W
perykopie Uczta w Betanii (J 12,1–11) opisane jest namaszczenie
nóg Jezusa olejkiem przez Martę, siostrę Łazarza. Autor podstawia Judasza pod ucznia, który zareagował: Na co takie
marnotrawstwo (Mt 26,8; Mk 14,4). Być może autor chciał celowo
pokazać Judasza w złym świetle. Jak dodaje: Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie
rozdano ich ubogim?» Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale
ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano (J 12,5–6). Jezus broniąc
Marii tłumaczy i uprawia teologię: aby [Mnie namaścić] na dzień mojego pogrzebu (J
12,7). Jezus swoim uczestnictwem w domu Łazarza nie bardzo mu się przysłużył. Arcykapłani zatem postanowili
stracić również Łazarza (J 12,10).
Zbliża się finał misji Jezusa. Udaje się On do Jerozolimy. Wszyscy
ewangeliści opisują ten fakt. Autor Ewangelii Jana pisze, że Jezus znalazł
osiołka. Inni ewangeliści pisali o przygotowanym już osiołku. Autor skraca
opowiadanie i nie dba o jego chronologię. Ważne jest stwierdzenie: A Ja, gdy zostanę nad ziemię
wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie (J 12,32). To kolejny dowód, że Jezus
zostanie dopiero wywyższony. Za życia był Synem Człowieczym, który obdarzony
był plenipotencjami i atrybutami Boga-Ojca. Jak mówi Ewangelista: potrzeba wywyższyć
Syna Człowieczego (J 12,34).
Autor próbuje przekazać, że wielu uwierzyło Jezusowi, ale z obawy przed
faryzeuszami nie przyznawali się do Niego. Jak napisał: Bardziej bowiem umiłowali chwałę
ludzką aniżeli chwałę Bożą (J 12,43). Jednocześnie próbuje jeszcze raz przedstawiać główną ideę
Jezusa. Jezus jest nie tylko obrazem Boga, ale po wywyższeniu jest równy Ojcu.
Dziś można to zrozumieć jako jeden Akt działający. Całą mądrość otrzymał od
Ojca[1].
W
perykopie Ostatnia
Wieczerza (J 13,1–20) brak jest opisu ustanowienia
pamiątki eucharystycznej. Zaakcentowane jest za to umycie nóg Piotrowi przez
Jezusa jako znaku służby jakiej się podjął. Przy tej okazji daje wykładnię
czystości duchowej, jako warunku zbawienia. Jak mówi Jezus: Dałem wam bowiem
przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem (J 13,15).
Kolejne zdanie na potwierdzenie tezy o wywyższeniu Jezusa dopiero na
krzyżu: gdy
się stanie, uwierzyli, że Ja JESTEM (J 12,19). „Gdy się
stanie” jest w czasie przyszłym. „Ja JESTEM” jest imieniem Boga.
W
perykopie Ujawnienie zdrajcy (J 13,21–30) napisano: Jeden z uczniów
Jego – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi (J
13,23). Niektórzy uważają, że jest tu mowa o Janie, autora Ewangelii, który
przez skromność nie chce ujawnić swoje imię.
Inne zdanie jest zaskakujące: A po spożyciu kawałka [chleba] wszedł w niego [Judasza]
szatan (J 13,27). Czy chleb umaczany w winie przez Jezusa i podany
Judaszowi nie ma jeszcze mocy zbawczej, uzdrawiającej? Widocznie nie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz