Biblijnego miejsce Raju

         W Biblii opis miejsca Raju na Ziemi jest bardzo dokładny:  A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie [...].  Z Edenu zaś wypływała rzeka, aby nawadniać ów ogród, i stamtąd się rozdzielała, dając początek czterem rzekom. Nazwa pierwszej - Piszon; jest to ta, która okrąża cały kraj Chawila, gdzie się znajduje złoto. A złoto owej krainy jest znakomite; tam jest także wonna żywica i kamień czerwony. Nazwa drugiej rzeki - Gichon; okrąża ona cały kraj - Kusz. Nazwa rzeki trzeciej - Chiddekel; płynie ona na wschód od Aszszuru. Rzeka czwarta - to Perat. (Rdz 2,8–14). Eden odpowiada mezopotamskiej nazwie edinu; edin = równina, step. Z czterech rzek rajskich da się ustalić tożsamość dwóch ostatnich - Tygrysu i Eufratu, co wskazywałoby na to, że Raj należy umieścić w Mezopotamii. Dlaczego autor wybrał to miejsce na Ziemi? Wskazane miejsce pokazuje krainę o wyjątkowych walorach geograficznych, gospodarczych i estetycznych. Tereny te są bardzo urodzajne. Zostały one opisane jako ziemie "mlekiem i miodem płynące". Wokół opisywanej krainy znajdują się wielkie zbiorniki wodne – Morze Śródziemne, Morze Czarne, Może Kaspijskie i Zatoka Perska. Jego północne i południowe granice wyznaczają góry Ararat w Armenii i Synaj na Półwyspie Synajskim. Ogromna część obszaru  jest pustynna. Te ziemie przecinają rzeki, które nawadniają pustynie tworząc miejsca o bujnej roślinności.  Raj umieszczony jest w tzw. Żyznym Półksiężycu zatoki Perskiej. Można powiedzieć, że wybrane miejsce jest najpiękniejszym miejscem na Ziemi, gdzie żyją różnorakie zwierzęta i ludzie. Ziemia dostarczała bogate plony. Wszystkiego było pod dostatkiem i pod ręką. Obfite sady, bogactwo kwiatów i zieleni tworzyło wspaniały park. Teren był na tyle żyzny, że Bóg mógł z gleby ulepić wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki powietrzne, na końcu ulepił człowieka. Raj był godnym miejscem, po którym przechodził się sam Bóg: kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie (Rdz 3,8). Tym samym to miejsce stało się miejscem świętym. Raj był doskonałym miejscem do prowadzenia handlu w Zatoce Perskiej. To zapewniało rozwój kultury. Pomiędzy rzekami Eufratu i Tygrysu można było tworzyć systemy kanałów łączących doliny rzek do irygacji i kontroli wylewów. Raj był wspaniałym miejscem modelowym dla rozwoju ludzi, kultury i atrakcyjnego życia mieszkańców. Na jego przykładzie był pokazany zamysł Boży. Życie w dostatku, w pięknie fizycznym i duchowym.

              Eden (Raj) w dolinie Eufratu i Tygrysu jest obrazem Raju niebiańskiego. Jest on zamysłem Boga. Pan Bóg wziął zatem człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden (Rdz 2,15).  Faktycznie jest stanem ludzkiej szczęśliwości, życia bez troski. Wyraża ludzkie pragnienia. W tym Raju przechadza się Bóg  (Rdz 3,8) . On jest gwarantem ludzkiego szczęścia. On zapewni człowiekowi to wszystko co daje radość i szczęście.