–
Czy
Samson był postacią historyczną czy legendarną?
–
Według
Pisma świętego kolejni sędziowie to Ibsan, Elon i Abdon. Byli oni mniej znani.
Następną wielką postacią był Samson (Sdz 13,1–16,31). Kilka elementów
świadczy, że opowiadanie o Samsonie jest bardziej legendarne niż historyczne[1]. W treści jednak ukryty jest głęboki sens moralno-religijny. Tym
razem na Izraelitów napadli Filistyni. Według autora przyczyną tego były złe
uczynki Izraelitów. Okupacja trwała 40 lat. Żona Manoacha (matka Samsona) była
niepłodna. Anioł Pana ukazał
się owej kobiecie mówiąc jej: «Otoś teraz niepłodna i nie rodziłaś, ale
poczniesz i porodzisz syna» (Sdz 13,3); Oto poczniesz i porodzisz syna, a brzytwa nie dotknie jego
głowy, gdyż chłopiec będzie Bożym nazirejczykiem[2] od chwili urodzenia. On to zacznie wybawiać Izraela z rąk
filistyńskich (Sdz 13,5). Samson był powołany do szczególnego zadania, związany z
Bogiem umową. Otrzymał on niezwykłą siłę, którą mógł jednak utracić, gdyby
ściął włosy, spożywał produkty nieczyste lub alkohol. W tekście Anioł
dwukrotnie jest proszony o przekazanie warunków umowy z Bogiem. Samson był
niepewny i miał wątpliwości. Z dugiej strony można odczytać, że Bóg jest
cierpliwy i szanuje niepewność, wahania się
ludzi. Anioł wyjaśnia: Nawet
gdybyś mnie zatrzymał, nie będę spożywał twoje,go chleba. Natomiast jeśli
chcesz przygotować całopalenia, złóż je dla Pana (Sdz 13,16). Natura duchowa
nie potrzebuje spożywać pokarmów tak jak człowiek, miła zaś Bogu jest ofiara
(modlitwa). Anioł zapytany o imię odpowiada: ono jest tajemnicze (Sdz 13,18). Należy
mniemać, że pod postacią Anioła przemawiał sam Bóg. Samson dorósł i upatrzył
sobie Filistynkę za żonę. W narodzie żydowskim nie było to mile widziane żenić
się z kobietą innej nacji, choć jeszcze wtedy nie było to zakazane. Tu jednak
autor wyjaśnia, że samemu Bogu było to potrzebne do Jego zamysłu i planów: to pochodziło od Pana, który szukał powodu do sporu z
Filistynami (Sdz 14,4). Udając się do Filistynów, po drodze, Samson popisuje się
swą siłą rozszarpując gołymi rękami napotkanego lwa. Autor pragnie ukazać
czytelnikom wielkość siły, jaką obdarował Bóg Samsonowi. Podczas biesiadowania
Samson zadaje zagadkę do rozwiązania. Przez nieroztropność ujawnia rozwiązanie
i przegrywa zakład. Wpada w gniew. Traci żonę, która jest darowana innemu.
Gniew przeradza się w wojnę, w trakcie której bohater gromi i zabija
Filistynów. Wykorzystuje tu swą ogromną siłę. Na biblijnej scenie pojawia się
kobieta o imieniu Dalila. Samson będąc wrażliwy na wdzięki kobiece (korzystał
też z usług nierządnic), zdradza jej podstawę swej siły – włosy. Jednocześnie
ujawnia tajemnicę Boga, a to oznacza zdradę przyjaźni Bożej. Wtedy też
podstępnie zostaje ogolony, traci swą moc i siły go opuszczają. Zostaje
schwytany i uwięziony. Po pewnym czasie włosy jednak odrastają i Samson
odzyskuje swą siłę. Szybko ją wykorzystuje i samobójczą śmiercią zabija też
swoich przeciwników. Samson był człowiekiem lekkomyślnym. Nie do końca spełnił
pokładane w nim przez Boga nadzieje. Bardziej kochał Dalilę, piątą kolumnę
Filistynów, niż naród i Boga, który go wybrał. Zapomniał do czego został
wezwany i dlatego jego misja zakończyła się upokorzeniem i klęską. Bóg
niejednokrotnie zawodzi się na człowieku. Pomimo tego, wciąż ukazuje nam swoją
miłość i pokłada w nas nadzieję. Paradoksalnie, ale to Bóg w nas wierzy.
[1] Międzynarodowy Komentarz do Pisma Świętego,
Verbinum 2000, s.468.
[2] Wybrany i
naznaczony przez Boga.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz