Des anges i tłumaczenie

         Basé sur les émissions historiques de pré-sémitique (3600 ans avant JC.) Les Sumériens déjà introduit à leur religion d'anges, comme la procession du roi du ciel[1]. Leur raisonnement était simple. Quel genre de roi qui n'a pas une armée et de sa suite? Royauté a toujours eu un caractère sacré (et vice versa). Les sujets considérés comme leur souverain en tant que représentant de la divinité. Le Seigneur était le fils d'un dieu, et son pouvoir et l'autorité vient de Dieu. Cette boucle de rétroaction est mutuellement favorable.

          Quand il a été créé la religion sémitique (c 2000 ans avant JC.). Sur le modèle de la tradition religieuse des grandes cultures mésopotamiennes: sumérienne, Akkad, Babylone, l'Assyrie, Hittites, emprunté ses anges, comme des êtres spirituels. Traditions [...] (ainsi que l'Ancien Testament) étaient Jéhovah comme un puissant souverain qui a un bleu manoir, couvrant différentes catégories de fonctionnaires d'anges, et même toute l'hôte d'entre eux ou des armées (1 Rois 22:19; Isaïe 6,2-3; Ps 148,2; Job 1,6–12; 2,1–6)[2]. Dans le Nouveau Testament – comme dans l'Ancien Testament, l'ange est avant tout une fonction de détermination[3]. Écriture ne détermine pas explicitement si chaque personne a son ange gardien. L'église n'a pas précisé la question et ne se rendait pas comme un dogme de foi[4].

          Saint Jérôme a écrit: Beaucoup dans l'Écriture dit, selon la perception et la compréhension des gens qui vivaient à l'époque de son origine, et non selon l'état actuel des choses (Migne PL 25, 888 C). L'hypothèse était rôle subalterne des anges: sont-ils pas tous des esprits administrateurs pour le service de Dieu, envoyés pour aider ceux qui doivent hériter du salut? (Hébreux 1:14).

          Magistère limité à des déclarations sur l'existence des anges, mais ne prend pas position quant à la raison de leur existence, la fonction réelle et le rôle. Il n'y a aucune notion de l'établissement de leur théologique. La croyance en l'existence des anges Magistère mis en dogme: Il ya un seul Dieu, une seule origine de toutes choses, Créateur de toutes choses visibles et invisibles; Il est au début de la toute-puissance de son néant siècle a réuni les créations de complexe spirituelle et le corps, les anges et le monde (la quatrième Concile de Latran). La même répété plus tard Vatican I. Le riche iconographie des anges Eglise utilise pour stimuler une plus grande foi et la dévotion. L'origine, il a assumé la supériorité de la nature des anges par rapport à la nature humaine. Actuellement, un tel point de vue est inacceptable dans l'interprétation théologique et biblique, qui considère les anges dans une perspective eschatologique.

          Certains théologiens contemporains, quant à l'interprétation des textes bibliques (par ex. Le Livre de Tobie), voient dans les anges ne construction littéraire, pas réel médias historique. Ils traitent anges comme des figures légendaires ou effectuer les fonctions d'enseignement. "Chœurs des anges" Paul (Colossiens 1:16) sont considérés par certains théologiens comme thème antique, ayant aucun fondement dans la réalité du monde céleste (Karl Rahner 1904-1984)[5]. Saint L'apôtre Paul dit: Il ya un seul Dieu et un seul médiateur entre Dieu et les hommes, l'homme Christ Jésus (1 Timothée 2.5). Une opinion similaire a été polonais franciscaine, érudit, un professeur de sciences bibliques assistant professeur à l'Université catholique de Lublin à Lublin, Docteur en Théologie biblique de l'Institut pontifical biblique de Rome – Hugolin Helmut Langkammer: Jésus-Christ est le seul médiateur entre Dieu et les hommes[6]. La religion juive est une manifestation d'un ange de Dieu Lui-même.

          Adam Szostkiewicz – philologue, journaliste associé à Tygodnik Powszechny écrit, parce que l'ange est celui qui l'a envoyé[7].

          La vérité au sujet des anges a été rejetée par la Réforme au XVIe siècle. A l'époque des Lumières et dans la seconde moitié du XXe siècle. La vérité sur les anges également interrogé un certain nombre de théologiens catholiques éminents P. Schoonenberg E. Schillebeeckx, H. Haag, H. Küng, Th. Schneider, F. Schupp, K. Lehmann et al[8] (Vol. Bartnik).

          Quelles sont les informations sur les fantômes (angelologia - apprendre sur la nature et le destin des anges)? Écriture du début à la fin est entrecoupé de renseignements au sujet des anges (285 versets de l'Ecriture contient le mot "ange"): Je suis Raphaël, un des sept anges qui se tiennent prêts et entrent devant la majesté du Seigneur (Tb 12,15); Et Raphaël a été envoyé pour guérir (Tb 3,17). En plus des trois noms que la Bible mentionne: Gabriel (Dan 8,16), Raphaël (Tb 12,15), Michael (Daniel 10:13; 12.1), quatre années consécutives émergent du apocryphes - Quatrième Livre d'Hénoch et le Livre d'Esdras: Uriel, Raquel, Sarakiel (Sariel), Remeiel. En outre, mentionne même: Semejaza, Urakibaramela, Akibabela, Tamiel, Ramuela, Daniel, Ezéchiel, Suraqiala, Azael, Armersa, Batraala, Ananias, Zaqeba, Samsawella, Sartaela, Jomiaela et Arazazela. Dans l'Evangile de Thomas nous parlons du message de l'ange Boruch à douze Jésus.

          Parmi les formes d'anges se dresse un ange du Seigneur, à travers lequel Dieu se révèle aux gens d'une manière spéciale (16,7,9 Genèse, l'Exode 3.2, Nu 22,22-35; Juges 13:13). L'ange de l'Éternel représente Dieu (Genèse 16:13; Exode 3.2)[9]. Comme on peut le voir, les noms proviennent de textes historiograficznie douteuse (Tobie, Le Livre de Daniel, le livre de Job) et les livres apocryphes. Les noms sont une invention humaine. L'ange demandé par Samson sur le nom l'indique: il est mystérieuse (Jud 13.18). Vous devez penser que sous la forme d'un ange parlait le même Dieu qui n'a pas de nom.

          Dans les textes deuteronomicznych, ainsi que dans les anges du Nouveau Testament sont empruntés secondaire. Ils participent à diverses scènes littéraires, tels que:. Balaam elle [l'âne] a frappé, vouloir revenir en arrière dans le droit chemin. Alors l'ange du Seigneur se tenait sur un étroit sentier entre les vignes, un mur était de chaque côté. Lorsque l'âne vit l'ange du Seigneur, il a forcé la main et la jambe przytarła Balaam contre le mur, et il a de nouveau commencé à battre l'âne. Ange du Seigneur est allé plus loin et se tint dans un lieu étroit, il n'a pas été possible obtenir devant lui, soit vers la droite ou vers la gauche (Num 22,23-26); Car le Fils de l'homme viendra dans la gloire de son Père, avec ses anges (Matthieu 16.27).

          Sources révélation ne parlait pas plus près de quand et comment les anges ont été appelés à l'existence. Certains Pères de l'Église soutiennent que les anges ont été créés avant le monde matériel, et d'autres, qui, ensemble avec lui (saint Augustin). Il est également difficile de savoir quand les anges ont été testés. Était-ce un événement historique? On ne sait pas quand les anges avaient volonté libre, afin qu'ils puissent faire un choix, et quand leur volonté était arrosée avec le Créateur. Beaucoup de théologiens demande si Dieu avait besoin des êtres spirituels? Est-ce que Dieu a besoin d'aide? Paul, dans la Lettre aux Galates, écrit: Médiateur n'a pas besoin quand il vient à une personne, mais Dieu seul (Gal 3,20). Intéressant est aussi la question sur le rôle des anges en temps de eschatologique (final). Le nombre des anges est censément un énorme (en milliards). Saint Brigitte de Suède croit qu'il ya 10 fois plus que toutes les générations humaines. Le montant des anges doit être ajouté une multitude d'anges déchus. Parmi la hiérarchie des anges est défini comme le degré de gloire, ils ont mesuré la distance à Dieu. Je me demande comment uzyskiwały votre dignité? Était-ce un cadeau, ou avait quelque chose de moi-même pour mériter cet honneur? Hiérarchie des Anges est constitué d'anges, archanges, des princes, des trônes, chérubins, les séraphins et même d'autres divisions (choeurs des anges, les pouvoirs, le pouvoir). Certains pères (Saint Jean Chrysostome, saint Denys, saint Thomas) ont essayé de répondre à ces questions. Nous reconnaissons de nombreux anges et les maîtres dont le créateur du monde, Dieu, la parole de l'classé (Athénagoras d'Athènes de 133 à 190); Bien que nous ne voyons pas apparitions d'anges, qui, après tout, ils sont des anges, nous savons par la foi, et dit que de nombreuses personnes, il sont apparus (saint Augustin). Dans l'âge d'aujourd'hui de ces réponses, ils sont de moins en moins fiables. St. Elsewhere. Augustin a écrit: Angel est une fonction, pas la nature[10].

          Au fil du temps, les anges ont été acceptés et accueillis comme intermédiaires esprit. De 360 ​​r. Introduit la coutume de leur culte. Parce que les fonctions qu'ils exercent et leur impose le contenu théologique des esprits chiffres sont purs, corrompue par le péché, en restant proche de Dieu. Même si vous me arrêté, je ne vais pas manger votre pain. Toutefois, si vous souhaitez préparer un holocauste à l'Éternel les juges (13h16) mettre. Paul utilise la figure littéraire de l'ange, écrit dans sa Lettre aux Galates: me reçu comme un ange de Dieu, comme Jésus-Christ lui-même (Gal 4,14). Parce que Dieu et les anges ne sont reconnus que par leur action, et agissent en fonction de la volonté, il est un total inconnu qui travaille. Il semble que la volonté commune des purs esprits est la clé de la compréhension et l'acceptation des anges. Les anges sont devenus des résidents permanents du ciel. Magasins de détail des chiffres établis ont pris sur les caractéristiques de l'existence réelle. La conviction de leur existence réelle est très profondément ancrée dans l'esprit de l'homme. Théologie primitif et art populaire fait pour eux, "anges de papier et les arbres de Noël»[11] (vol. Bartnik).

          Angel (messager) a été nommé Jean-Baptiste: Voici, je vous envoie mon messager pour préparer le chemin devant moi (Mc 1,3).

          Vieux de plusieurs siècles la culture est saturé avec des anges. Il doit y avoir de nombreuses années pour éradiquer l'esprit humain à la réalité de leurs belles décorations du monde céleste. Dieu les utilise à des révélations névrotiques et les contacts avec toute la création. Il existe une vaste littérature décrivant la révélation des anges. L'auteur ne nie pas ces visions (par ex. L'apparition de la Saint-Michel Archange au sommet du Gargano dans le royaume de Naples en l'an 493). Caractères apparaissant dans des visions sont des images de Dieu agir. Vous pourriez dire que les anges sont des marques de l'action divine. De même reconnaît ce sujet catéchisme hollandais de 1966 (Ch. Ehlinger, C. Westermann, K. Rahner). Les anges sont des rayons invisibles de la Divinité (Marie de Jésus). Prenez visage différent, ce sont des figures surtout humaines. Saint Jean de tapis ange est apparu sous la forme d'un beau jeune homme (1213). Gemma Galgani (1878-1903) est apparu ange gardien avec des ailes (ailes dopięto anges dans la cinquième Sur le modèle du dieu Mercure romaine (lat Mercurius) - dieu du commerce, le profit et les commerçants; aussi des voleurs et des collecteurs d'impôts, messager des dieux). Dans l'ange de la péricope du Seigneur descendit de Guilgal à profonde et dit, je vous traçais d'Egypte et amenés dans le pays que je me suis juré de donner à vos ancêtres. Je dis que je ne vais pas rompre mon alliance avec vous pour toujours (Jud 2,1) ange parlait comme si Dieu lui-même a parlé à la place de son envoyé. L'ange de Dieu apporte la délivrance et le salut, parfois presque complètement identifié avec Yahvé (Gen 16,7.9.13, 24, 7,40, 31, 11.13; Exode 3: 2, 14, 19, 23, 20,23; Juges 13:13). Il représente le Dieu Eternel, est comme sa photo[12] (Vol. Bartnik).

Vierge et l'ange - (prof. Uta Ranke théologie catholique-Heinemann) un sujet pour le poète et peintre.

           Les anges eux-mêmes ne font pas de miracles. La lecture du verset: Alors l'ange de l'Éternel étendit le bout du bâton qu'il avait à la main, a touché la viande et du pain sans levain, et laissa échapper un feu de la roche. Il a consommé de la viande et du pain sans levain (des juges 06h21) doit être supposé que Dieu lui-même l'a fait. Le Nouveau Testament ne mentionne nulle part que pourrait faire l'objet de l'adoration des anges[13].

          Écriture d'une part montre les bons anges comme esprits, d'autre part, la mauvaise: dit à l'ange, la destruction parmi les personnes (2 Samuel 24:16); David vit l'ange de tuer les personnes (2 Samuel 24,17); Dans la même nuit, l'ange du Seigneur est sorti et frappa dans le camp des Assyriens 185 000 personnes. Le matin, quand ils se levèrent, voici, ce sont tous des cadavres (2 Rois 19.35); l'ange du Seigneur détruisant dans tous les confins d'Israël (2 Chr 21.12); et il dit à l'ange destructeur (2 Chroniques 21:15), etc. Tout cela est la vision de péricope humain de Dieu punir. Mais Dieu ne punit pas que quiconque[14].

          Anges attribués à une parfaite connaissance. Vous pouvez d'accord avec ce point de vue, car elle est la connaissance du Créateur lui-même. Lorsque les anges avaient volonté libre, ils se détourner du créateur. Si elle était aujourd'hui, il est probable que, et maintenant, ils pourraient le faire. Ceci, cependant, ne sont pas considérés. Si cela est vrai, alors quelque chose a dû se passer qui a changé anges volonté à la volonté de infusée par Dieu. Catéchèse dit que les anges ne peuvent pas créer ni faire des merveilles propre pouvoir. Bien sûr, parce qu'ils sont seul instrument conceptuel de Dieu.

          Certains juifs croient que l'homme, surtout quand il ya un Juif, est supérieur aux anges. Ainsi, ils abolissent les êtres angéliques piédestal originale.

          Quand il est récité la prière de l'Angélus à l'Ange Gardien, les prières sont adressées au Père céleste et de sa providence. En raison de la nature spirituelle et la beauté de la communication prière ne devrait pas y renoncer, malgré l'abandon de la croyance aux anges.

          Peut-être les âmes pures constituent l'armée angélique. Cette pensée doit être théologiquement élaboré par des universitaires et des membres du clergé de l'Église.

          La vie religieuse peut être vu des anges dans les révélations névrotique, mais cela est compréhensible. Dieu utilise le concept d'un homme conceptuel dans lequel il croit à communiquer avec l'homme.

---

[1] La croyance en l'existence des anges a eu lieu dans toutes les anciennes religions du Moyen-Orient. - Voir. mot de passe: Angelologia [dans] l'Encyclopédie Catholique, Volume I, éd. TN KUL, Lublin en 1985, col. 549.

[2] Ibid, col. 606.

[3] Ibid, col. 607.

[4] Ibid, col. 615.

[5]Ibid, col. 551, 610.

[6] Hugolin Helmut Langkammer, théologie du Nouveau Testament, Volume I, éd. Wrocław archidiocésain Bookshop, Wroclaw 1984, p. 12.

[7] Adam Szostkiewicz, chiffres Saints, Ed. Politique, Varsovie 2011, p. 56.

[8] Czesław Stanisław Bartnik, Dogmatique catholique, Volume I, éd. KUL, Lublin, 1999, p. 446.

[9] Mot de passe: Angel [dans] l'Encyclopédie Catholique, Volume I, éd. TN KUL, Lublin en 1985, col. 606.

[10] Le Catéchisme de l'Église catholique, Ed. Pallottinum, Poznań 1994, p 86.; Saint Augustine, Enaratio dans Psalmos, 103, 1, 15; PL 37, 1348-1349.

[11] Czesław Stanisław Bartnik, Dogmatique catholique, Volume I, éd. KUL, Lublin, 1999, p. 459.

[12] Ibid, p. 170.

[13] Mot de passe: Adoration [dans] l'Encyclopédie Catholique, Volume I, éd. TN KUL, Lublin en 1985, col. 97.

[14] Et Dieu ne condamne personne. - [Dans] Wlodzimierz Sedlak, Théologie de l'Evangile, éd. Pallottinum, Poznań 1989, p. 226.

Tłumaczenie

3.12. Anioły

          Bazując na przekazach historycznych z okresu przedsemickiego  (3600 lat przed Chr.)  już sumerowie wprowadzili do swojej religii zastępy aniołów, jako orszak króla niebios[1]. Ich rozumowanie było proste. Co to za król, który nie ma swojego wojska i orszaku? Władza królewska zawsze miała charakter sakralny (i vice versa). Poddani uważali swego władcę za przedstawiciela bóstwa. Władca był synem boga, a jego władza i urząd od boga pochodziły. To sprzężenie zwrotne wzajemnie na siebie oddziaływało .

          Kiedy powstawała religia semicka (ok. 2000 lat przed Chr.) na wzór religijnych tradycji wielkich kultur mezopotamskich: sumeryjskich, akadyjskich, babilońskich, asyryjskich, hetyckich, zapożyczono do niej anioły,  jako byty duchowe. Tradycje [...] (jak i ST) przedstawiały Jahwe jako potężnego władcę, który posiada dwór niebieski, obejmujący różne kategorie sług anielskich, a nawet całe ich zastępy lub armie (1 Krl 22,19; Iz 6,2–3; Ps 148,2; Job 1,6–12; 2,1–6)[2].  W Nowym Testamencie – podobnie jak w Starym Testamencie anioł jest przede wszystkim określeniem funkcji [3]. Pismo święte nie zawiera wyraźnego stwierdzenia, czy każdy człowiek ma swego anioła stróża. Kościół nie sprecyzował tej kwestii i nie poddał jako dogmatu wiary [4].

          Św. Hieronim pisał: Wiele w Piśmie świętym powiedziano wedle widzenia i rozumienia ludzi, którzy żyli w czasie jego powstania, a nie wedle rzeczywistego stanu rzeczy (Migne PL 25, 888 C). Z założenia rola aniołów była służebna: Czyż nie są oni wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie? (Hbr 1,14).

          Urząd Nauczycielski Kościoła ogranicza się do stwierdzenia o istnieniu aniołów, natomiast nie zajmuje stanowiska odnośnie racji ich istnienia, faktycznej funkcji i roli. Brak jest ustalenia ich pojęcia teologicznego. Wiarę w istnienie aniołów Urząd Nauczycielski Kościoła ujął w dogmat:  Jeden jest Bóg, jeden początek wszystkich rzeczy, jeden Stwórca wszystkiego, co widzialne i niewidzialne; On na początku wieków wszechmocną potęgą swoją wywiódł razem z nicestwa twory duchowe i  z ciała złożone, anioły i świat (IV Sobór Laterański). To samo powtórzył późniejszy Sobór Watykański I. Bogatą ikonografię aniołów Kościół wykorzystuje do pobudzania większej wiary i pobożności. Pierwotnie przyjmowano wyższość natury aniołów w stosunku do natury człowieka. Obecnie taki pogląd jest nie do przyjęcia w interpretacji teologiczno-biblijnej, która rozpatruje anioły w perspektywie eschatologicznej.

      Niektórzy współcześni teologowie, przy interpretacji tekstów biblijnych (np.  Księgi Tobiasza), dopatrują się w aniołach jedynie konstrukcji literackich, a nie prawdziwego historycznego przekazu. Traktują anioły jako postacie legendarne albo pełniące funkcje dydaktyczne. „Chóry aniołów” Pawła Apostoła (Kol 1,16) uważane są przez niektórych teologów za motyw antyczny, nie mający podstaw w rzeczywistości niebiańskiego świata (Karl Rahner 1904–1984)[5]. Św. Paweł Apostoł mówił: Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus (1 Tm 2,5). Podobnego zdania był polski franciszkanin, biblista, profesor doktor habilitowany nauk biblijnych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Lublinie, doktor teologii biblijnej Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie – Hugolin Helmut Langkammer: Jezus Chrystus jest jedynym pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi [6]. W religii żydowskiej anioł jest manifestacją samego Boga.

          Adam Szostkiewicz – filolog, publicysta związany z Tygodnikiem Powszechnym pisze: bo przecież anioł jest tym, kto go posłał [7].

          Prawda o aniołach została odrzucona przez Reformację XVI w. W czasie oświecenia oraz w drugiej połowie XX w. prawdę o aniołach zakwestionowało także wielu wybitnych teologów katolickich: P. Schoonenberg E. Schillebeeckx, H. Haag, H. Küng, Th. Schneider, F. Schupp, K. Lehmann i inni[8] (Cz. Bartnik).

          Jakie są więc informacje o duchach (angelologia – nauka o naturze i przeznaczeniu aniołów)? Pismo święte od początku do końca przeplatane jest informacjami o aniołach (285 wersetów Pisma świętego zawiera słowo „anioł”): Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański (Tb 12,15); I został posłany Rafał, aby uleczyć (Tb 3,17). Obok trzech imion, jakie wymienia Biblia: Gabriela  (Dn 8,16), Rafała (Tb 12,15), Michała  (Dn 10,13; 12,1), cztery kolejne wyłaniają się z apokryfów – Księgi Henocha i Czwartej Księgi Ezdrasza: Uriel, Raquel, Sarakiel (Sariel), Remeiel. Ponadto wymienia się jeszcze: Semejaza, Urakibaramela, Akibabela, Tamiela, Ramuela, Daniela, Ezechiela, Suraqiala, Azaela, Armersa, Batraala, Ananiasza, Zaqeba, Samsawella, Sartaela, Jomiaela i Arazazela.  W Ewangelii Tomasza mowa jest o poselstwie anioła Borucha do dwunastoletniego Jezusa.

          Wśród postaci aniołów wyróżnia się anioł Jahwe, przez którego Bóg objawia się ludziom w specjalny sposób (Rdz 16,7,9; Wj 3,2; Lb 22,22–35; Sdz 13,13). Anioł Jahwe przedstawia samego Boga (Rdz 16,13; Wj 3,2)[9]. Jak można zauważyć, imiona pochodzą z tekstów historiograficznie wątpliwych (Księga Tobiasza, Księga Daniela, Księga Hioba) oraz ksiąg apokryficznych. Imiona są wymysłem  ludzkim.  Anioł zapytany przez Samsona o imię odpowiada: ono jest tajemnicze (Sdz 13,18). Należy mniemać, że pod postacią anioła przemawiał sam Bóg, który nie ma imienia.

          W tekstach deuteronomicznych, jak i w Nowym Testamencie anioły są zapożyczeniem wtórnym. Biorą one udział w różnych scenach literackich, jak np.: Balaam uderzył ją [oślicę], chcąc zawrócić na właściwą drogę. Wtedy stanął anioł Pański na ciasnej drodze między winnicami, a mur był z jednej i z drugiej strony. Gdy oślica zobaczyła anioła Pańskiego, przyparła do muru i przytarła nogę Balaama do tego muru, a on ponownie zaczął bić oślicę. Anioł Pański posunął się dalej i stanął w miejscu tak ciasnym, że nie było można go wyminąć ani z prawej, ani też z lewej strony (Lb 22,23–26); Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi (Mt 16,27).

          Źródła objawienia nie wypowiadają się bliżej kiedy i jak anioły zostały powołane do istnienia. Jedni ojcowie Kościoła utrzymują, że anioły zostały stworzone przed światem materialnym, a inni, że równocześnie z nim (św. Augustyn). Niejasne jest też, kiedy anioły zostały poddane próbie. Czy było to zdarzenie historyczne? Nie wiadomo kiedy anioły miały wolną wolę, aby mogły dokonać wyboru, a kiedy ich wola została zlana z wolą Stwórcy. Wielu teologów pyta: czy Bogu były potrzebne byty duchowe? Czy Bóg potrzebuje pomocy? Paweł, w Liście do Galatów, pisze: Pośrednika jednak nie potrzeba, gdy chodzi o jedną osobę, a Bóg właśnie jest sam jeden (Ga 3,20). Ciekawe jest też pytanie, co do roli aniołów w czasach eschatologicznych (ostatecznych). Liczba aniołów jest ponoć ogromna (miliardy). Św. Brygida Szwedzka wierzyła, że jest ich 10 razy więcej niż wszystkich pokoleń ludzkich. Do ilości aniołów należy jeszcze dodać mnogość aniołów upadłych. Wśród aniołów jest określona hierarchia, co do stopnia chwały, mierzona odległością do Boga. Ciekawe, w jaki sposób uzyskiwały swoją godność? Czy był to dar, czy musiały czymś sobie na tę godność zasłużyć?  Hierarchia aniołów składa się z aniołów, archaniołów, książąt, tronów, cherubinów, serafinów i jeszcze  innych podziałów (chóry anielskie, mocarstwa, potęgi). Niektórzy ojcowie (św. Jan Chryzostom, św. Dionizy, św. Tomasz) starali się odpowiadać na powyższe pytania. Uznajemy wiele aniołów i mistrzów, których Stwórca świata, Bóg, przez słowo uszeregował (Atenagoras z Aten 133–190); Chociaż nie widzimy objawień aniołów, to przecież, że są aniołowie, wiemy z wiary i czytamy, że wielu ludziom się ukazali (św. Augustyn). W dzisiejszej dobie odpowiedzi te stają się coraz mniej wiarygodne. W innym miejscu św. Augustyn napisał: Anioł oznacza funkcję, nie naturę [10].

          Z czasem aniołowie zostali zaakceptowani i przyjęci jako pośrednicy duchowi. Od 360 r. wprowadzono zwyczaj ich czczenia. Z racji funkcji jakie pełnią oraz nałożonej na nich treści teologicznej są figurami duchów czystych, nieskażonych grzechem, przebywających blisko Boga. Nawet gdybyś mnie zatrzymał, nie będę spożywał twojego chleba. Natomiast jeśli chcesz przygotować całopalenia, złóż je dla Pana (Sdz 13,16). Paweł wykorzystuje literacką figurę anioła, pisząc w Liście do Galatów: mnie przyjęliście jak anioła Bożego, jak samego Chrystusa Jezusa (Ga 4,14). Ponieważ Bóg, jak i aniołowie są rozpoznawani jedynie przez swoje działanie, a działają według jednej woli, to w sumie wiadomo kto działa. Wydaje się, że wspólna wola duchów czystych jest kluczem zrozumienia i akceptacji aniołów. Anioły stały się stałymi mieszkańcami niebios. Wykreowane figury nabrały cech realnego istnienia.  Przeświadczenie o ich realnym istnieniu jest bardzo mocno osadzone w umyśle człowieka.  Teologia prymitywna i ludowa zrobiła z nich „anioły papierowe i choinkowe” [11] (Cz. Bartnik).

          Aniołem (posłańcem) został nazwany też Jan Chrzciciel: Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną (Mk 1,3).       

          Wielowiekowa kultura jest nasączona aniołami. Musi upłynąć wiele lat, aby wykorzenić z umysłu ludzkiego ich realność na rzecz pięknych ozdób niebiańskiego świata. Sam Bóg wykorzystuje je do objawień neurotycznych i kontaktów ze światem stworzonym. Istnieje ogromna literatura opisująca objawienia aniołów. Autor nie neguje tych wizji (np. ukazanie się św. Michała Archanioła na górze Gargano w Królestwie Neapolitańskim w roku 493). Postaci ukazujące się w wizjach są obrazami Boga działającego. Można powiedzieć, że anioły są znakami Bożego działania. Podobnie ujmuje tę tematykę Katechizm holenderski z roku 1966 (Ch. Ehlinger, C. Westermann, K. Rahner). Aniołowie są niewidzialnymi promieniami Bóstwa (Maria od Jezusa). Przybierają różne oblicze, najczęściej są postaciami ludzkimi. Św. Janowi z Maty ukazał się anioł w postaci pięknego młodzieńca (1213 r.).  Gemmie Galgani (1878–1903) ukazywał się anioł stróż z rozpostartymi skrzydłami (skrzydła dopięto aniołom w V w. na wzór rzymskiego boga Merkurego (łac. Mercurius) –
bóg handlu, zysku i kupiectwa; także złodziei i celników, posłaniec bogów). W perykopie: Anioł Pana zstąpił z Gilgal do Bokim i rzekł: Wywiodłem was z Egiptu i zaprowadziłem was do ziemi, którą poprzysiągłem dać waszym przodkom. Powiedziałem: Nie złamię przymierza mego z wami na wieki (Sdz 2,1) anioł przemawiał tak, jakby mówił sam Bóg, a nie  Jego wysłannik. Anioł Boży przynosi ratunek i zbawienie, czasami niemal całkowicie utożsamia się z Jahwe (Rdz 16,7.9.13; 24, 7.40; 31, 11.13; Wj 3, 2; 14, 19; 23, 20.23; Sdz 13,13). Przedstawia on Boga Jahwe, jest jakby Jego Obrazem [12] (Cz. Bartnik).

          Dziewica i anioł – to temat dla poety i malarza (prof. teologii katolickiej Uta Ranke-Heinemann).

          Aniołowie sami nie czynili cudów. Czytając werset: Wówczas Anioł Pana wyciągnął koniec laski, którą trzymał w swym ręku, dotknął nią mięsa i chlebów przaśnych i wydobył się ogień ze skały. Strawił on mięso i chleby przaśne (Sdz 6,21) należy  przyjąć, że sam Bóg to uczynił. Nowy Testament nie wspomina nigdzie, by przedmiotem adoracji mogli być aniołowie[13].

          Pismo święte z jednej strony przedstawia anioły jako duchy dobre, a z drugiej strony złe: rzekł do Anioła, niszczyciela ludności (2 Sm 24,16); Dawid widząc, że Anioł zabija lud (2 Sm 24,17); Tejże samej nocy wyszedł Anioł Pański i pobił w obozie Asyryjczyków sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi. Rano, kiedy wstali, oto ci wszyscy byli martwymi ciałami (2 Krl 19,35); przy czym Anioł Pański będzie szerzył spustoszenie we wszystkich granicach Izraela (2 Krn 21,12); i rzekł do Anioła-niszczyciela (2 Krn 21,15) itd. Wszystkie te perykopy są ludzkim ujęciem Boga karzącego. Jednak Bóg nikogo nie karze[14].

          Aniołom przypisuje się doskonałą wiedzę. Można zgodzić się z tym poglądem, bo jest to wiedza samego Stwórcy. Kiedy aniołowie mieli wolną wolę, mogli odwrócić się od Stwórcy. Gdyby ją mieli obecnie, to istnieje prawdopodobieństwo, że i teraz mogliby to uczynić. Tak się jednak nie uważa. Jeżeli to prawda, to musiało się coś wydarzyć, co zmieniło wolną wolę aniołów na wolę wlaną przez Boga. Katecheza głosi, że aniołowie nie mogą stwarzać ani czynić cudów własną mocą. Oczywiście, bo są oni jedynie konceptualnym narzędziem Boga.

           Niektórzy Żydzi uważają, że człowiek, szczególnie gdy jest Żydem, stoi wyżej od aniołów. Tym samym znoszą z pierwotnego piedestału  istoty anielskie.

           Kiedy odmawiany jest Anioł Pański, modlitwa do Anioła Stróża, to modlitwy te skierowane są do samego Ojca Niebieskiego i do Jego Opatrzności. Ze względu na duchowy charakter i piękno przekazu modlitewnego nie należy z nich rezygnować, pomimo zaniechania wiary w anioły.

            Być może czyste dusze ludzkie stanowią anielskie wojsko. Myśl ta powinna być teologicznie rozpracowana przez uczonych duchownych i Kościół.

          W życiu religijnym można dostrzec anioły w objawieniach neurotycznych, ale jest to zrozumiałe. Bóg wykorzystuje pojęcia konceptualne w które wierzy człowiek do komunikowania się z człowiekiem.

---

[1]  Przekonanie o istnieniu aniołów występowało we wszystkich starożytnych religiach bliskowschodnich. – zob. hasło: Angelologia [w:] Encyklopedia katolicka, tom I, Wyd. TN KUL, Lublin 1985, kol. 549.

[2] Tamże, kol. 606.

[3] Tamże, kol. 607.

[4] Tamże, kol. 615.

[5] Tamże, kol. 551, 610.

[6] Hugolin Helmut Langkammer, Teologia Nowego Testamentu, tom I, Wyd. Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej, Wrocław 1984, s. 12.

[7] Adam Szostkiewicz, Święte szyfry, Wyd. Polityka, Warszawa 2011, s. 56.

[8] Czesław Stanisław Bartnik, Dogmatyka katolicka, tom I, Wyd. KUL, Lublin 1999, s. 446.

[9] Hasło: Anioł [w:] Encyklopedia katolicka, tom I, Wyd. TN KUL, Lublin 1985, kol. 606.

[10] Katechizm Kościoła Katolickiego, Wyd. Pallottinum, Poznań 1994, s. 86; Św. Augustyn, Enaratio in Psalmos, 103, 1, 15; PL 37, 1348–1349.

[11] Czesław Stanisław Bartnik, Dogmatyka katolicka, tom I, Wyd. KUL, Lublin 1999, s. 459.

[12] Tamże, s. 170.

[13] Hasło: Adoracja [w:] Encyklopedia katolicka, tom I, Wyd. TN KUL, Lublin 1985, kol. 97.

[14] Bóg też nikogo nie potępia. − [w:] Włodzimierz Sedlak, Teologia Ewangelii, Wyd. Pallottinum, Poznań 1989, s. 226.