Katecheza młodych cz.43.

–       Jak wyglądała wędrówka Izraelitów do ziemi Kanaanu?

–  Jak opisuje to Księga Wyjścia,  początkowo Izraelici musieli uciekać przed goniącym ich wojskiem egipskim. Autor Księgi Wyjścia ubarwia ucieczkę licznymi cudami (obłok w postaci słupa, który prowadził przez pustynie). Najsłynniejszym było przejście suchą nogą przez nierozpoznany zbiornik (morze Trzcin, czy może Morze Czerwone) wodny, w którym rozstąpiły się fale. Izraelici wybrali drogę bezpieczniejszą na południe, w stronę Sukkot, Etam, Migdol i Synaj. Przejście przez morze stanie się dla chrześcijan symbolem chrztu. Droga była żmudna, rozciągnięta w czasie. Mojżesz zdawał sobie sprawę, że nikt ich nie oczekuje. Bóg jednak opiekuje się swoim ludem. Karmi i poi (wyprowadza wodę ze skały) ich w sposób nadzwyczajny. Św. Paweł dostrzega w tym dary duchowe. Izraelici byli nękani przez napotkane ludy (Amalekici-koczownicy). Mojżeszowi pomaga Jozue, który poprowadzi lud do Ziemi Obiecanej. Trudy i niewygody wędrówki powodują niesnaski i bunty. Coraz trudniej jest utrzymać dyscyplinę. Mojżesz wstępuje na górę Synaj aby pokazać, że Bóg sprzyja ludowi. Jednocześnie przynosi tablice dekalogu. Opracowuje kodeks prawny dla dyscyplinowania niepokornych. Rozgoryczenie ludu sięgnęło zenitu. Izraelici postanowili zbudować sobie złotego cielca. Mojżesz musiał zmierzyć się z nowym wyzwaniem. Spektakularnie rozbija tablice dekalogu. Próbuje zastraszyć lud gniewem Boga. Jednocześnie zabija najbardziej niepokornych i przywódców buntu. Po czasie próbuje na nowo nawiązać dobrą relację z Bogiem. Przekazuje ludowi, że Bóg przebacza swemu ludowi i odnawia Przymierze. Przynosi nowe tablice dekalogu. Mojżesz jest wielkim politykiem i mężem stanu, ale i on ma wątpliwości. Czy na pewno Bóg jest ich sprzymierzeńcem?  Jego neurotyczne kontakty z Bogiem dają owoce, ale on sam jest tylko człowiekiem. Dla tablic dekalogu zbudowano skrzynię zwaną Arką Przymierza. Miała ona uchwyty do przenoszenia. Uczestniczyła w liturgii. Lud w jej towarzystwie czuł się bezpieczniejszy. Mojżesz powołuje wielu do współorganizowania życia Izraelitów. Od Synaju Izraelici udali się w kierunku Kadesz-Barnea zbliżając się do Ziemi Obiecanej. Tu zatrzymali się na dłużej. Czynili zbrojne wypady rozpoznawcze. Wieści nie były zadawalające. Czekały ich działania wojenne. Żydzi nie byli wojownikami. Wielu zniechęciło się oprócz Kaleba i Jozuego. Zrodził się kolejny bunt. Mojżesz kolejny raz musi interweniować. Niepokornych karze śmiercią. Czyni manewry i omija ziemie Edom. Sporządza węża miedzianego jako symbol uzdrowienia (późniejszy Symbol Chrystusa na palu). Od Wschodu okrążają jezioro Genezaret. Po drodze pokonują Amorytów.  Król Moabu próbuje ratować się wieszczem Balaamem. Bóg jest po stronie Izraelitów. Wróżbita pogański zostaje prorokiem Bożym.