Symbolika w Apokalipsie św. Jana

         Apokalipsa św. Jana jest utworem pełen symboli, metafor i tajemnic. Dla dzisiejszych odbiorców może być trudniejsza niż dla ówczesnych. Jak sam autor stwierdził, pieczęcie na księdze objawień zostały złamane (Ap 6–8), a więc jej treść stała się dostępna. W dzisiejszym spojrzeniu często podejrzewa się istnienie utajonych sensów i pseudonaukowych sensacji. Z tego wynika pogląd o tajemniczości Apokalipsy.

          Z ciekawszych symboli ujętych w Apokalipsie jest liczba 666. Jak sam autor tłumaczy: Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba to bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć (Ap 13,18). Chodzi tu o jakiegoś człowieka, prawdopodobnie pochodzącego z władzy rzymskiej. W starożytności litery zastępowano cyfry. Po hebrajsku i grecku pierwsze litery alfabetu reprezentowały kolejno 1,2,3 itd., następne 10,20,30..., wreszcie 100,200,300. Jedna z aramejskich transkrypcji słów  "cesarz Neron"  (QSRNRWN0) daje wyrażenie równe 666 (100+60+200+50+200+6+50). Liczba 666 występuje w 1 Krl 10,14 (powtórzona w 2 Krn 9,13) i oznacza tam ilość talentów, jaką Salomon uzyskiwał rocznie przez podatki. Ta ogromna suma sugeruje eksploatację poddanych. W świecie starożytnym płacenie podatków to synonim podlegania władzy. Inna interpretacja tej liczby wyjaśnia, że jest to symbol niedoskonałości. Jeszcze inna interpretacja mówi o synonimie potwora, Bestii, bez jego identyfikacji.

          Dwanaście kamieni: A warstwy fundamentu pod murem Miasta
zdobne są wszelakim drogim kamieniem. Warstwa pierwsza - jaspis, druga - szafir, trzecia - chalcedon, czwarta - szmaragd,  piąta - sardoniks, szósta - krwawnik, siódma - chryzolit, ósma - beryl, dziewiąta - topaz, dziesiąta - chryzopraz, jedenasta - hiacynt, dwunasta - ametyst (Ap 21,19–20) szlachetnych są synonimem imion dwunastu apostołów (podobnie jak liczba plemion Izraela). Inne interpretacje podają sens chrystologiczny, skrót od zwrotu Jezus Chrystus.

          Potwory, Babilon i wielka prostytutka (Ap 13, 17–18) odnoszą się do Rzymu. W czasach politycznej dominacji Rzymu pisarz nie mógł go wskazywać palcem  wprost  i określać jako potwora oraz prostytutkę. Autor liczył, że taki język aluzyjny będzie dla odbiorców przejrzysty.

          Ojcowie Kościoła przeważnie widzieli w tym potworze (Bestii) symbol Antychrysta.

          Siedem głów smoka kojarzono z poszczególnymi cesarzami. Prostytucja jest synonimem kultu pogańskiego. Dla odbiorców pochodzenia żydowskiego było to komunikatywne.

          Rzym był uważany za Babilon na pamiątkę zniszczenia Jerozolimy przez Babilończyków w 586 roku przed Chrystusem. Rzym zniszczył Jerozolimę i Świątynię w 70 roku. W Rzymie zginęli przywódcy chrześcijańscy Piotr i Paweł, a w Jerozolimie ukrzyżowano Jezusa. Losy Babilonu przedstawione w Ap 18 to oczekiwane losy Rzymu. To Rzym jest potępiany pod nazwą Babilonu.

          Można powiedzieć, że Apokalipsa nie przemawia językiem sekretnym, lecz przeciwnie, językiem objawieniowym, zrozumiałym dla ówczesnych odbiorców.

Na blogu wiara-rozumna dzisiaj 2000-czny wpis.