Głównym bohaterem
księgi jest Nehemiasz, osoba świecka – podczaszy króla Artakserksesa (I lub
II). Chronologicznie Księga Nehemiasza jest ostatnią księgą historyczną Starego
Testamentu. Doprowadza ona historię Izraela najdalej; w Starym Testamencie nie
ma opisu wydarzeń z dziejów Izraela, które miałyby miejsce później.
Do Nehemiasza przebywającego na dworze perskim docierają
informacje o Żydach, którzy pozostali w Jerozolimie oraz o obrazie miasta i
świątyni. Jerozolima leży w gruzach, a świątynia nie odgrywa szczególnej roli w
życiu społeczności. Nehemiasz ma głębokie poczucie solidarności z rodakami.
Jego pozycja na dworze zobowiązuje go do podjęcia działań dla ratowania rodaków
ocalałych z niewoli. Nehemiasz modlitwą pragnie uzyskać przychylność Boga.
Prosi króla o pozwolenie na podróż do Jerozolimy. Nehemiasz nie waha się prosić
także o eskortę i odpowiednie dokumenty niezbędne do odbudowy miasta i
świątyni. Jest on człowiekiem bardzo roztropnym. Po powrocie do Jerozolimy w
trzeciej grupie repatriackiej w 445 r. przed Chr, zostaje gubernatorem,
przystępuje do prac nad odbudową murów obronnych. Pierwsze poczynania są bardzo
dyskretne i ostrożne. Sam dokonuje przeglądu stanu murów pod osłoną nocy.
Dopiero po zebraniu właściwej dokumentacji ma odwagę przedstawić mieszkańcom
plan odbudowy. Mimo wielu przeciwności,
udaje mu się odbudować miasto. Było to możliwe dzięki sprawnej organizacji
pracy, zaangażowaniu i pomocy Bożej. Następuje odnowienie Przymierza z Bogiem.
W dzień pokuty: stojąc wyznawali swoje
grzechy i wykroczenia swych ojców, [...] wyznawali swe grzechy klęcząc przed
Panem, Bogiem swoim (Ne 9,2–3).
Nehemiasz organizuje życie od nowa. Organizacja życia
społecznego wokół świątyni i nieustannego sprawowania w niej kultu zgodnego z
Prawem czynią z Jerozolimy miasto święte. Bohater przywrócił porządek prawny
(szabat). Gwałtownie reagował wobec lekceważenia zakazu zawierania małżeństw
mieszanych. Niejednokrotnie był to jego osobisty wysiłek, a nie głos wspólnoty.
Umiał on wykorzystać swój bezsporny autorytet także do egzekwowania przepisów
religijnych.
Mniej więcej w tym okresie działał prorok Malachiasz.
Nehemiasz zdołał rozbudzić nadzieję w przygnębionym narodzie i dał mu zarówno
duchowe, jak i praktyczne przywództwo. Był również człowiekiem modlitwy do
końca zawierzającym Bogu skutecznym w działaniu. Za jego panowania dzięki
pomocy Ezdrasza, życie religijne Żydów uległo odnowieniu. Duch wiary powrócił.
Żydzi uwierzyli w moc sprawczą Boga, który spełnia obietnice.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz