Papieże cd. 38

Papież Jan XV (985–996) wybrany przy wsparciu rodu Krescencjuszy. Chciwość papieża i protektorów doprowadziła do sporu. Wszyscy chcieli opróżniać kasę papieską. Kler nienawidził papieża. Jan XV musiał uciekać do Toskani. Tam oczekiwał pomocy od Ottona III. Krescencjusze woleli pogodzić się z papieżem niż widzieć w Rzymie Ottona. Jan XV wrócił do Rzymu już tylko po to,  aby  umrzeć. Jan XV był pierwszym papieżem, który dokonał kanonizacji. W 993 r. uznano za świętego Ulryka z Augsburga.

 

Papież Grzegorz V (996–999) protegowany przez Ottona. Miał 24 lata. W trzy tygodnie później koronował szesnastoletniego wówczas cesarza Ottona III. Gdy cesarz wyjechał z Rzymu Rzymianie wygonili Grzegorza powołując antypapieża Jana XVI. Otton wrócił do Rzymu i okrutnie rozprawił się z oponentami. Antypapieżowi wyłupili oczy, obcięto nos i uszy. Na koniec wrzucono do klasztornej celi. Papież Grzegorz V zmarł na malarię.

Papież Sylwester II (999–1003)  miał niesamowity umysł. Interesował się wszystkim, a szczególnie tajemnicą stworzenia. Nie chciał być więźniem dogmatów i u arabskich uczonych szukał odpowiedzi na pytania, które Kościół kwitował milczeniem. Rzymianie uważali go za czarownika. Otaczali go niesamowitymi legendami. Papież trafił na zły okres. Wokół Rzymu waliły się biskupstwa, wszędzie były spory, zwady i wybuchy nienawiści. Zmarł młody cesarz. Sylwester został otruty.

 

Papież Jan XVII (1003) został wybrany na papieża przez Krescencjuszy. Był żonaty i miał dwóch synów, którzy zostali także kapłanami.

 

Papież Jan XVIII (1004–1009) wybrany na papieża, przez Krescencjuszy.

 

Papież Sergiusz IV (1009–1012) wybrany na papieża przez Krescencjuszy. Organizował krucjatę do Jerozolimy ponieważ Kalif Hakim zburzył świątynię Grobu Chrystusowego. Śmierć przerwała jego pomysł.

 

Papież Benedykt VIII (1012–1024) wybrany przez ród Tusculum, którzy odzyskali władzę po śmierci Krescencjusza III. Udało mu się oswobodzić od wpływów rodziny. Wysłał flotę, która uwolniła włoskie wybrzeże od Saracenów. Po klęsce militarnej zajął się sprawami kościoła. Zwalczał symonię i małżeństwa kleru. Zakładanie rodzin przez kler groziło rozdrobnieniem majątku kościelnego, który ulegałby podziałom w procesie dziedziczenia. Papież miał podejście praktyczne. Nie chodziło mu zbytnio o walory życia w czystości.

 

Papież Jan XIX (1024–1032) brat Benedykta VIII był osoba świecką. Kupił stanowisko papieża za wielkie pieniądze. Chciał sprzedać patriarsze Konstantynopola prymat nad Kościołem powszechnym. Sprawy kościoła były dla niego nieistotne. Rozwinął symonię do gigantycznych rozmiarów.

 

Papież Benedykt IX (1032–1045) miał mniej niż piętnaście lat jak został wybrany. Był osobą świecką. Zapisał się jako złodziej i morderca.

 

Papież Sylwester III (1045) wykupił papiestwo od Benedykta IX. Po miesiącu wrócił jednak Benedykt IX i zajął ponownie urzędowanie. Dość szybko znudził się jednak papiestwem. Zamierzał ożenić się. Duchowny, a zarazem ojciec chrzestny Benedykta IX Jan Gracjan namówił go do sprzedaży urzędu (symonii).

Papież Grzegorz VI (1045–1046) to Jan Gracjan, duchowny o nieposzlakowanej opinii, zdobył się na czyn wykupu urzędu od Benedykta IX za 1500 liwrów w srebrze, aby ratować papiestwo. Opactwo w Cluny, coraz bardziej znaczące, poparło ten pontyfikat. W tym czasie Benedykt IX, Sylwester II jak i Grzegorz VI, wszyscy nadal uważali się za papieży. Sytuacja nie podobała się królowi Niemiec Henrykowi III. Zamierzał osadzić na urzędzie swojego kandydata, Niemca, który by wykonywał jego rozkazy. W tym celu doprowadził do deponowania trzech papieży.