Probablement dès le début de homo sapiens qu'elle pouvait sentir qu'il y a quelqu'un au-dessus de lui, au-dessus du monde. Peut-être qu'il ne comprenait pas, mais mon intuition
lui dit qu'il est pas le seul dans le monde, qu'il y a quelqu'un qui dirige la nature et les événements auxquels il a assisté. Parce que l'expérience des
bonnes et mauvaises phénomènes croyait
que le monde doit statuer forces
opposées. Phénomènes naturels associée
aussi avec son propre comportement.
Une notion de péché. Inconnu était bon, mais punitive. Chez l'homme, il est né dans la crainte de
l'inconnu. Essayé Lui le pardon de la victime. Lentement culte est né.
Ils adoraient l'inconnu, incompréhensible. Souvent, pour apaiser Dieu sacrifié
sur les autels de leurs propres enfants.
Formé différentes religions: mazdaizm, cultes solaires, sumérienne et des
milliers d'autres. Toutes les religions sont
la création humaine. Selon Andreas Ludwig Feuerbach
(1804-1872) la religion répond à la nécessité éternelle de l'homme.
Dieu imaginé sur le modèle de
l'homme. Les qualités humaines qui
lui sont attribués (anthropomorphisme). Il a été reconnu comme Persona
(personne). Pays de l'Est sont allés dans le sens de panthéiste (impersonnel),
considérant que le monde entier est une
grande divinité. Quoi qu'il en
soit, la croyance en l'existence de Dieu était très répandue.
Des centaines passé, et peut-être des milliers d'années. Connaissance de Dieu
est pas très posuwało
avant. L'image de Dieu de plus en plus de mythes et de légendes obrastał. Dieu assimilé au Roi du
Ciel. Aller orné anges armée. Ils ont
élargi sa hiérarchie (archanges,
les chérubins, séraphins). Il est apparu modèle conceptuel montrant Satan.
L'intention du Créateur était de montrer à l'homme ses qualités réelles.
Dieu voulait de renouer avec sa création intelligente. Sensibilisation de
certains individus à une lecture particulière de ses attributs. Ils sont
apparus dans le prophètes du monde (éclairés). Ils sont eux-mêmes ouvrir à
Dieu, afin qu'ils puissent atteindre l'état de la Vérité. Ils l'ont fait en
entrant dans un état d'extase. Ils ont appelé à l'Etat d'origine de
l'inspiration. Ils se sont ouverts à Dieu. Ils lisent uniquement ce qu'ils
comprennent eux-mêmes. Le message a été contaminé en dépit de leurs capacités.
Même si leur chemin vers les secrets, il était difficile de dire un langage
humain. En Egypte, ils étaient prêtres qui pourraient se déplacer
spirituellement dans d'autres endroits (la plus ancienne de l'entrevue) connus.
Avant cet acte de jeûne et de se purifier avec les restes de nourriture, puis
ils se sont assis en mettant ses mains sur ses genoux. Ils se regardèrent la
petite lampe à huile. Lentement, leur vision floue sur. La plus longue course
de l'organe de l'audition[1].
Elle a gardé son âme et du corps (ubiquité) et erra à volonté ou des tâches
qu'ils avaient à accomplir. Une partie de l'Etat de ne pas retourné. Vous ne
devez pas probablement la force de retourner à l'organisme ou ne voulez tout
simplement pas avoir subi un état céleste (selon les médias).
Plus une personne ouverte à Dieu, plus vous
obtenez des informations. Nous
devons donc dire que le contact
avec Dieu était quelques milliers
d'années avant Jésus-Christ. Il
était pas si fréquent, mais est
apparu.
Tribe sémitique-indo-judaïque
décidé de déprécier les connaissances
acquises. Ils ont commencé à
apparaître sur les documents
montrant Dieu. Bénéficié non
seulement de ses propres expériences, mais aussi avec d'autres tribus et nations. Connaissance des tentatives étrangères d'adapter
à sa propre conception de la religion.
