"Po czym Bóg pobłogosławił Noego i jego
synów, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię."
(Rdz 9,1; 9,7). Wszystko trzeba zacząć od początku. Człowiek zdobył jednak
doświadczenia, które go ubogaciły. Bóg "przymyka oko" i zezwala na pokarm zwierzęcy. "Wszystko,
co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny
zielone, daję wam wszystko" (Rdz 9,3). Zastrzega jednak: " Nie wolno wam tylko jeść mięsa z krwią
życia" (Rdz 4,4). Bóg domaga się od człowieka humanitaryzmu w
obchodzeniu się ze zwierzętami. Przestrzega, że upomni się o każdą zwierzynę:
"pomnę się o nią u każdego zwierzęcia" (Rdz 4,5) tak jak
upomni się o każde przelaną ludzką krew: "Upomnę się też u człowieka o
życie człowieka i u każdego - o życie brata. " (tamże). Dotychczasowa
lektura biblijna pokazuje, jak bardzo nam daleko do boskiej doskonałości.
Zadania, które wyznaczył Bóg człowiekowi będą aktualne przez tysiące lat.
Z tej perykopy Rdz 9 odczytuję treść niebywałą. Bóg
pochyla się nad człowiekiem, ustępuje mu, zgadza się na ludzką władczość:
"Wszelkie zaś zwierzę na ziemi i wszelkie ptactwo powietrzne niechaj
się was boi i lęka. " (Rdz 9,2); " 7 Wy
zaś bądźcie płodni i mnóżcie się; zaludniajcie ziemię i miejcie nad nią władzę»
" (Rdz 9,7). W swej miłości obiecuje: " iż nigdy już nie zostanie
zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu
niszczącego ziemię»" (Rdz 9,11). Bóg zostawia ślad przymierza: " A
gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z
wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem; i nie będzie już nigdy wód
potopu na zniszczenie żadnego jestestwa. Gdy zatem będzie ten łuk na obłokach,
patrząc na niego, wspomnę na przymierze wieczne między mną a wszelką istotą
żyjącą w każdym ciele, które jest na ziemi»" (Rdz 9,15–16). Stwórca
pozostawia naturalny znak w postaci tęczy dla siebie, aby nie zapomniał o swoim
przyrzeczeniu. Odczytanie intencji Boga przez natchnionego hagiografa, o ile
jest prawdziwe, jest fenomenalne i zarazem piękne w obrazie. Ukazuje Miłość
Boga to swojego stworzenia. Podobnie uczyni Jezus, który stanie się sługą. Kto
ma w sobie cień wrażliwości duchowej powinien pochylić się, wymawiając słowa
adoracji Apostoła Tomasza: "Pan mój i Bóg mój! " (J 20,28).
Hagiograf kontynuuje swój plan narracyjny pisząc: "Synami
Noego, którzy wyszli z arki, byli Sem, Cham i Jafet. Cham był ojcem Kanaana. Ci
trzej byli synami Noego i od nich to zaludniła się cała ziemia " (Rdz
9,18–19).
Noe błogosławi Sema protoplastę narodu żydowskiego: "Niech
będzie błogosławiony Pan, Bóg Sema!"
(Rdz 9,26). Naród żydowski zapamięta to i będzie to głosił całemu
Światu. My jesteśmy narodem wybranym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz