Papież Klemens XIII (1758–1769) był
prawdziwym Duszpasterzem. Nie szczędził złota gdy trzeba było nakarmić lud w
okresie głodu. Chronił uciekinierów z Lacjum i z południowych Włoch
(1763–1764). Ofiarność papieża sprawiła, że wybaczano mu nabożność graniczącą z
bigoterią. Urażony nagością posągów nakazał ich okrywanie. Z drugiej strony
wspierał hojnie artystów i uczonych. W Europie coraz większy był nacisk na
papieża, aby rozwiązać znienawidzony zakon jezuitów. Papież powołał komisję do
rozwiązania tego problemu. Pod wpływem wielkich emocji z tym związanych papież
zmarł w przeddzień posiedzenia komisji.
Papież Klemens XIV (1769–1774)
początkowo chciał reformować zakon jezuicki, ale odradzono mu to. W 1773 roku
zakon został rozwiązany. Blisko 23000 jezuitów musiał opuścić klasztory,
zamknąć 679 kolegiów, 176 seminariów i ponad 400 siedzib, a w misjach
pozostawić samym sobie setki tysięcy neofitów. Zakony ostały się jedynie w
Prusach i w Rosji dzięki niekatolickim władcom. Nie chcieli pozbawiać swej
młodzieży doskonałych nauczycieli. Papież usiłował zapobiec pierwszemu
rozbiorowi Polski przez Prusy, Rosję i Austrię
Papież Pius VI (1775–1799) był
pobożnym, dobrym, sprawiedliwym
papieżem. Nie wolny od nepotyzmu. Jego pontyfikat przypadł na czas wielkich
ruchów rewolucyjnych we Francji. Papież próbował przeciwstawić się nowym
trendom takim jak: etatyzm (zwierzchność władz państwowych nad Kościołem),
gallikanizm, józefinizm, febronianizm. W 1783 roku zniesiono na Sycylii
inkwizycję i ogólne sądownictwo kościelne na świeckimi w sprawach wiary. Pod
władzą papieską usuwał się grunt. W wielu sprawach omijano go. Pius VI był
całkowicie bezradny wobec Rewolucji Francuskiej. We Francji wybory biskupów i
proboszczów powierzono Kościołowi francuskiemu bez prawa komunikowania się w
tej kwestii z Rzymem. Papież popełnił błąd zawieszając kapłanów, którzy
zgodzili się złożyć przysięgę wierności Republice Francuskiej. Tym posunięciem
podzielił kler na dwa obozy. W 1795
Napoleon Bonaparte (1769–1822) wkroczył do Italii i zajął Mediolan. Gdy papież
szukał pomocy w Austrii Napoleon zajął Rzym. Papież zawarł z nim ugodę, ale
kosztem wielu ziem: Awinionu, Venaissin, Bolonii, Ferrary i Romanii. W
rezultacie papież został uwięziony. W tym czasie pięćset wozów unosiło do Paryża
łup Bonapartego, w tym cenne dzieł sztuki.
W 1791 roku papież uznał Konstytucję
3 Maja, pod warunkiem, że prawa Kościoła katolickiego w Polsce nie będą
naruszone. W 1795 potępił powstanie kościuszkowskie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz