a en soi l'incertitude, le doute. Bien sûr, la connaissance a exactement les mêmes attributs que la foi. La connaissance, cependant, impose la nécessité de rechercher, de recherche, d'enquête. La foi peut être prise sans réserves. la doctrine chrétienne dit que la foi est non seulement le fait d'accepter l'existence de Dieu, mais toute l'attitude et le mode de vie. Tout en sachant que vous devez tenir compte de l'attitude de l'homme. Faire connaissance, pas la foi, le surnaturel est traité de façon plus rationnelle. Et à juste titre. Je veux parler, par exemple. A propos de Jésus comme un ami, en utilisant des mots simples, ordinaires. La foi a beaucoup de pathos, exaltation, étant écoeurante. Avec Dieu comme je l'aime parler avec la personne humaine vivante. Il est alors de me rapprocher.
          De la connaissance et ne pas de confiance qu'on peut simplement cultiver la religion et à adopter la bonne attitude envers Dieu. La connaissance que la foi peut confier à Dieu. Une approche plus rationnelle me convient.