Wypełnić wszystko, co sprawiedliwe

          Pierwsze słowa Jezusa w Ewangelii św. Mateusza już pouczają: Jezus mu [Janowi] odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe» (Mt 3,15). Jezus przywołuje niejako zamysł Ojca względem stworzenia, jakim jest człowiek: godzi się nam wypełnić wszystko (tamże), tzn. człowiek ma postawione zadania. Podstawowym zadaniem jest czynić to, co sprawiedliwe, a więc dobro. Dobro jest paliwem potrzebnym do dalszej egzystencji człowieka. Więcej, dobro jest funkcjonałem, które rozchodzi się i wpływa na innych. Dobro może czynić inne dobra lub niwelować zło.

          Jezus dotyka delikatnej materii zasadności bytowania w świecie. Opiera się ono na dobru, które spowodowane jest Miłością. Miłość Boga to centralne narzędzie Stwórcy. Miłością jest sam Stwórca. Tę zasadę można zauważyć już na najniższym poziomie świata materialnego (przysposobienie energetyczne), w którym kwarki, budujące np. proton, nie mogą bez siebie funkcjonować. Jeden związany z drugim. Jedno wspomaga drugie. Trzymają się razem węzłem "przyjaźni", konieczności bycia ze sobą. Jeden przekazuje swoje właściwości jądrowe drugiemu, sam pozbawiając się niejako racji bytu. Można powiedzieć, że egzystują związani ze sobą węzłem miłości. Wzajemne przywiązanie widać w świecie biotycznym. Przedstawiciele tego samego gatunku trzymają się razem. Rzadko kiedy wybierane jest życie w pojedynkę. Jak obrazuje to Księga Rodzaju, Mężczyzna bez kobiety był nieswój. Zauważa to Stwórca: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc» (Rdz 2,18). Tak więc  człowiek jest osobą dialogiczną, stworzoną do życia wspólnotowego. Tam gdzie wspólnota, powinno być przywiązanie, miłość, wzajemny szacunek. Miłość scala, nadaje sens istnieniu.

          Jezus mówi: wypełnić wszystko, co sprawiedliwe» (tamże). Wszystko to znaczy w pełni wszelakich zadań. Program jest obszerny. Nie wszystko jest w stanie człowiek ogarnąć. Trzeba postępować mądrze i roztropnie. Później Jezus uszczegółowi zadania: Oddawajcie więc cesarzowi, co jest cesarskie, a Bogu, co jest Boże (Mt 22,21; Mk 12,17; Łk 20,25). Tak więc nie można postępować chaotycznie, nierozumnie. Każdemu należą się inne przywileje. Porządek i ład. Jezus prosi Jana o ten ład: Pozwól teraz, bo tak godzi się (tamże). Jan chrzci Jezusa. Obraz ten wskazuje na człowieczeństwo Jezusa. Jezus zostaje oczyszczony ze swoich ludzkich słabości (grzechów), aby mógł rozpocząć swoją działalność bez wszelakich obciążeń.