Łączna liczba wyświetleń

sobota, 2 stycznia 2016

Evangile selon s. Luc 47 i tłumaczenie


          La péricope début du Royaume de Dieu (Luc 16,16–17) présente l'état ensuite de la base théologique: Il est plus facile que le ciel et la terre passent, qu'il ne l'est qu'un seul trait de lettre de la loi vienne à tomber (Luc 16:17). Du point de vue de deux mille. années, il est difficile de se mettre d'accord avec cette opinion, même si elle ne concernait que la loi morale. Jésus était un révolutionnaire dans les lois morales. Il a établi une valeur complètement différente par rapport au comportement d'un Dieu aimant et miséricordieux. Les anciens l'éthique a été basée sur Dieu comme un être de la décision (qui récompense et punir).
          La péricope Indissolubilité du mariage (Luc 16:18) est synoptique et doublons péricope de l'évangile de Matthieu et l'Évangile de Marc (cf. Mt 05:32; Marc 10,11). Définition de facto de l'adultère : Quiconque répudie sa femme et en épouse une autre commet un adultère, et quiconque épouse une femme répudiée par son mari commet un adultère (ibid).
          La péricope homme riche et du pauvre Lazare (Luc 16:19–21) révèle le mystère du royaume de Dieu. Entre le monde réel et le surnaturel existe un écart en raison de la nature différente. Bien que ces deux réalités se mêlent, qu'il n'y a pas d'instruments qui a permis l'interopérabilité d'avion. Le cas de Samuel rappeler le monde des morts et parler avec Saul est le résultat d'une intervention extraordinaire du Créateur lui-même. Il lui a permis. Peut-être, tout se passait dans une vision névrotique. Le monde surnaturel est étanche à l'air. Il n'a rien de surprenant. Le monde réel est le produit et, inévitablement, doit avoir lieu plus faible. Il est difficile de combiner l'éternité avec la temporalité. Dans la vie, l'humanité est exposée au péché, dans l'éternité il n'y a pas un tel danger.
          La péricope montre le chemin caractéristique de l'esprit humain et la nature humaine. Concepts, théories, la foi, une fois intégrées dans l'esprit, donc parfois difficile à régler, une preuve claire que même ils ne peuvent pas les changer: S'ils n'écoutent pas Moïse et les prophètes, ils ne se laisseront pas persuader quand même quelqu'un des morts ressusciterait (Luc 16:31).
          Dans une note écrite, Saul n'a pas été converti, mais il a vu Samuel à Endor (1 Samuel 28:14); Les pharisiens virent Lazare, quand il est sorti de la tombe (Jean 11:44-50; Jean 12:1); En outre, la résurrection de Jésus a tenté d'expliquer la tromperie (Mt 28:12-15). Je reconnais que je ne peux pas vraiment expliquer cette imperfection humaine. Le fait est que je dois l'occasion de rencontrer à cette condition, surtout quand je me suis un peu un autre aperçu de la foi présente. Les gens ont peur du changement. Changements de leur causer de l'anxiété. Ils perdent confiance et pied. Les changements sont eux-mêmes obligent à le nouvel ordre vision du monde. Peut-être qu'il est un frein à l'évolution du raisonnement du monde et le surnaturel.


Tłumaczenie

          Perykopa Początek królestwa Bożego (Łk 16,16–17) prezentuje ówczesny stan bazy teologicznej: Lecz łatwiej niebo i ziemia przeminą, niż żeby jedna kreska miała odpaść z Prawa (Łk 16,17). Z perspektywy 2 tys. lat trudno zgodzić się z tym zdaniem, nawet gdyby dotyczyło tylko prawa moralnego. Jezus był rewolucjonistą w prawach moralnych. Ustawił zupełnie inaczej wartości zachowań w stosunku do Boga miłującego i miłosiernego. Stara etyka bazowała na Bogu jako Istoty rządzącej (który wynagradzał i karał).
          Perykopa Nierozerwalność małżeństwa (Łk 16,18) jest synoptyczna i powiela perykopy z Ewangelii wg Mateusza i z Ewangelii wg Marka (Mt 5,32; Mk 10,11). De facto jest definicją cudzołóstwa: Każdy, kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo; i kto oddaloną przez męża bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo  (tamże).
          Perykopa Bogacz i ubogi Łazarz (Łk 16,19–21) odsłania tajemnicę królestwa Bożego. Między światem rzeczywistym a nadprzyrodzonym istnieje przepaść ze względu na różną naturę. Mimo, że te dwie rzeczywistości wzajemnie się przenikają, to brak jest instrumentów, które by pozwoliły na płaszczyznę współdziałania. Przypadek przywołania Samuela ze świata umarłych i rozmowa z Saulem to skutek nadzwyczajnej ingerencji samego Stwórcy. On na to zezwolił. Być może, wszystko odbyło się w widzeniu neurotycznym. Świat nadprzyrodzony jest hermetyczny. Trudno się dziwić. Świat rzeczywisty jest wytworem i siłą rzeczy musi zajmować miejsce niższe. Trudno połączyć wieczność z doczesnością. Za życia ludzkość narażona jest na grzeszność, w wieczności nie ma takiego niebezpieczeństwa.
          Perykopa pokazuje przy okazji cechę ludzkiego umysłu i ludzkiej natury. Pojęcia, teorie, wiara raz wbite w umysł, tak niekiedy mocno się osadzają, że nawet jednoznaczne dowody nie potrafią ich zmienić: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą  (Łk 16,31). W przypisie napisano: Saul nie nawrócił się, chociaż widział Samuela w Endor (1 Sm 28,14); Faryzeusze widzieli Łazarza, gdy wyszedł z grobu (J 11,44–50; J 12,1); Także zmartwychwstanie Jezusa usiłowano wytłumaczyć oszustwem (Mt 28,12–15). Przyznaję, że nie bardzo potrafię wytłumaczyć tę ludzką niedoskonałość. Faktem jest, że mam okazję spotykać się z tą przypadłością, zwłaszcza gdy sam prezentuję trochę innych ogląd wiary. Ludzie boją się zmian. Zmiany wywołują w nich lęki. Tracą pewność siebie i grunt pod nogami. Zmiany zmuszają do nowego uporządkowania sobie światopoglądu. Być może, to jest hamulcem do zmian w rozumowaniu świata i rzeczywistości nadprzyrodzonej.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz