I i II Księga Samuela cz.2

         Autorzy Pierwszej Księgi Samuela powtarzają podobny motyw biblijny.  Anna, matka przyszłego proroka Samuela początkowo jest bezpłodna. Matka Samuela: Uczyniła również obietnicę, mówiąc: «Panie Zastępów! Jeżeli łaskawie wejrzysz na poniżenie służebnicy twojej i wspomnisz na mnie, i nie zapomnisz służebnicy twojej, i dasz mi potomka płci męskiej, wtedy oddam go Panu po wszystkie dni jego życia, a brzytwa nie dotknie jego głowy» (1 Krl 1,11). Samuel rodzi się na skutek cudownej ingerencji Boga. Jest znakiem, że Bogu na tym zależało. To jest przykład jak Żydzi wykorzystywali Boga do swoich wizji religijnych.

          Działalność Samuela ukazana jest jako przełomowa forma władzy w Izraelu z okresu Sędziów (ostatni sędzia Izraele), a rodzącą się monarchią. Kontrapunktem do Dawida jest postać pierwszego króla żydowskiego Saula. Jest on postacią tragiczną. Początkowo obiecujący, prawdopodobnie na skutek choroby psychicznej (depresji maniakalnej), traci swoją pozycję i staje się negatywnym tłem dla postaci Dawida. Rozpoczyna się długa droga ku wypełnieniu zbawczego planu Bożego w wielkim potomku Dawida, Jezusie Chrystusie.

          Dzieje Arki Przymierza są przykładem pewnej uczciwości redakcyjnej autorów Pisma świętego. Nie wszystko jest cacy, nie wszystko podlega koloryzacji. Arka Przymierza, mimo swojej ważnej roli, ochrony tablic Mojżesza, jest zwykłą skrzynią i nie należy się do niej przywiązywać. Zostanie ona gdzieś zawieruszona i w końcu zapomniana.

          Anna, matka Samuela, żarliwie modliła się przed obliczem Pana. Anna zaś mówiła tylko w głębi swego serca, poruszała wargami, lecz głosu nie było słychać (1 Sm 1,13). Tekst ten jest przykładem cichej modlitwy, tak potrzebnej dzisiaj przedstawicielom politycznym, którzy filmowani są dla ukazania ich fałszywej pobożności.

           W widzeniu nocnym Bóg przemówił do Samuela (1 Sm 3). Jest jasne, że oczekuje od niego posłuszeństwa. Samuel staje się prorokiem „widzącym”. Jego głos będzie miał wpływ na bieg historii.  Według filozoteizmu Samuel  jest zapowiedzią ludzkich możliwości, które Jezus później uwypukli. Człowiek "widzący" to ten, który potrafi odczytać zamysły Stwórcy.

            Księga wspomina proroków, którzy będą prorokowali. Czy jest możliwe głoszenie przyszłości. Zależy od głoszącego i jego znajomości rzeczy, intuicji. Być może podpowiada mu Stwórca, ale i On do końca nie zna zdarzeń końcowych. To zaskakujące! Bóg dając człowiekowi wolną wolę, sam pozbawił się wiedzy. W tym należy dopatrywać się niesamowitej nobilitacji człowieka. Od człowieka zależy, jak potoczą się losy wszechświata. Gdyby była potrzeba szczególnej Bożej interwencji, była by to porażka dla rodzaju ludzkiego.

          Pierwszy król Izraelitów Saul jest postacią tragiczną. Początkowo obiecujący, prawdopodobnie na skutek choroby psychicznej (depresji maniakalnej), traci swoją pozycję na rzecz Dawida. Jak widać, na tym etapie nie bardzo widać szczególną opiekę Bożą nad wybranym narodem.  Bóg pozostawia ludzi w biegu naturalnych i losowych wydarzeń. Modlitwa może wzmacniać modlącego, ale to człowiek musi ogarnąć rzeczywistość i zmierzać się z przeciwnościami losu. Samuel reprezentuje postawę człowieka wierzącego, że światem kieruje Bóg. Król jest niepotrzebny. Przegrał z naporem ludzi: Daj nam króla, aby nami rządził (1 Sm 8,6). Można powiedzieć, że lud myślał trzeźwo o rzeczywistości. Samuel bujał w obłokach. Wybranie króla uważał za grzech: Wprawdzie dopuściliście się wielkiego grzechu, nie opuszczajcie jednak Pana, lecz służcie Mu z całego serca! (1 Sm 12,20). Sam namawiał Saula:  Dlatego teraz idź, pobijesz Amaleka i obłożysz klątwą wszystko, co jest jego własnością; nie lituj się nad nim, lecz zabijaj tak mężczyzn, jak i kobiety, młodzież i dzieci, woły i owce, wielbłądy i osły» (1 Sm 15,3). Samuel głosił wyższość posłuszeństwa Bogu niż złożona ofiara, uległość – od tłuszczu baranów (1 Sm 15,12). Jego nadgorliwość religijna zwolniła go z zasad moralnych. Sam wypełnia prawo cheremu i zabija króla Ammalekitów Agaga. Na tych wzorcach Kościół umacniał swoją władzę i potęgę.

          Pomimo wielu niedorzeczności, w Pierwszej Księdze Samuela zapisane są słowa o dużej wartości teologicznej: nie tak bowiem człowiek widzi <jak widzi Bóg>, bo człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce» (1 Sm 16,7). Wydaje się, że nauka ta nie jest mocno akcentowana w życiu. Lepiej angażować Boga do swoich partykularnych interesów.