Zapowiedź dziesięciny

          Jakub syn Izaaka jest postacią charakterystyczną i znaczącą w Piśmie świętym.  To przede wszystkim człowiek czynu. Jak podaje Księga Rodzaju już w łonie matki był postacią walczącą:  A gdy walczyły z sobą dzieci w jej łonie (Rdz 25,22). Gdy się rodził trzymał swego brata Ezawa za piętę. Mimo swojej natury dynamicznej: Jakub zaś był człowiekiem spokojnym (Rdz 25,27). To świadczy, że nie postępował pochopnie, ale zastanawiał się nad czym co czyni. Można powiedzieć, że był roztropny. Autor przedstawia go jako ambitnego młodzieńca. Marzył o zaszczytach. Widząc jak jego brat lekceważy prawa pierworództwa postanowił je od niego odzyskać. Plan oszukania ojca udał się, otrzymał przywilej pierworództwa i uzyskał błogosławieństwo, ale musiał uciekać przed gniewem brata. Ezaw zrozumiał, że postąpił pochopnie. Ojciec nie cofnął danego Jakubowi błogosławieństwa:  Ezaw znienawidził Jakuba z powodu błogosławieństwa, które otrzymał od ojca, i taki powziął zamiar: «Gdy nadejdą dni żałoby po moim ojcu, zabiję mojego brata Jakuba» (Rdz 27,41).

         Na tle tego opowiadania przedstawione są obyczaje ówcześnie panujące (ok. XVIII/XVII wiek przed Chrystusem). W rodzinach panują zasady patrystyczne. Ważna jest przynależność plemienna i czystość rasowa.  Rebeka mówiła do Izaaka: «Sprzykrzyło mi się życie z tymi Chetytkami [synowe od Ezawa]. Jeżeli jeszcze Jakub weźmie sobie za żonę Chetytkę, czyli jedną z tych kobiet, które są w tym kraju, to już nie będę miała po co żyć!» (Rdz 27,46). Ojciec jest postacią dominującą. Czuwa nad rodziną. Karze i błogosławi. Matka działa sprytem, omija przeszkody. Prowadzi jakby własną politykę. Mężowi poddana, ale w jakiś sposób samodzielna. Posłuchaj więc mnie, synu mój: przygotuj się i uchodź do brata mego, Labana, do Charanu. Pozostań tam przez jakiś czas, dopóki nie uśmierzy się gniew twego brata. A gdy już przestanie on gniewać się na ciebie i zapomni, co mu uczyniłeś, wtedy dam ci znać i sprowadzę cię stamtąd. Czemu miałabym was obu jednocześnie stracić?» (Rdz 27,43–45).

          Podobnie dzieje się i dzisiaj. Bardzo dobrym przykładem jest moja własna rodzina. Żona w drobnych rzeczach "oszukuje" mnie jak tylko może. Ja udaję z kolei, że tego nie widzę. Zwykła gra pozorów. Głupotą jest wygrywać w drobnych sprawach. Należy ważyć co jest ważniejsze, spokój czy względny sukces zwycięstwa.

         Proroczy sen Jakuba z drabiną sięgającą nieba świadczy o jego marzeniach. Chciałby być on wielki, znaczący. Za swojego promotora przyjął najwyższy autorytet – Boga: Pan będzie moim Bogiem[...]. Z wszystkiego, co mi dasz, będę Ci składał w ofierze dziesięcinę» (Rdz 28,21). Tu pojawia się wątek wielkości ofiary na cele kultu. Dziesięcina to spora część majątku. Autorzy opowiadania zabezpieczają przyszłe koszty obsługi kultu, w tym budowy świątyń itd. Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga (Rdz 28,22).