Matthieu (3) i tłumaczenie

          Péricopes Jésus et la loi (Matthieu 5:17–20) est très discutable surtout en ces mots: Ne croyez pas que je sois venu pour abolir la loi ou les prophètes; je suis venu non pour abolir, mais pour accomplir (Matthieu 5:17). Pas grand-chose, il correspond à la vérité. Jésus était sur son chemin révolutionnaire. Purifier la religion juive contre les abus humaine. Ainsi, il a défendu notre Père céleste de l'image de Dieu tyran. Jésus a proclamé une nouvelle qualité religieuse. Nouvel esprit de l'Évangile ne peut pas être mis dans les anciennes formes de la piété juive. L'attitude des pharisiens a été particulièrement stigmatisé par Lui. Leur hypocrisie, l'hypocrisie, la bêtise était particulièrement désagréable pour lui. À cet égard, l'évangéliste Matthieu montre ses exigences de radicalisme pour les étudiants: Mettez-vous en garde contre les hommes; car ils vous livreront aux tribunaux, et ils vous battront de verges dans leurs synagogues; vous serez menés, à cause de moi, devant des gouverneurs et devant des rois, pour servir de témoignage à eux et aux païens [...] Vous serez haïs de tous, à cause de mon nom; mais celui qui persévérera jusqu'à la fin sera sauvé (Matthieu 10:17–22). Celui qui conservera sa vie la perdra, et celui qui perdra sa vie à cause de moi la retrouvera (Matthieu 10:39).

          Les enseignements de Jésus étaient inhabituelles. Dépassé la procédure logiques précédentes. Jésus a montré foi différente de l'optique. L'enseignement de Jésus diffère de l'enseignement des rabbins ou enseignants juifs de la loi. Sa science est incontestable autorité. Jésus ne cherche pas la vérité ou pas discuté. Ils ne comptent pas sur les autres enseignants. Il critique la Torah et loue les qualités positives de la loi.

          Matthieu commence une conférence théologique, qui est dérivé de l'enseignement de Jésus.

          La loi ne doit pas tuer (Exode 20:13; Deutéronome 5:17; Matthieu 5:21) étend le droit de ne pas faire de mal à une autre personne, même un mot qui pourrait offenser. Appels à concilier avec l'ennemi. Il souligne que le reproches quelqu'un qui est "athée" est en danger de feu de l'enfer. Aujourd'hui, nous devons susciter l'étonnement. Telle une brise, et mérite tellement la peine (Matthieu 5:22)? Il vaut la peine de prendre le temps de considérer ce «détail». Pourquoi Jésus at-il voir comme un grand mal? Toute opposition à la charité est un grand mal. L'amour est le moteur de la vie. Lorsque le moteur est maintenant brisé, il se décompose tout le concept de Dieu. Le monde a besoin de bon état de fonctionnement pour continuer à exister. Voilà pourquoi il est si important d'aimer banal. Aucune artificielle et développé, mais sincère et comprendre l'essence des choses.

          Accorde-toi promptement avec ton adversaire, pendant que tu es en chemin avec lui (Matthieu 05:25). Jésus a exhorté à ne pas manquer de temps pour rectifier le mal. Elle montre qu'il est important de corriger. Sinon, vous devrez compter avec les conséquences: tu ne sortiras pas de là que tu n'aies payé le dernier quadrant (Matthieu 5:26).

          Jésus apporte la Loi juive 613 des règlements (365 négatifs et 248 positifs) pour les deux commandements bibliques: Tu aimeras le Seigneur, ton Dieu, de tout ton coeur, de toute ton âme, et de toute ta pensée. C'est le premier et le plus grand commandement. Et voici le second, qui lui est semblable: Tu aimeras ton prochain comme toi-même.  De ces deux commandements dépendent toute la loi et les prophètes (Matthieu 22:37–40). Pur enseignement de Jésus en aucun cas perdu de son actualité. Il est incroyable qu'une période de 2000. ans se sont écoulés, et non pas d'un iota influence sur sa mission.

          L'humilité de Jésus se révèle surtout en plein abandon à sa volonté la volonté du Père. Il l'a fait non seulement avec la pleine connaissance, mais aussi fervent amour. Il a prié le Père sans cesse, comme un homme, et non pas comme Dieu; comme une personne de la personne. La prière de Jésus était nécessaire. Le contact avec le monde de Dieu Jésus transformé (déification). Il a reçu du Père, les dons de l'Esprit Saint. Il a gagné la puissance qui sortait de lui quand il a guéri et faire d'autres caractères. Jésus a montré à ce qui allait devenir un homme, et pourtant qui est l'homme. Les conclusions sont superbes. L'homme ne peut atteindre les capacités remarquables de la frontière du monde réel et le spirituel. De sa propre volonté peut récolter le bien que Dieu offre volontiers. Prenez, mangez, ceci est mon corps (Matthieu 26:26; Marc 14:22; Luc 22:19). Dans ces paroles est contenue la connaissance que ce qui est Jésus, peut appartenir à chaque être humain. Prenez, mangez ... vous pouvez lire suivez-moi.

          Très instructif est péricopes Sixième commandement (Matthieu 5:27–32).

Vous avez appris qu'il a été dit: Tu ne commettras point d'adultère. Et je vous le dis (Matthieu 5:27), que argumenter sur l'adultère comme un grand péché, et ne remarquent pas que même le péché mineur est pas agréable à Dieu. Le mal est le mal, indépendamment de la question du péché. Vous avez non seulement d'éviter ces gros, mais petite. L'auteur est autorisé à incroyable sens figuré.  Si ton oeil droit est pour toi une occasion de chute, arrache-le et jette-le loin de toi (Matthieu 05:29). Ces mots disent clairement que le péché est le péché, le mal doit être appelé le mal. Il ne faut pas être trop indulgent pour vous-même. Vous ne devez pas nous leurrer. L'examen de conscience doit être honnête.

          À la fin de la péricope est la phrase: Mais moi, je vous dis que celui qui répudie sa femme, sauf pour cause d'infidélité, l'expose à devenir adultère, et que celui qui épouse une femme répudiée commet un adultère (Matthieu 5:32). Sont ces véritables paroles de Jésus, ou l'insertion de Matthieu? Un demi-siècle avant Jésus a travaillé en Palestine Rabbi Shammaï, qui a permis le divorce dans l'épouse de l'événement avéré être une femme adultère. Il semble que ce soit une composition encart Matthieu compilation d'autres conditions (par ex. Jean 04:18). Peut-être Matthieu a été lu correctement l'intention de Jésus et l'a écrit développé péricope. Ce qui est important est la pureté du mariage. Toute trahison sur les deux côtés des conjoints ne sont pas autorisés. Pourquoi? Parce qu'ils provoquent des représailles et de continuer à l'adultère. La trahison est le germe du mal. Le mariage est quelque chose d'important, cimentée par Dieu. Les conjoints prennent de nouvelles responsabilités et les droits. Ils sont importants pour l'économie du plan de Dieu. Qu'est-ce que Dieu a uni, il est sacré. Dans le cas de la fornication, le mariage est une imposture et voilà pourquoi Jésus dit à la Samaritaine: celui que tu as maintenant n'est pas ton mari (Jean 4:18).

          Le serment est une sorte d'autorisation. Il renforce confessant qui jure à Dieu, père, mère, enfant, etc .. La chose est que jurant exprime ainsi sa connaissance absolue concernant le serment. Matthieu met en garde contre le genre de fierté. L'homme ne peut savoir jusqu'à la fin de l'essence des choses, et de sorte que vous ne saura jamais la vérité complète. Si le serment est, par définition, ne dit pas la vérité. Jure même que quelque chose est fait, il est aussi pas entièrement certain. L'homme peut essayer, mais finalement beaucoup dépend de destin. Bien sûr, le destin peut être adressée, mais ne peut pas entièrement de lui. Matthieu suggère la règle d'or: Que votre parole soit oui, oui, non, non (Matthieu 05:37). Il est une affirmation claire. Homme intelligent, qui domine l'autre a tendance à parler comme la Pythie de Delphes. Indépendamment de l'issue du discours de l'événement, il a toujours raison. Il suffit d'écouter les politiciens. Ils sont habiles à jongler avec les mots. Matthieu accuse une façon de parler. Il note la simplicité plus honnête de parler.

          Péricopes Loi du talion (Matthieu 5 :38-41) vient certainement des enseignements de Jésus. Par les fidèles pas pleinement compris. Chaque phrase est surprenant, et même la colère:

Mais moi, je vous dis de ne pas résister au méchant. Si quelqu'un te frappe sur la joue droite, présente-lui aussi l'autre.

Si quelqu'un veut plaider contre toi, et prendre ta tunique, laisse-lui encore ton manteau.
Si quelqu'un te force à faire un mille, fais-en deux avec lui.
Donne à celui qui te demande, et ne te détourne pas de celui qui veut emprunter de toi (Matthieu 5:39–42).

          Péricopes cela ne peut pas être pris à la lettre. Il est écrit perverse. En elle sont cachés messages très importants que vous venez de lire. Ne pas résister au mal. Il faut comprendre que le mal est pas mal doit répondre. Jésus nous libère de la loi du talion: œil pour œil et dent pour dent! Il propose une morale différente basée sur l'amour pour ceux qui nous persécutent, intimident, utilisez. Jésus offre déjà ici sur la justice de la terre de Dieu, qui est appelé miséricorde. Jésus suppose que tout le monde qui atteint son épée (mal) mérite déjà la sympathie. Les raisons peuvent être nombreuses, mais le plus souvent il est dicté par la faiblesse humaine, l'attractivité du mal. L'homme est un sujet moralement mauvais patient. Si malade, il doit donc l'aider. La meilleure aide est pour lui montrer une bonne (en face du mal). Plusieurs fois, notre bonne peuvent travailler très efficacement neutraliser le mal.

Tłumaczenie

          Perykopa Jezus a Prawo (Mt 5,17–20) jest wielce dyskusyjna zwłaszcza w słowach: Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić ... (Mt 5,17). Nie bardzo to odpowiada prawdzie. Jezus był na swój sposób rewolucjonistą. Oczyszczał religię żydowską z ludzkich nadużyć. Tym samym bronił Ojca Niebieskiego od wizerunku Boga tyrana. Jezus głosił nową jakość religijną. Nowego ducha Ewangelii nie można wkładać w stare formy pobożności żydowskiej. Postawa faryzeuszy była przez Niego szczególnie piętnowana. Ich hipokryzja, zakłamanie, głupota była Mu szczególnie wstrętna. W tej kwestii ewangelista Mateusz pokazuje swój radykalizm wymagań stawianych uczniom: Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. [...] Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony (Mt 10,17–22). Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je (Mt 10,39).

          Nauki Jezusa były niezwykłe. Przekraczały dotychczasową logikę postępowania. Jezus pokazywał inną optykę wiary. Nauczanie Jezusa różni się od nauczania rabinów czy żydowskich uczonych w Prawie. Jego nauka jest bezspornym autorytetem. Jezus nie poszukuje prawdy ani nie dyskutuje. Nie powołuje się na innych nauczycieli. Krytykuje Torę i chwali pozytywne walory Prawa. 

          Mateusz rozpoczyna wykład teologiczny, który wywodzi się z nauczania Jezusa.

          Prawo Nie zabijaj (Wj 20,13; Pwt 5,17; Mt 5,21) rozszerza na prawo nie czynienia żadnej krzywdy drugiemu człowiekowi, nawet słowem, które mogłoby urazić. Nalega, aby pojednywać się z przeciwnikiem. Akcentuje, że wypominanie komuś, że jest „bezbożnikiem” podlega karze piekła ognistego.  Dzisiaj musi budzić zdziwienie. Taka błahostka, a zasługuje na tak wielką karę (Mt 5,22)? Warto zatrzymać się nad tą „błahostką”. Dlaczego Jezus widzi w niej wielkie zło? Każde sprzeciwianie się miłości jest wielkim złem. Miłość jest motorem życia. Gdy motor ten szwankuje, załamuje się cała koncepcja Boga. Świat potrzebuje dobrego funkcjonału, aby dalej istnieć. Dlatego tak ważne jest powszechne miłowanie. Nie sztuczne i wypracowane, ale płynące z serca i zrozumienia istoty rzeczy.  

          Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze (Mt 5,25). Jezus ponagla, aby nie zabrakło czasu na naprawienie krzywdy. Pokazuje, że ważne jest zadośćuczynienie. W przeciwnym razie trzeba będzie liczyć się z konsekwencjami: aż zwrócisz ostatni grosz (Mt 5,26).

          Jezus sprowadza 613 przepisów Prawa Żydowskiego (365 negatywnych i 248 pozytywnych) do dwóch przykazań biblijnych: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem.  To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy (Mt 22,37–40). Czysta nauka Jezusa w niczym nie straciła na aktualności. To niesamowite, że okres 2 tys. lat, jaki minął, ani na jotę nie zaważył na Jego posłannictwie.

          Pokora Jezusa ujawnia się przede wszystkim w pełnym podporządkowaniu swojej woli woli Ojca. Czynił to nie tylko z pełną świadomością, ale i żarliwą miłością. Modlił się do Ojca bez ustanku, jako Człowiek, nie jako Bóg; jako Osoba do Osoby. Modlitwa była Jezusowi potrzebna. Kontakt ze światem Bożym Jezusa przemieniał i przebóstwiał. Otrzymywał od Ojca dary Ducha Świętego. Nabierał mocy, która z Niego wychodziła, gdy uzdrawiał i czynił inne znaki. Jezus pokazał na co stać człowieka,  a zarazem kim jest człowiek. Wnioski są oszałamiające. Człowiek może sięgać po nadzwyczajne zdolności z pogranicza świata rzeczywistego i duchowego. Ze swej woli może czerpać dobro jakie Bóg chętnie ofiarowuje. Bierzcie i jedźcie z tego wszyscy, to jest Ciało moje (Mt 26,26; Mk 14,22; Łk 22,19). W tych słowach zawarta jest wiedza, że to co ma Jezus, może przynależeć do każdego człowieka. Bierzcie i jedźcie... można odczytać naśladujcie mnie.

          Bardzo pouczająca jest perykopa Szóste przykazanie (Mt 5,27–32). Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż. A Ja wam powiadam (Mt 5,27), że rozprawiacie o cudzołóstwie jako wielkim grzechu, po czym nie zauważacie, że nawet drobny grzech nie jest miły Bogu. Zło jest złem, niezależnie od materii grzechu. Trzeba się wystrzegać nie tylko tych wielkich, ale i małych. Autor dopuszcza się niesamowitej przenośni. Jeżeli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie (Mt 5,29).  Słowa te jednoznacznie mówią, że grzech jest grzechem, zło trzeba nazwać złem. Nie należy być dla siebie zbyt pobłażliwym. Nie należy się oszukiwać. Rachunek sumienia musi być szczery.

          Pod koniec perykopy jest zdanie: A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę – poza wypadkiem nierządu – naraża ją na cudzołóstwo (Mt 5,32).  Czy są to prawdziwe słowa Jezusa, czy wstawka Mateusza?  Pół wieku przed Jezusem działał w Palestynie rabbi Szammaj, który dopuszczał rozwód  w przypadku gdyby żona okazała się cudzołożnicą. Wydaje się, że jest to kompozycyjna wstawka Mateusza z  kompilacji innych przesłanek (np. J 4,18). Być może Mateusz odczytał poprawnie intencję Jezusa i wpisał ją do opracowanej perykopy. To co jest ważne, to czystość małżeńska. Wszelkie zdrady z obu stron współmałżonków są niedopuszczalne. Dlaczego? Bo prowokują do odwetu i do dalszego cudzołóstwa. Zdrada jest nasieniem złego. Małżeństwo jest czymś ważnym, scementowanym przez Boga. Małżonkowie nabierają nowych obowiązków i praw. One są ważne z punktu ekonomii Bożego zamysłu. Co Bóg złączył jest święte. W przypadku nierządu małżeństwo staje się fikcją i dlatego Jezus powiedział do Samarytanki: Ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem (J 4,18).

          Przysięga jest rodzajem autoryzacji. Wzmacnia się ją wyznając, że przysięga się na Boga, matkę, ojca, dziecko itp.  Rzecz w tym, że przysięgający wyraża tym samym swoją absolutną wiedzę w przedmiocie przysięgi. Mateusz przestrzega przed tym rodzajem pychy. Człowiek nie może do końca poznać istoty rzeczy, a więc nigdy nie będzie znał całkowitej prawdy. Jeżeli przysięga, to z założenia nie mówi prawdy. Podobnie przysięga, że coś się uczyni, również nie jest do końca pewne. Człowiek może starać się, ale ostatecznie wiele zależy od losu. Oczywiście losem można kierować, ale nie można się w pełni od niego uwolnić. Mateusz proponuje złotą zasadę: Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie (Mt 5,37). Chodzi tu o jasne postawienie sprawy. Człowiek inteligentny, sprytny, górujący nad innymi ma tendencje do mówienia tak jak Pytia delficka. Niezależnie od wyniku zdarzenia jego wypowiedź jest zawsze słuszna. Wystarczy posłuchać polityków. Oni są mistrzami w żonglerce słownej. Mateusz gani taki sposób mówienia. Zauważa większą uczciwość w prostocie mówienia.

          Perykopa Prawo odwetu (Mt 5,38–41) pochodzi z pewnością z nauk Jezusa. Przez wiernych nie do końca zrozumiała. Każde zdanie budzi zdziwienie, a nawet gniew:

Nie stawiajcie oporu złemu.

Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi!

Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące!

Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie.

(Mt 5,39–42).

          Perykopę tę nie można odczytywać dosłownie. Jest napisana przewrotnie. W niej ukryte są bardzo ważne przesłania, które trzeba dopiero odczytać.   Nie stawiajcie oporu złemu. Należy rozumieć, że na zło nie należy reagować złem. Jezus zwalnia nas od prawa odwetu: Oko za oko i ząb za ząb! Proponuje inną moralność opartą na miłości do tych, którzy nas prześladują, nękają, wykorzystują. Jezus proponuje już tu na ziemi sprawiedliwość boską, która zwie się miłosierdziem. Jezus suponuje, że każdy, kto sięga po miecz (zło) już zasługuje na współczucie. Powodów może być wiele, ale najczęściej jest to podyktowane słabością ludzką, atrakcyjnością zła. Człowiek zły jest osobnikiem moralnie chorym. Jeżeli chory, to trzeba więc mu pomóc. Najlepszą pomocą jest pokazanie mu dobra (przeciwieństwa zła). Niejednokrotnie nasze dobro może zadziałać bardzo skutecznie  neutralizując zło.