Le peuple juif a reconnu que Dieu surtout
leur distingué. Il est à peine
surprenant, puisque la première ont fait un pas important. Les Juifs ont fait quelque chose d'unique dans l'histoire,
à savoir la mémoire, écrit et documenté la vie de la
préparation, la naissance et le
développement de leur religion[2],
ils ont commencé à écrire les événements religieux en fonction de leur
propre histoire. Parce que certains faits ne se trouvent
que dans les dossiers de juif et n'a pas été confirmé dans d'autres dossiers,
il est difficile de juger de leur valeur historique. Le fait est que la
théologie a commencé à créer conceptuel. Il est intéressant de noter que même
dans des récits de fiction, les légendes peuvent construire la théologie et de
transmettre le contenu religieux profond. Le succès doit être discerné dans le
don naturel de Dieu. Dieu équipe la conscience de chaque être humain dans la
loi naturelle et de l'intelligence combiner faits. La religion juive est un
concept image de chef-d'œuvre de Dieu. Juifs construit la structure
théologique, qui persiste pendant plus de 4000 ans. Aujourd'hui, la science
sape ses divers éléments. Eh bien, qui cherche la vérité, mais de vivre la foi,
un homme est développé théologie. La religion chrétienne a élargi la théologie
de l'Ancien Testament de faits nouveaux. Parce que la théologie juive a été
couronnée de succès, il a été adapté à la religion chrétienne. Dommage. Une
erreur. Apparemment fidèles étaient pas encore prêts pour ce qui est déjà
prêché par Jésus. Il avait lui-même cette prise de conscience. Absolument pas
pressé. Pour tout ce que vous aviez le temps.
Filozoteizm
n'a pas l'intention de changer par exemple. Culte, la réparation de la foi. Ne
traite que le contemporain vu Considérant que la connaissance aujourd'hui nous
permet d'extraire la vérité sans l'aide de mythes et de légendes. En outre, il
provient de l'hypothèse que la vérité elle-même est belle et n'a pas besoin
d'un conceptuels anges, Satan, et de nombreux autres babioles. Filozoteizm
complète la foi des données factuelles. Ils peuvent être l'objet de
discussions, de l'exploration, mais ne peuvent pas être une arme pour renverser
la foi.
Qui était l'auteur de la Bible ?
Le Catéchisme de l'Église Catholique à la p. 37 verset 105 dit: Dieu
est l'Auteur de l'Écriture. Si oui, il est assez mauvais. Juste examiner
les erreurs, ce qui est tout un tas. En dehors d'eux, le même contenu est naïf
et puéril. Ces erreurs pourraient faire seulement un homme. Théologien
protestant allemand F.E.D. Schleiermacher (1768–1834) n'a pas examiné les
Écritures. pour la parole de Dieu, mais il a vu comme une expression de convictions
religieuses des auteurs individuels bioblii, ainsi que l'environnement
contemporain[3]. La Bible
est pas un surnaturel. En leur donnant un certificat d'canonique en raison de
la grand respect pour l'Écriture. Voici consentement. Écriture en dehors
d'erreurs est un chef-d'œuvre à l'échelle de tous les temps. Il porte le
message de Dieu, mais dans une forme cachée de hagiographes ineptie contaminés qui
étaient sous l'influence. Suivant est écrit: Pour faire des livres
sacrés, Dieu a choisi des gens, nous avons utilisé un ... Si Dieu était par
l'Écriture. Il ne serait pas nécessaire autant que 1000 ans (aussi vieux duré
PS éditoriale). Est-il pas plus de bon sens de supposer que pendant 1000 ans le
peuple juif, qui se sentent la nécessité pour les religieux, écrivit l'histoire
de la nation, révélant dans le même temps les choses de Dieu, lire sous
l'inspiration? Cela ne veut pas le Saint-Esprit a dicté le contenu, mais
hagiographes par leur capacité à lire les choses de Dieu à la vérité, ce qui
était à leur disposition. Si le Saint-Esprit a dicté le contenu, il ne serait
pas tant d'erreurs, d'interprétation et diverses écoles exégétiques. Le
Catéchisme admet que le contenu de l'Écriture dépend de la prédisposition des
genres et des hagiographes littéraires. Écriture doit être lue et interprétée
dans le même esprit dans lequel il a été écrit. Il est très dangereux phrase: Toutes
sortes de sens de l'Ecriture doivent être fondées sur le sens littéral (p.
39).
Filozoteizm confirme la phrase: Sens analogique: Nous
pouvons voir certaines réalités et les événements dans leur signification éternelle (p 40.). Par exemple. Les
hagiographes ne pouvait pas prévoir la signification rédemptrice du sacrifice de l'Agneau de Dieu dans la description des victimes d'Isaac par Abraham.
Vous pouvez voir l'influence universelle de Dieu sur les écrivains inspirés. Sur la base de cet exemple et bien d'autres, on peut supposer que Dieu a été co-rédacteur en chef de l'Écriture.
[1] Peut-être
parce que les morts ne parlent pas à haute voix pour ne pas entendre que tel. Ce qu'il est mort (selon
les médias folklorique).
[3] L'Encyclopédie Catholique, Volume II de l'Université catholique de Lublin,
col. 465.
Tłumaczenie
Tłumaczenie
Prawdopodobnie od samego początku istnienia homo sapiens
wyczuwał, że ktoś istnieje ponad nim, ponad światem. Może nie rozumiał, ale
intuicja podpowiadała mu, że nie jest sam na świecie, że istnieje ktoś, kto
kieruje przyrodą i zdarzeniami których był świadkiem. Ponieważ doświadczano
zjawisk dobrych i złych uważano, że światem muszą rządzić przeciwstawne moce.
Zjawiska przyrody kojarzono też z własnym postępowaniem. Pojawiło się pojęcie
grzechu. Nieznany był dobry, ale i karzący. W ludziach rodził się respekt przed
Nieznanym. Próbowano Go ułaskawiać przez ofiary. Powoli rodził się kult.
Czczono Nieznanego, Niepojętego. Niejednokrotnie, dla przebłagania Boga
ofiarowywano na ołtarzach własne dzieci. Powstawały różne religie: mazdaizm, kulty solarne, sumeryjskie i tysiące innych. Wszystkie
religie są tworem ludzkim. Zdaniem Ludwiga Andreasa Feuerbacha
(1804–1872) religia zaspakaja odwieczne potrzeby człowieka. Jeżeli Bóg
został stworzony na obraz człowieka to człowiek – poznając Boga w jego formach
– poznaje samego siebie. Jeżeli Bóg, który istnieje niezależnie od ludzkiej
woli został odczytany przez człowieka, to znaczy, że ludzkość zbliżyła się do
Prawdy.
Boga wyobrażano sobie na wzór człowieka. Przypisywano Mu cechy ludzkie
(antropomorfizm). Był uznawany jako
Persona (Osoba). Kraje wschodnie poszły w kierunku panteistycznym
(nieosobowym), uważając, że cały świat jest jednym wielkim bóstwem. Tak czy
owak, wiara w istnienie Boga było powszechna.
Mijały setki, a może i tysiące lat. Poznanie Boga nie bardzo posuwało
się do przodu. Obraz Boga coraz bardziej obrastał mitami i legendami. Boga
przyrównywano do Króla Niebios. Przyozdabiano Go wojskiem aniołów. Rozbudowano
ich hierarchię (archanioły, cherubiny, serafiny). Pojawił się model
konceptualny ukazujący szatana.
W
zamyśle Stwórcy było ukazanie człowiekowi swoich prawdziwych przymiotów. Bóg
chciał nawiązać bliższy kontakt ze swoim rozumnym stworzeniem. Uwrażliwił
niektóre osoby do szczególnego odczytywania Jego przymiotów. Pojawili się na
świecie prorocy (oświeceni). Oni to otwierali się na Boga, przez co mogli
sięgać do stanu Prawdy. Czynili to wprowadzając się w stan ekstazy. Wywoływali
u siebie stany natchnienia. Otwierali się na Boga. Odczytywali tylko to, co
mogli sami zrozumieć. Przekaz ich był skażony mimo zdolności. Nawet jak
docierali do tajemnic, trudno im było opowiedzieć to ludzkim językiem. W
Egipcie znani byli kapłani, którzy umieli przenosić się duchowo w inne miejsca
(najstarszy wywiad). Przed takim aktem pościli i oczyszczali się z resztek
jedzenia, następnie siadali kładąc ręce na kolana. Wpatrywali się w mały
kaganek. Powoli wzrok ich zamazywał się. Najdłużej działał organ słuchu[1].
Dusza odrywała się od ciała (bilokacja) i wędrowała według woli czy zadań,
jakie mieli do wykonania. Niektórzy z tego stanu nie powracali. Prawdopodobnie nie mieli siły na powrót do
ciała lub zwyczajnie nie chcieli, doznawszy niebiańskiego stan (wg przekazu).
Im
bardziej człowiek otwierał się na Boga tym więcej uzyskiwał informacji. Trzeba
więc powiedzieć, że kontakt z Bogiem był już kilka tysięcy lat przed
Chrystusem. Nie był on tak powszechny, ale występował.
Plemię semicko-judaistyczne postanowiło spisać nabytą wiedzę. Zaczęły
pojawiać się zapisy świadczące o Bogu. Korzystano nie tylko z własnych
doświadczeń, ale i z cudzych plemion i narodów. Wiedzę obcą próbowano
dopasowywać do własnej koncepcji religijnej.
Naród żydowski uznał, że Bóg szczególnie ich wyróżnił. Trudno się
dziwić, skoro pierwsi uczynili tak ważny krok. Żydzi dokonali czegoś wyjątkowego
w dziejach, a mianowicie pamięcią, pismem i życiem udokumentowali
przygotowanie, narodziny i rozwój swojej religii[2],
zaczęli spisywać zdarzenia religijne dopasowując je do własnej historii.
Ponieważ niektóre fakty występują tylko w zapisach judaistycznych i nie ma
potwierdzenia w innych zapisach, trudno jest ocenić ich wartość historyczną.
Faktem jest, że zaczęła tworzyć się teologia konceptualna. Ciekawe jest, że nawet
na opowiadaniach fikcyjnych, legendarnych można budować teologię i przekazywać
głębokie treści religijne. Sukces należy dopatrywać w naturalnym darze od
Boga. Bóg wyposaża sumienie każdego człowieka w prawo naturalne oraz
inteligencję łączenia faktów. Religia żydowska to majstersztyk koncepcji obrazu
Boga. Żydzi zbudowali konstrukcję teologiczną, która utrzymuje się już ponad 4
tysiące lat. Dziś nauka podważa jej różne elementy. Dobrze, że szuka prawdy,
niemniej dla przeżywania wiary człowiekowi służy wypracowana teologia. Religia
chrześcijańska rozbudowała starotestamentalną teologię o nowe fakty. Ponieważ
teologia żydowska była skuteczna, została zaadaptowana do religii
chrześcijańskiej. Szkoda. Popełniono błąd. Widocznie wierni nie byli jeszcze
gotowi na to, co już głosił Jezus. On Sam miał tę świadomość. Nie napierał
bezwzględnie. Na wszystko trzeba było czasu.
Filozoteizm nie ma zamiaru zmieniać np. kultu, naprawiać wiary. Zajmuje
się jedynie jej współczesnym oglądem uważając, że dzisiejsza wiedza pozwala
wydobywać Prawdę bez pomocy mitów i legend. Wychodzi też z założenia, że Prawda
sama w sobie jest piękna i nie potrzebuje konceptualnych aniołów, szatana i
wiele innych ozdóbek. Filozoteizm uzupełnia wiarę o dane faktograficzne. One
mogą być przedmiotem dyskusji, poszukiwań, ale nie mogą być bronią do obalania
wiary.
[1] Być może dlatego przy zmarłym nie mówi się głośno, aby nie
słyszał np. że umarł (wg ludowego przekazu).
[2] Czesław Stanisław Bartnik,
Dogmatyka katolicka, tom I, Wyd. KUL, Lublin
1999, s. 55.
Czy Bóg był Autorem Pisma świętego?
W
KKK na s. 37 werset 105 napisano: Bóg jest Autorem Pisma świętego.
Jeżeli tak, to dosyć kiepskim. Wystarczy zapoznać się z błędami, jakich jest
cała masa. Poza nimi, same treści są naiwne i infantylne. Takie błędy mógł
uczynić tylko człowiek. Niemiecki teolog protestancki F.E.D. Schleiermacher (1768–1834) nie uważał Pisma św. za słowo
Boże, lecz widział w nim wyraz religijnych poglądów poszczególnych autorów
bioblii, jak również współczesnego środowiska[1].
Biblia nie ma charakteru nadprzyrodzonego. Nadanie im świadectwa kanoniczności
wynika z wielkiego poszanowania Pisma świętego. Tu jest zgoda. Pismo święte
poza błędami jest arcydziełem na skalę wszechczasów. Niesie przesłanie Boże,
ale w ukrytej formie, skażonej nieudolnością
hagiografów, którzy byli pod
natchnieniem. Dalej napisane jest: Do sporządzania ksiąg świętych Bóg
wybrał ludzi, którymi posłużył się ... Gdyby Bóg był Autorem Pisma św. nie
potrzebowałby na to aż 1000 lat (tyle lat trwała redakcja Pś). Czy nie jest
bardziej zdroworozsądkowe przyjąć, że
przez 1000 lat naród żydowski, czujący potrzebę religijną, spisywał
historię narodu, ujawniając przy tym sprawy Boże, odczytane pod natchnieniem?
To nie Duch Święty dyktował im treść, ale hagiografowie przez swoje zdolności
odczytywali sprawy Boże z przestrzeni Prawdy, jaka była dla nich dostępna.
Gdyby Duch Święty dyktował treść, nie byłoby tyle błędów, interpretacji i
różnych szkół egzegetycznych. Katechizm przyznaje, że treść Pisma świętego
zależy od rodzajów literackich i predyspozycji hagiografów. Pismo święte
powinno być czytane i interpretowane w tym samym duchu w jakim zostało
napisane. Bardzo niebezpieczne jest zdanie: Wszystkie rodzaje sensu Pisma
świętego powinny się opierać na sensie dosłownym (s. 39).
Filozoteizm potwierdza słuszność zdania: Sens anagogiczny: Możemy
widzieć pewne rzeczywistości i wydarzenia w ich znaczeniu wiecznym (s. 40). Np. hagiografowie nie mogli
przewidzieć odkupieńczego sensu Ofiary Baranka Bożego przy opisie ofiary z
Izaaka przez Abrahama. Widać tu uniwersalny wpływ Boga na natchnionych pisarzy.
Na podstawie tego przykładu i wielu innych, można przyjąć, że Bóg był
współredaktorem Pisma świętego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz