Księga Aggeusza (Ag 1–2), Księga Zachariasza (Za 1–14)

Księga Aggeusza (Ag 1–2)

          W Księdze Aggeusza przedstawiona jest żarliwa troska o odbudowanie świątyni po niewoli babilońskiej. Autorstwo Aggeusza nie jest pewne. Jego działalność datuje się na czas od sierpnia do grudnia 520 r. przed Chr. Aggeusz wraz z Zachariaszem uczestniczyli przy rekonstrukcji i odbudowie Jerozolimy przez Żydów powracających z niewoli babilońskiej: Wyjdźcie w góry i sprowadźcie drewno, a budujcie ten dom, bym sobie w nim upodobał i doznał czci – mówi Pan (Ag 1,8). Prorok zachęca do szybkiej odbudowy i zaangażowania. Bóg ogłasza, że już niebawem wiele narodów świata przyniesie swe skarby na odbudowę świątyni: Poruszę wszystkie narody, tak że napłyną kosztowności wszystkich narodów i napełnię chwałą ten dom. Do Mnie należy srebro i do Mnie złoto (Ag 2,7).

          Kto z entuzjazmem zabierze się do odbudowy świątyni, temu Bóg będzie błogosławił. Przywróci dobrobyt i bogactwo. Rozważcie tylko czasy obecne i minione. Zanim ułożono kamień na kamieniu w świątyni Pańskiej, jak się wam powodziło? Gdy się przyszło do stogu o dwudziestu [miarach], było tam tylko dziesięć. Gdy się przyszło do tłoczni, by zaczerpnąć pięćdziesiąt [miar], było ich tylko dwadzieścia. To Ja dotknąłem was zwarzeniem zbóż od gorąca, posuchą i gradem, dotknąłem wszelkie dzieło waszych rąk, a [jednak] nie było między wami [nawracających] się do Mnie – wyrocznia Pana.  <Rozważcie tylko czasy obecne i przeszłe, od dnia dwudziestego czwartego [miesiąca] dziewiątego do dnia, w którym położono [fundamenty] pod świątynię Pańską. Rozważcie tylko!>  Czy nasienie jest jeszcze w spichlerzu? [Nie]. Ale ani winorośl, ani drzewo figowe, ani drzewo granatu, ani oliwka nie przyniosły jeszcze owocu. Od tego dnia Ja będę wam błogosławił!» (Ag 2,15 – 19).

          W tym dniu – wyrocznia Pana Zastępów – wezmę ciebie, sługo mój, Zorobabelu, synu Szealtiela – wyrocznia Pana – i uczynię z ciebie jakby sygnet, bo sobie upodobałem w tobie» – wyrocznia Pana Zastępów (Ag 3,29). Sygnet jest tu symbolem bliskości z Bogiem (por. Jr 22,24).

Księga Zachariasza (Za 1–14)

          Zachariasz był jednocześnie kapłanem i prorokiem. Księga zawiera wizję i proroctwa Zachariasza. Jest bardzo dobrze datowana, bowiem zawiera w sobie dokładną datę (drugi rok panowania perskiego króla Dariusza) tj. pod koniec 520 r. przed Chr. W 490 r. przed Chr. Dariusz poniesie klęskę pod Maratonem w bitwie z mieszkańcami Miletu wspartych przez Ateńczyków. Następca Dariusza – Kserkses w 480 r. przed Chr. w bitwie pod Termopilami, na skutek zdrady, pokona greków.

          Księga rozpoczyna się wezwaniem do nawrócenia się: Nawróćcie się do Mnie (Za 1,2). Wszystko, co się wydarzyło przodkom jest wynikiem uporczywego odrzucania Boga.

          Zachariasz przedstawia wizję o odnowieniu Izraela. W tekście autor wielokrotnie używa określeń: anioł, szatan. Spojrzenie na Boga jest uniwersalne: A Pan będzie królem nad całą ziemią. Wówczas Pan będzie jeden i jedno będzie Jego imię (Za 14,9). Podobnie: Niech wszystkie narody ziemi poznają Twe Imię (1 Krl 8,43).

          Tekst księgi ma znaczenie mesjańskie. Nowy Testament aż siedmiokrotnie przytacza słowa proroka w opisie męki Chrystusa.

          Tak mówi Pan Zastępów: «Oto Ja wybawię lud mój z krainy wschodu  i z krainy zachodu słońca, Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy (Za 9,9). Jest to zapowiedź Mesjasza, Króla Pokoju.

Od 8.XII. trzy wykłady rekolekcyjne