Ceux qui croient sont encodés flou scénario sort du monde. Comme ils le disent, un jour sera la fin
de celui-ci, alors il y aura une nouvelle terre et de nouveaux cieux. Il est presque tout le savoir donné par Jésus.
Compte tenu des assurances de la vie éternelle,
on peut jeter un oeil à l'histoire du monde comme quelque chose qui a sa continuité. Cette
continuité est la
vie. Immuable est
aussi le royaume de Dieu. L'évangéliste
Luc tente
de convaincre les Pharisiens que le royaume de Dieu est au milieu de vous (Luc 17:21).
Il doit se référer à ces paroles de Luc. L'homme éternellement
attente de quelque chose qui existe
depuis longtemps. Il suffit de regarder autour de vous et d'explorer dans votre âme que l'homme pénètre dans le royaume de Dieu. Il est à portée de main, il est proche. Il faut à le
voir. Comment voir? Depuis
le royaume de Dieu n’est pas de ce monde qu'ils ne peuvent être identifiés spirituellement. Tout le monde a une âme, et ainsi en quelque sorte la clé pour le royaume des cieux. Qui ne voit pas le royaume de Dieu, cela signifie qu'il est toujours sourd et aveugle. Il est un signal qu'il
est pas encore prête. L'homme
doit vivre en sachant qu'il ya deux
réalités. Maintenant est le héros réalité réelle,
mais maintenant est également ancrée dans le surnaturel. Cette prise de conscience devrait uskrzydlać entrée potentielle de l'homme dans le monde de l'éternel
et être proche de Dieu.
La péricope Le second avènement du Fils de l‘homme et le jugement (Luc 17:22–37)
est la prévision d'une deuxième apocalyptique Venant (la deuxième venue) de
Jésus dans la
gloire, pour rendre la justice historique.
En raison des mots et des concepts utilisés, On peut mélanger fermement
dans leurs
têtes. On ne lit pas le texte à la lettre, mais de lui ce qu'il avait des signes de la vérité objective.
Verset: Mais il
faut auparavant qu'il souffre beaucoup, et qu'il soit rejeté par cette
génération (Luc 17:25) dit la vérité, qui est prouvé faits historiques. L'auteur
suggère une fin
abrupte du
monde. Il n’est pas
cohérente quand il écrit: En ce jour-là, que celui qui sera sur le toit, et qui aura ses effets dans
la maison, ne descende pas pour les prendre; et que celui qui sera dans les
champs ne retourne pas non plus en arrière. Souvenez-vous de la femme de Lot. Celui qui cherchera à sauver sa
vie la perdra, et celui qui la perdra la retrouvera. Je vous le dis, en cette
nuit-là, de deux personnes qui seront dans un même lit, l'une sera prise et
l'autre laissée; de deux femmes qui moudront ensemble, l'une sera prise et l'autre
laissée (Luc 17:31–35). Le texte est une allégorie des événements. Il est intéressant de rappeler le
proverbe à la fin de la péricope: Où sera le corps, là s'assembleront les aigles (Luc 17:37).
Cela signifie que dans le lieu où
un homme, il est
le royaume de Dieu. Vous ne devez aller nulle part. Fin du monde, ouvre au
surnaturel, qui est autour de
l'homme.
En fait, la vérité de base est très simple. Deux entrelacent réalité.
Ils interagissent les uns avec les
autres en utilisant des outils communs
à la disposition de la nature
spirituelle. Sans ces outils spiritualité
est au-delà de la reconnaissance.
Tłumaczenie
Osoby
wierzące mają zakodowany mglisty scenariusz dalszych losów świata. Jak mówią,
kiedyś nastąpi jego koniec, potem będzie nowa ziemia i nowe niebo. To prawie
cała wiedza przekazana przez Jezusa.
Wobec zapewnień o życiu wiecznym można spojrzeć na historię świata jak
na coś, co ma swoją ciągłość. Tą
ciągłością jest życie. Niezmienne jest też królestwo Boże. Ewangelista Łukasz
podejmuje próbę przekonania faryzeuszy, że
królestwo Boże pośród was jest (Łk 17,21). Warto odnieść się do tych słów
Łukasza. Człowiek wiecznie oczekuje czegoś, co już dawno istnieje. Wystarczy
tylko rozejrzeć się wokół siebie i zgłębić w swojej duszy, że człowiek przenika
królestwo Boże. Ono jest na wyciągnięcie ręki, jest blisko. Trzeba jedynie to
dostrzec. Jak dostrzec? Ponieważ królestwo Boże nie jest z tego świata może być
jedynie identyfikowane duchowo. Każdy ma duszę, a więc niejako klucz do
królestwa Niebieskiego. Kto nie zauważa królestwa Bożego, znaczy, że jest
jeszcze głuchy i ślepy. To sygnał, że nie jest jeszcze gotowy. Człowiek musi
żyć świadomością o istnieniu dwóch rzeczywistości. Teraz jest bohaterem
rzeczywistości realnej, ale już teraz jest jednocześnie zakotwiczony w
przestrzeni nadprzyrodzonej. Świadomość ta powinna uskrzydlać człowieka do
możliwości wkroczenia w świat wieczny i bycia blisko Boga.
Perykopa Dzień Syna Człowieczego (Łk 17,22–37) jest
antycypacją apokaliptyczną paruzji
(ponownego przyjścia) Jezusa w chwale, aby dokonać sprawiedliwości
dziejowej. Ze względu na używane słowa i pojęcia, można sobie mocno zamieszać w
głowach. Nie należy czytać tekstu dosłownie, lecz wydobyć z niego to, co ma
znamiona Prawdy obiektywnej. Werset: Wpierw
jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie (Łk 17,25)
mówi prawdę, która jest udowodniona faktami historycznymi. Autor sugeruje nagły
koniec świata. Nie jest w tym konsekwentny, skoro pisze: W owym dniu kto będzie na dachu, a jego
rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech
również nie wraca do siebie. Przypomnijcie sobie żonę Lota. Kto będzie się
starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je. Powiadam
wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi
zostawiony. Dwie będą mleć razem: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona (Łk
17,31–35). Tekst jest alegorią wydarzeń. Ciekawe jest przywołanie przysłowia na
końcu perykopy: Gdzie jest padlina, tam zgromadzą się i
sępy (Łk
17,37). Znaczy, że w miejscu gdzie jest człowiek, tam jest królestwo Boże. Nie
trzeba nigdzie się wybierać. Koniec świata, to otwarcie się na rzeczywistość
nadprzyrodzoną, która jest wokół człowieka.
W
gruncie rzeczy podstawowe prawdy są bardzo proste. Dwie rzeczywistości
wzajemnie się przenikają. Współdziałają ze sobą za pomocą wspólnych narzędzi
jakimi dysponuje natura duchowa. Bez tych narzędzi duchowość jest poza
zasięgiem rozpoznania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz