Tajemnica natury – budowa fraktalna

          Świat wydaje się pełen chaosu, a jednak można dopatrzyć się w nim prostych reguł twórczych. Większe obiekty przyrody  zbudowane są z mniejszych (fraktale – obiekty samopodobne), które podobne są do całości. Taką budowę fraktalną mają kosmos, chmury, fiordy, linie wybrzeży morskich, łańcuchy górskie, płatki śniegu, linie wybrzeży morskich, łańcuchy górskie, drzewa, bańki mydlane, czy np. kalafior rzymski.

                                   

                                   

                                        Kalafior rzymski Brassica oleracea

                                            

                                                       Kosmos

                                            

                                                 Chmury

          Budowa fraktalna pokazuje też sposób przechodzenia do nieskończoności (stałe poszerzanie się obiektu). Jest to oczywiście złudzenie, ale bardzo wizualne.

          Pojęcie fraktali zostało wprowadzone przez francuskiego matematyka i informatyka polskiego pochodzenia Benoita Mandelbrota w latach 70-tych XX wieku.  Wielu badaczy twierdzi, że geometria fraktali jest geometrią przyrody. Geometria fraktalna jest również uniwersalnym kluczem do poznania budowy naszych płuc, nerek, naczyń krwionośnych, nerwów a przede wszystkim klucz do najważniejszego kodu naszego DNA. Pozwala ona na tworzenie grafiki komputerowej, a tym samym na algorytmiczną penetrację  głębin organizmów, wniknięcia w skomplikowaną naturę narodzin całego  świata i wszechświata.

          Zastosowanie geometrii fraktalnej w przyrodzie umożliwi np. obliczanie wydzielanego tlenu i pochłanianego dwutlenku węgla  przez dowolnej wielkości las, obliczając te wartości dla jednego drzewa. Wprowadzenie średniego obwodu drzew w lesie i ich ilości z prostego wzoru wyprowadzić można bardzo ważny dla bezpieczeństwa równowagi ekologicznej, pożądany wynik.. (zobacz film) http://www.youtube.com/watch?v=KOzZOVR6d4s.

            Przy pomocy algorytmów można generować zarówno krzywe fraktalne
jak i figury z nich złożone, które w rzeczywistości wyglądają jak linie brzegowe, całe wyspy, góry czy chmury. Zapamiętując jedynie dwa początkowe punkty i
wysokości trójkątów, można zapamiętać dowolną łamaną używając stosunkowo niewielkiej ilości pamięci komputerowej. Dzięki zastosowaniu algorytmów wykorzystujących fraktale, można powiększać obrazy, ponieważ obraz będzie miał nieskończoną rozdzielczość, co nie jest równoznaczne z dokładnością odtwarzania.

          Z obserwacji nasuwa się wniosek, że gdy coś ma budowę fraktalną, to większe elementy całości różnią się od mniejszych jedynie skalą (wielkością), podczas gdy ich geometryczna budowa zachowuje te same proporcje (proporcje nie zmieniają się). Niektórzy uważają, że dotychczasowe struktury są święte, bo ustanowione przez Boga i nie wolno tych struktur naruszać: Dlatego też w nowym ujęciu tzw. świętej geometrii, oczywistym staje się fakt, że proporcja jest ŚWIĘTA, a naruszenie jej skali to niebezpieczna profanacja niemal już Sacrum. Stąd wszelka brutalna ingerencja w geometrię fraktalną poprzez GMO jest naruszeniem odwiecznie panującego porządku we Wszechświecie. Jeszcze nie dane nam jest, na obecnym poziomie wtajemniczenia, takie przyzwolenie ingerowania w naturę i poprawianie samego jej Kreatora. Moje poglądy nie są tak radykalne. Zagadnienie GMO, podobnie jak in vitro (nie komentuję strony etycznej) to miara ludzkiego postępu i nikt tego nie zatrzyma. Po za tym, do tej pory, nie wiadomo, czy jest to dla człowieka szkodliwe.

          Gdzieś przeczytałem: Przyroda w swojej złożoności sama w sobie już jest cudem. Odkrycie tych, jeszcze podstawowych na dzisiaj, nieznanych nam fenomenów, może być dla nas tak wielkim szokiem, że nie każdy jest jeszcze do tego przygotowany swoim rozwojem intelektualnym, moralnym i duchowym. Stąd wszystkie te tajemnice są niejako celowo zakryte przed nami, by człowiek wraz ze swoim dojrzewaniem odkrywał coraz więcej i szerzej poznając Rzeczywiste a tym samym umiał robić użytek ze zdobytej wiedzy zbliżając się coraz bliżej i bliżej, asymptotycznie do Głównego Kreatora.

          Fraktalność jest zjawiskiem widocznym również przy rozszerzaniu się przestrzeni wiary chrześcijańskiej. Ojciec, matka przekazują wiarę dzieciom, a one z kolei swoim dzieciom, itd. Trudno się dziwić, że religia chrześcijańska dotarła do najmniejszych zakamarków naszej planety.