Evangile selon s. Luc 55 i tłumaczenie

          Jésus promet la troisième fois une fin. L'auteur a mis dans le synoptique péricope Nouvelle annonce de la Pasion (en biblle polonaisse : Troisième annonce de la Passion) (Luc 18:31–34, Matthieu 20:17–19, Marc 10:32–34) : Car il sera livré aux païens; on se moquera de lui, on l'outragera, on crachera sur lui,  et, après l'avoir battu de verges, on le fera mourir; et le troisième jour il ressuscitera (Luc 18:32–33). L'auteur écrit: Ils, cependant, il ne comprenait pas. Cette chose était caché d'eux et ne comprenait pas ce qui a été mentionné (Luc 18:34). Pourquoi ne comprenez-vous pas? Après tout, Jésus dit explicitement phrases déclaratives. Quel est-il pas de ne pas comprendre? Et pourtant. Les phrases sont simples, mais le contenu ne sont pas acceptables. Ils pensaient: cela ne peut pas arriver. Il n'y a pas une telle option. Tout comme une mère pleurant son enfant mort: Non, cela est impossible. Les élèves ne voulaient pas laisser de telles pensées. Ils ont bloqué le message. Ils ne veulent pas croire les paroles de Jésus.

          Dans la péricope Guérison d’un aveugle à Jéricho (Luc 18:35-43; Mt 9:27–31; 20:29–34), l'auteur écrit: Jésus est arrêté (Luc 18 :40). Il a arrêté parce qu'il a entendu une voix qui crie: Jésus, Fils de David, aie pitié de moi (Luc 18,39). Ainsi, on  aurait toujours, chaque fois que quelqu'un vous appeler l'aide de Jésus. Mais Jésus met une condition: examen (Luc 18:42) et explique l'effet: ta foi t'a bien fait (ibid).

          La péricope Zachée le publicain (Luc 19:1–10) se produit uniquement dans l'évangile de Luc. Si l'événement qui y est décrit est vrai, que ce soit un concept théologique Luc? Il est important de réaliser que sur la toile des histoires imaginaires, légendes, mythes peuvent construire des grandes structures de l'éthique. En revanche, les constructions théologiques sont risqués. Pourquoi? L'éthique est une dimension universelle et peut être développé en aucune religion. Sa principale source est la loi naturelle inscrite dans chaque être humain. Éthique des différentes religions sont très similaires. Quand il est la théologie chrétienne, le sujet est rétrécie à une religion spécifique. Pour développer conceptuels (mythes, légendes, histoires imaginaires) qui pourraient être la base pour l'exégèse théologique doit être correctement et soigneusement mis au point. Sinon, il faut créer une théologie erronée. Malheureusement, les erreurs ne sont pas épargnés la religion chrétienne. Il est dommage que la place de l'enlèvement, a essayé de les adopter, créant un incroyable constructions théologiques. Erreurs théologiques vont pendant des siècles. Pour un long temps de se solidifier pour former la coquille dogmatique. L'Eglise elle-même n'a pas fait face à cela.

        S'il vous plaît noter que les noms des héros de l'Écriture sont comme un correspondant événements auxquels ils participent (Abram – père aimant, Moïse – dessiner;  Isaac – rire; Salomon - un homme de paix, Jean - Seigneur a fait miséricorde, Lazare - celui que Dieu aide). Ainsi, par exemple. Zachée est la forme grecque du nom Zakkai (juste, propre). Il vaut la peine de prêter attention aux noms, car ils sont souvent la clé pour apprécier la crédibilité du texte. Si l'étymologie du nom correspond au sort futur du héros du texte, il est utile d'examiner si oui ou non ils ont été accordées a posteriori les événements décrits.

          Auteur péricope montre cette fois que Jésus a fait son choix. Le choix de Zachée surprend tout le monde. Pourquoi il a choisi de zagościć après une dure journée? Peut-être parce qu'il est riche? Non. Il est difficile à croire. Ils murmuraient: Après tout, ce pécheur, principaux agents des douanes. Zachée était un pécheur aux yeux des. Il est vrai que Zachée se vante de sa gentillesse, mais Jésus sait qu'il dit la vérité. Jésus parle à le publicain et dit: Le salut est entré aujourd'hui dans cette maison (Luc 19:9). Les paroles de Jésus préfigurent eschatologique. Où y viendra le salut. Avec ces mots, Jésus parle aussi de lui-même. Il est conscient de sa dignité et de sa mission: Car le Fils de l'homme est venu chercher et sauver ce qui était perdu (Luc 19:10). Auteur cette péricope veut montrer que Jésus déjà pleinement conscients de leur avenir divinité. Luc pousse sa condamnation. Il veut montrer le Fils de l'homme comme le Sauveur de tous les hommes. Luc était un chantre miséricorde du Christ. Seulement, il pourrait donner à Jésus si joliment dans les couleurs de gloire et de majesté. Jésus est pour lui avant tout Sauveur. Libère du péché, il sauve ce qui était perdu (ibid).

Tymczasem

          Jezus po raz trzeci zapowiada swój koniec. Autor ujął to w perykopie synoptycznej Trzecia zapowiedź męki (Łk 18,31–34; Mt 20,17–19; Mk 10,32–34): Zostanie wydany w ręce pogan, będzie wyszydzony, zelżony i opluty; ubiczują Go i zabiją, a trzeciego dnia zmartwychwstanie»(Łk 18,32–33). Autor pisze:  Oni jednak nic z tego nie zrozumieli. Rzecz ta była zakryta przed nimi i nie pojmowali tego, o czym była mowa (Łk 18,34). Dlaczego nie rozumieli? Przecież Jezus mówi wyraźnie zdaniami oznajmującymi. Co tu jest nie do nie zrozumienia? A jednak. Zdania były proste, ale treść nie do przyjęcia. Myśleli oni: to nie może się stać. Nie ma takiej opcji. Podobnie jak matka płacze nad umarłym swoim dzieckiem: Nie, to niemożliwe. Uczniowie nie dopuszczali takich myśli. Blokowali przekaz. Nie chcieli wierzyć słowom Jezusa.

          W perykopie synoptycznej Niewidomy pod Jerychem (Łk 18, 35–43; Mt 9,27–31; 20,29–34) autor pisze: Jezus przystanął (Łk 18,40). Przystanął, bo usłyszał głos wołającego: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną (Łk 18,39). Tak będzie zawsze, ilekroć ktoś wezwie Jezusa o pomoc. Jezus jednak stawia warunek: Przejrzyj (Łk 18,42) i wyjaśnia skutek: twoja wiara cię uzdrowiła (tamże).

          Perykopa Zacheusz (Łk 19,1–10) występuje tylko w  Ewangelii Łukasza. Czy zdarzenie w niej opisane jest prawdziwe, czy jest to koncepcja teologiczna Łukasza? Warto zdać sobie sprawę, że na kanwie opowiadań zmyślonych, legend, mitów można budować wspaniałe konstrukcje etyczne. Natomiast ryzykowne są konstrukcje teologiczne. Dlaczego? Etyka ma wymiar uniwersalny i może być opracowywana w każdej religii. Głównym jej źródłem jest prawo naturalne zapisane w każdym człowieku. Etyki różnych religii są bardzo do siebie zbliżone. Kiedy mowa jest o teologii chrześcijańskiej, temat jest zawężany do konkretnej religii. Aby opracowania konceptualne (mity, legendy, opowiadania zmyślone) mogły by być bazą dla egzegezy teologicznej, muszą być właściwie i starannie opracowane. W przeciwnym razie można tworzyć błędną teologię. Niestety, pomyłki nie ominęły religii chrześcijańskiej. Szkoda, że zamiast usuwać, próbowano je adoptować, tworząc niesamowite konstrukcje teologiczne. Błędy teologiczne ciągną się przez wieki. Przez długi czas krzepną, tworząc skorupę dogmatyczną. Sam Kościół nie poradził sobie z tym.

          Proszę zwrócić uwagę, że imiona bohaterów Pisma świętego mają znaczenia bardzo pasujące do wydarzeń, w których biorą udział (Abram – kochający Ojca; Mojżesz – wyciągać; Izaak  – śmiejący się; Salomon – Człowiek pokoju, Jan – Pan okazał miłosierdzie, Łazasz – ten, któremu Bóg pomaga). I tak np. Zacheusz jest grecką formą imienia Zakkai (sprawiedliwy, czysty). Warto zwracać uwagę na imiona, bo niejednokrotnie są one kluczem do oceny wiarygodności tekstu. Jeżeli etymologia imienia odpowiada przyszłym losom bohatera tekstu, to warto zastanowić się, czy nie zostało one nadane ex post opisywanych wydarzeń.

          Autor perykopy pokazuje tym razem jak Jezus  dokonuje własnego wyboru. Wybór Zacheusza zaskakuje wszystkich. Dlaczego właśnie jego wybrał, aby zagościć po trudach dnia? Może dlatego, że jest bogaty? Nie. Trudno w to uwierzyć. Szemrali: przecież to grzesznik, zwierzchnik celników. Zacheusz był grzesznikiem w oczach Żydów, a nie Jezusa. Co prawda Zacheusz sam chwali się swoją dobrocią, ale Jezus wie, że mówi prawdę. Jezus zwraca się do celnika i mówi: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu (Łk 19,9). Słowa Jezusa są zapowiedzią eschatologiczną. Tam gdzie będzie, tam przyjdzie zbawienie. Tymi słowami Jezus mówi też o sobie. Ma świadomość swojej godności i swojej misji: Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło (Łk 19,10). Autor perykopy chce pokazać Jezusa już jako w pełni świadomego swej przyszłej boskości. Łukasz forsuje swoje przekonanie. Pragnie on pokazać Syna Człowieczego jako Zbawcę wszystkich ludzi. Łukasz był piewcą łaskawości Chrystusa. Tylko on potrafił przekazać Jezusa tak pięknie w kolorach chwały i majestatu. Jezus jest dla niego przede wszystkim Zbawicielem. Uwalnia od grzechu, zbawia to, co zginęło (tamże).