Żydzi bardzo starali się zachować czystość rasy. Nie
chcieli aby szczególne umiłowanie Boga ich nacji było rozdzielane na inne
narody. Dlatego syn Abrahama (Abrama) poszukiwał żony w tym samym narodzie. I
rzekł Abraham do swego sługi, który piastował w jego rodzinie godność zarządcy
całej posiadłości: «Połóż mi twą rękę pod biodro, bo chcę, żebyś mi przysiągł
na Pana, Boga nieba i ziemi, że nie weźmiesz dla mego syna Izaaka żony spośród
kobiet Kanaanu, w którym mieszkam, ale że pójdziesz do mego rodzinnego kraju i wybierzesz
żonę dla mego syna Izaaka» (Rdz 24,2–4). Syn Izaaka Ezaw odstąpił od tej
reguły i był przez to potępiany. Historia jednak powinna zrehabilitować Ezawa.
Nie miał on żadnych skłonności szowinistycznych (nacjonalistycznych). Był wolny
od uprzedzeń i nie dał się zmanipulować ksenofobii religijnej. Jego postawa nie
przeszkodziła mu być człowiekiem dobrym. Widać to wyraźnie jak wspaniale wita
brata Jakuba, który wraca do domu od teścia Labana z całą swoją rodziną.
Jakub (bogobojny) musiał przez całe życie kluczyć,
mataczyć, walczyć z Bogiem, kłamać aby dochować wierności tradycji. Kościół
dzisiejszy robi to nie inaczej. Słuchałem wypowiedzi księży w telewizji
zapytanych na temat gejów. Jak bardzo się pocili, i dukali odpowiedzi,
zasłaniając się względami dogmatycznymi i głosem Kościoła. Błędy doktrynalne
trzeba usunąć w Kościele, bo liczy się prawda i to prawda bieżąca (na bazie
obecnej wiedzy). Teza, że homoseksualizm jest chorobą nie da się obronić. Nie
pora tu to tłumaczyć. Warto jednak zastanowić się jak urządzać świat, aby było
miejsce dla tych, których natura obdarzyła innością.
Przyznaję, że sam jestem ofiarą pewnej ksenofobii.
Estetycznie odrzuca mnie widok np. całujących się mężczyzn, a nawet
trzymających się za ręce (Araby). Rozumowo jednak dostrzegam problem u siebie.
Nie wydaje mi się jednak, że mogę coś z tym zmienić, bo wychodzi to z wnętrza,
w której mocno zakreślona jest ludzka płciowość i seksualność. Na bazie
własnych doświadczeń jestem zwolennikiem takich przepisów prawnych, które by
również szanowały moje ksenofobiczne nawyki. Musimy szanować się wzajemnie.
Seksualność gejów, która razi heteroseksualnych winna być przeniesiona w
alkowy. Oczywiście heteroseksualni nie powinny również publicznie obnażać swoje
emocje seksualne. Cały problem można rozwiązać na gruncie kultury obyczajowej.
Mimo ogólnego skostnienia doktryny chrześcijańskiej można
zauważyć w niej przebłyski tolerancji. Widać to na przykładzie biblijnego
wielożeństwa. W owych czasach wielożeństwo było podyktowane mniejszą ilością
mężczyzn przez prowadzone działania wojenne. Z doktryny chrześcijańskiej
wynika, że z zamysłu Bożego mężczyzna powinien być mężem jednej żony. O ten
problem został zapytany sam Jezus. Odpowiedział szeroko: «Czy nie
czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i
złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje,
lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela». Odparli
Mu: «Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją?» Odpowiedział im: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc
waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było
(Mt 19, 4–8). Paweł Apostoł doda: mąż jednej żony (1 Tm 3,2; 3,12, Tt 1,6).
Tolerancja jest stałym elementem życia człowieka. Bóg to wie. Dlatego
wszelkie przejawy despotyzmu religijnego są wykroczeniem wobec zamysłu Bożego,
jak również brakiem szacunku do człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz