Katecheza młodych cz.35.

 

–       Czy Jakub był świadomy swoich nieetycznych zachowań?

–       Był świadomy, ale silniejsza była u niego jego natura. Teraz musi uciekać przed gniewem brata. Izaak zdał się na los. Uznał, że jest w tym wola Boża i nie żałował udzielonego Jakubowi błogosławieństwa: Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios i żyzności ziemi, obfitości zboża i moszczu winnego. Niechaj ci służą ludy i niech ci pokłon oddają narody. Bądź panem twoich braci i niech ci pokłon oddają synowie twej matki! Każdy, kto będzie ci złorzeczył, niech będzie przeklęty. Każdy, kto będzie cię błogosławił, niech będzie błogosławiony!» (Rdz 27,28–29).  Jakub ucieka do Labana brata jego matki. Tam zakochuje się w pięknej Racheli, córki Labana. Pracuje ciężko, aby zasłużyć na rękę ukochanej. Po siedmiu latach zostaje oszukany. Za żonę dostaje starszą siostrę Racheli Lee, której nie kochał. Nie traci jednak nadziei i pracuje kolejne siedem lat, aby być z ukochaną Rachelą. Bóg mu sprzyja. Pracą i determinacją zdobywa to, co zaplanował i zapracował. Przez lata ciężkiej pracy staje się coraz bardziej bogatszy. W końcu postanawia odejść od teścia i zacząć życie na swój rachunek. O jego perypetiach można przeczytać w Księdze Rodzaju. Tekst czyta się znakomicie.

–       Co należy zapamiętać z historii Jakuba?

–       Jego historia ciągnie się aż do Egiptu, gdzie zmarł. Jest długa i wielopokoleniowa. Jakub jest bardzo barwną osobą ze względu na swoją wrażliwość religijną, a zarazem swoje czynne życie. Autorzy chcą uwypuklić jego rolę. Przypisują mu sen, jak wspina się po drabinie do nieba, a na wierzchołku czeka na niego Bóg, który udziela mu błogosławieństwa: Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu (Rdz 26,13). Jakub był przejęty swoją rolą, ale stawia warunek: Jeżeli Pan Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się  i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu ojca mojego, Pan będzie moim Bogiem (Rdz  28,20–21). Obiecuje czcić Boga i składać mu hołd (ofiarę, dziesięcinę). Jakub jest roztropny, może i przebiegły. Pragnie z Bogiem układu. Zna swoją wartość.

–       Podobno Rachela czciła domowe bożki (Terafim), co świadczy o politeizmie w narodzie izraelskim?

–       Pomimo wielu już lat wprowadzania religii monoteistycznej nadal tkliły się w narodzie żydowskim pozostałości politeizmu. Posążki były własnością ojca Racheli.  Jakub był tolerancyjny i przymykał oko na słabości swojej ukochanej żony.

–       Jakub miał dwie żony i dwie niewolnice z którymi miał potomstwo. Czy było to zgodne z wolą Boga?

–       Zamysły Boga były wielokrotnie zmieniane przez ludzi. Mojżesz częściowo je uporządkuje, ale nie do końca. Ważne jest, że Bóg nie interweniuje, domagając się bezwzględnego posłuchu u ludzi. Od początku szanuje ludzką wolę, nawet, gdy nie jest ona po Jego myślach. Trzeba też wiedzieć, że kobiety miały status przedmiotu. Żony się posiadało. Z dzisiejszego punktu widzenia była to totalna niesprawiedliwość. Słabość kobiet została wykorzystana przez męski egoizm. Dominacja siły była reliktem procesów ewolucyjnych.