Bóg zapłakał

        W Pierwszej Księdze Królewskiej pisze: bo nie ma człowieka, który by nie grzeszył (1 Krl 8,46). Podobne słowa wypowie Chrystus: Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia (Mt 18,7). Ludzka natura była znana już hagiografów. To jednak z bożych tajemnic. W tym można doszukiwać się koncepcji szatana. Na bazie dynamicznych ułomności człowieka wykreowany został byt szatana. Zło zostało spersonifikowane, ubrane w szaty cielesne. To jest tajemnica głoszonego bytu szatana. Nie można dać wiary szatanowi, bo on bytowo nie istnieje. Generowane zło tworzy nie-byt szatana, czyli dynamiczną funkcję szatana, a to jest co innego. Takiego rozeznania brakuje w Kościele katolickim. Winni są depozytariusze wiary, którzy na kanwie ontologicznego szatana załatwiają swoje partykularne interesy. Nie powinno się straszyć wiernych  szatanem, ale pokazywać spustoszenia jakie można dokonać źle czyniąc.

        Hagiografowie osobą Salomona ukazali wielki grzech wobec Pana, a mianowicie niewierność. Jak w wielu miejscach Pisma Świętego Bóg jest Bogiem zazdrosnym: Ponieważ PAN, twój Bóg, jest ogniem pożerającym - On jest Bogiem zazdrosnym (Pwt 4,24). Dlaczego Bóg jest zazdrosny? Jemu nie brakuje niczego. Zdawałoby się, że to jest prawda. Myli się ten, który tak myśli. Słowo zazdrość oznacza pragnienie tego, co brakuje, a inni posiadają. Mówiąc, że wszystko jest w Bogu automatycznie należy do Boga. Jest jedna rzecz, która się tu wyłamuje. To miłość człowieka do Stwórcy. Bóg dając ludziom wolną wolę pragnie, aby była ona wykorzystana również do Jego miłowania. To miłowanie musi pochodzić z głębokich zakamarków serca. To powinien być czysty dar uczucia. Tym nie można się dzielić. O taką miłość Bóg jest zazdrosny. Bóg jest zazdrosny, gdy jakaś osoba oddaje komuś coś, co wyłącznie należy do Niego. Jeżeli ludzie czynią sobie jakieś przedmioty kultu (bożki), kłaniają się im i oddają im cześć, zamiast jedynemu Bogu, któremu wyłącznie się ona należy. Bóg jest zazdrosny o chwałę i oddanie, które do Niego należą. Jest to grzech (który Bóg zawarł w swoich przykazaniach), gdy czcimy lub służymy czemuś innemu aniżeli Bogu.

        Można zapytać dlaczego Bóg jest tak małostkowy w swej zazdrości? Wynika to z głębokich prawd teologicznych. Bóg stworzył Świat dla siebie. Stworzył mężczyznę i kobietę na swoje podobieństwo, aby inteligentne stworzenie jakim jest człowiek mógł głosić Światu – Bóg istnieje.

       Paradoksalnie to Bóg jest Osobą podobną do człowieka. Uniżył sam siebie wcielając się w ludzką postać.  Można Mu wtedy przypisać ludzkie uczucia. Można tu się oprzeć na widomym znaku Boga – Jezusie Chrystusie: Jezus zapłakał (J 11,35); Gdy zbliżył się do miasta, na jego widok zapłakał (Łk 19,41).

       W miłości do Boga zawiódł go Salomon. Miał do tego prawo przez swoją wolną wolę.