Matthieu a comparé la description de l'enfance de Jésus pour décrire son enfance Moïse : Hérode cherchera le petit enfant pour le faire périr (Matthieu 2:13); Pharaon apprit ce qui s'était passé, et il cherchait à faire
mourir Moïse (Exode 02:15); Mais
quand la mort
d'Hérode, voici, Joseph, en Égypte ange du Seigneur apparut en songe et lui dit: Lève-toi, prends le petit
enfant et sa mère, et va dans le pays d'Israël, car ceux qui en voulaient à la
vie du petit enfant sont morts. Joseph
se leva, prit le petit enfant et sa mère, et alla dans le pays d'Israël (Matthieu 2:20–21); Moïse
prit sa femme et ses fils,
les mettre sur un âne et retourna dans le pays d'Égypte. Moïse prit avec lui la
verge de Dieu (Exode 04:20),
pour montrer que le Christ est le
nouveau Moïse pour libérer son
peuple de l'esclavage du péché: elle
enfantera un fils, et tu
lui donneras le nom de Jésus, car
il sauvera son peuple de ses
péchés (Matthieu 1:21).
Matthieu ne décrit pas comment la physique Mary était
enceinte. Indique que péricope Naissance de Jésus (Matthieu 1:18–25)
a été trouvé avec l'enfant
à travers le Saint-Esprit (Matthieu 1:18). Pour
décrire la naissance de Jésus, Matthieu
cite les rêves
Joseph: lui apparut dans un rêve (Matthieu 1:20);
Joseph commandait dans un rêve: tu lui donneras le
nom de Jésus (Matthieu
1:21). Rêves dans le NT
qui se démarquent, qui ne sont pas
allégorique, soit Ne pas besoin d'un sermon, mais simplement enseigner.; le rêveur apparaît à Dieu, un
ange ou un homme et lui transmet
un message ou l'ordre (note
de bas Mt 1,20; cf. Ac 16,9, Actes
18.9.). Je me demande comment il savait les détails de ces rêves, et il ne
savait pas où se trouvait Joseph
et Marie avant la naissance de
Jésus.
Aujourd'hui, la plupart
des théologiens arrive à la conclusion que l'histoire des sages
dans la péricope de Mages (Matthieu
2:1–12) est la
Haggadah (légende) juive et
il ya peu dans la vérité historique.
Matthew voulait identifier
Bethléem comme le
lieu de naissance de Jésus prédit
par le prophète Michée. Toute
l'histoire est marquée par des
symboles représentant la dignité de
Jésus[1].
Péricopes Sortie d'Égypte (Matthieu 2:13–15) décrit
la fuite de la famille de Marie à l'Egypte. Aucune
biblique, la confirmation historique de
votre séjour avec la famille de Joseph en Egypte. Le
fait est que la famille de Joseph a quitté la Galilée et
alla sur un long voyage. L'hypothèse de séjour en Egypte a été déduite en liaison avec les paroles du prophète Osée: Hors d'Égypte, je appelé mon
fils (Os 11.1; Matthieu 02:15) (VIII
siècle avant JC.). Matthieu préfigurent l'histoire de Jésus construite sur le modèle de l'histoire de
la nation d'Israël. Tel qu'il est
utilisé par l'Egypte, alors maintenant la maison d'Israël va "ange de la mort" (Matthieu 2:16–18; cf.
Exode 12). Israël expulse leur Messie.
Aucun document historique ne supportent pas
le massacre d'innocents sur commande décrit
le massacre d'Hérode des nourrissons dans la péricope (Matthieu 2:16–18).
En effet Hérode était
un cruel et connu pour son
assassiner des membres
de sa famille. Matthieu utilisé
le cruel Hérode à
son concept et son lié à la prophétie de Jérémie.
Matthieu écrit dans la péricope Retour à Nazareth (Matthieu
2:19–23) pour revenir de l'Egypte à
Nazareth. Il est intéressant que Luc ne sais pas à
ce sujet.
Les activités de
Jean le Baptiste décrit la
péricope Jean-Baptiste (Matthieu
3:1–12) et se connecte à la prophétie d'Isaïe: La voix de celui qui crie dans le désert ... (Isaïe 40:3).
Matthieu se complaît dans les événements merveilleux et extraordinaires. Pendant le baptême de Jean décrit l'épiphanie miraculeuse
(acte de la révélation de Dieu pour le monde et les gens): Et voici, les cieux se
sont ouverts à lui, et il vit l'Esprit de Dieu descendre comme une colombe et venir sur lui
(Matthieu 03:16), dans laquelle Dieu personnellement annoncer Jésus son Fils:
tu es mon Fils bien-aimé,
en qui je suis bien satisfait
(Matthieu 03:17; Marc
1:11; Luc 3:22).
Péricopes Tentation de Jésus
(Matthieu 4:1–11) est clairement une
œuvre de fiction. Alors le diable le transporta dans la ville sainte, situé
sur un coin du temple, et lui dit (Matthieu
4,5). Il dimension
purement didactique. Matthieu utilise ici nombre
symbolique 40. Jésus était
dans le désert 40 jours. Depuis 40 ans, Israël a continué errance à travers le désert. Ce fut une période tentation du peuple juif à se révolter. Moïse était sur le mont Sinaï 40 jours, où il a reçu les
comprimés sacrés de
l'alliance. De même, Abraham
est allé derrière le mont Horeb, où il a dû sacrifier
son fils Isaac. Matthieu utilise
des symboles juifs. Elle fait de son mieux pour attacher l'Ancien Testament avec Jésus.
Péricopes Tentation de Jésus
(Matthieu 4:1–11) est clairement une
œuvre de fiction. Alors le diable le transporta dans la ville sainte, situé
sur un coin du temple, et lui dit (Matthieu
4:5). Il dimension
purement didactique. Matthieu utilise ici nombre
symbolique 40. Jésus était
dans le désert 40 jours. Depuis 40 ans, Israël a continué errance à travers le désert. Ce fut une période tentation du peuple juif à se révolter. Moïse était sur le mont Sinaï 40 jours, où il a reçu les
comprimés sacrés de
l'alliance. De même, Abraham
est allé derrière le mont Horeb, où il a dû sacrifier
son fils Isaac. Matthieu utilise
des symboles juifs. Elle fait de son mieux pour attacher l'Ancien Testament avec Jésus.
L'Evangile de Matthieu dans la partie initiale de l'histoire de Jésus ne coïncide pas avec les autres évangiles. Sous-il possible de déterminer la chronologie des événements et la vérité historique. Il est difficile de
se consoler que les évangiles diffèrent les uns des autres parce qu'ils ne sont pas écrits par accord mutuel. Le début de l'Evangile de Matthieu peut être considéré
comme une image que dans un sens
théologique. Il contient beaucoup
de l'enseignement de contenu, de
l'instruction, qui sera mentionné
à d'autres occasions.
Filozoteizm rejeté le coup historiquement douteuse Matthieu. Seulement lire
que dans une famille de Marie et Joseph
à Bethléem est né homme juste qui a été donné le nom de Jésus. Il est né avec la volonté de Dieu.
Jésus appelle ses premiers disciples (Matthieu 4:18–22). Comme il
l'écrit: Ils ont immédiatement quitté leurs filets, et le suivirent (Matthieu
4:20,22). Il est peu probable. Peter avait une femme, une famille. Il est
difficile d'accepter que tout ce qu'il dit, et sans contrepartie et un plan à
suivre Jésus. Évangéliste écrit «immédiatement» a voulu souligner le zèle des
élèves. Comme nous l'avons déjà vu dans la conférence précédente, Matthieu
ne révèle pas la vérité historique, illustre seulement votre vision. Il n'a
pas été le premier à mettre en place un élève et peut-être qu'il ne savait pas,
comme a eu lieu la nomination de Peter (Simon), son frère André, Jacques et
Jean Zebédée. Plus de détails donnent les évangélistes Luc et Jean Selon le
message de Luc, Jésus a remporté ses disciples (Luc 5:1–11 lentement). Ceci est
confirmé par Jean (Jean 1:40–42). D'abord, il a enseigné, il a fait valoir, il
a gagné leurs cœurs. La décision de suivre Jésus était certainement pas hâtive
ou immédiate. Les pêcheurs étaient des gens pauvres pour la plupart. Ceux-ci ne
perdent pas aussi rapidement, la seule source de revenu. Pas tous les apôtres
étaient les mêmes motifs à suivre Jésus. Par exemple. Les fils de Zébédée
considéraient comme l'intérêt et l'avenir de la carrière cléricale (Marc
10:40), quand le Messie sera de restaurer leur liberté politique.
Selon Matthieu, Jésus prêchant combiné de personnes de guérison. Il
révèle la stratégie de Jésus et de son marketing. L'enseignement de Jésus dans
Matthieu présenté la péricope Sermon sur la montagne (Matthieu 5:1–11),
et en outre péricopes. Il est pas une description d'une
réunion spécifique, mais une compilation de nombreuses réunions. Le contenu des
Béatitudes du Sermon sur la Montagne est le code moral du Nouveau Testament.
Certes, cela est remarquable. Rempli de l'esprit de l'amour. Le contenu du
sermon est plus une vision de Matthieu. Voilà le message venant de Jésus
lui-même. Bien sûr, vous ne devriez pas attendre un message littéral, mais la
pensée contenue dans eux est certainement Jésus. Une description plus détaillée
de l'enseignement de Jésus est la perle de théologique. Il fournit apostolat,
comprenant également sa mission de l'autorité de l'écriture vient de Jésus: Vous
êtes le sel de la terre (Matthieu 05:13); Vous êtes la lumière du monde
(Matthieu 05:14). Que votre lumière luise ainsi devant les hommes, afin
qu'ils voient vos bonnes oeuvres, et qu'ils glorifient votre Père qui est dans
les cieux (Matthieu 5:16).
[1] Mariusz Rosik, Trois portraits de Jésus, Ed.
Biblos, Tarnow 2007,
p. 40.
Tłumaczenie
Tłumaczenie
Mateusz
upodobnił opis dzieciństwa Jezusa do opisu dzieciństwa Mojżesza: Herod
będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić (Mt 2,13); faraon usłyszał o
tej sprawie i usiłował stracić Mojżesza (Wj 2,15); A gdy Herod
umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie, i rzekł:
«Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci,
którzy czyhali na życie Dziecięcia». On więc wstał, wziął Dziecię i Jego
Matkę i wrócił do ziemi Izraela (Mt 2,20–21); Wziął Mojżesz swą żonę i
synów, wsadził ich na osła i powracał do ziemi egipskiej. Wziął też Mojżesz ze
sobą laskę Boga (Wj 4,20), aby
wykazać, że Chrystus jest nowym Mojżeszem, który uwolni swój lud z niewoli
grzechu: Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud
od jego grzechów (Mt 1,21).
Mateusz nie opisuje w jaki sposób fizyczny Maryja została brzemienną.
Informuje jedynie w perykopie Narodzenie Jezusa (Mt 1,18–25): znalazła się brzemienną za
sprawą Ducha Świętego (Mt 1,18). Aby opisać narodzenie Jezusa Mateusz powołuje się na sny
Józefa: oto anioł Pański ukazał mu się we śnie (Mt 1,20). Józefowi nakazał w śnie: nadasz mu imię Jezus (Mt 1,21). Sny w NT tym się
wyróżniają, że nie są alegoryczne, tzn. nie potrzebują wykładu, lecz wprost pouczają;
śniącemu ukazuje się Bóg, anioł lub człowiek i przekazuje mu wiadomość lub
rozkaz (przypis Mt 1,20; zob. Dz 16,9; Dz 18,9). Ciekawe, skąd znał szczegóły
tych snów, a nie znał miejsca pobytu Józefa i Maryi przed narodzeniem Jezusa.
Początek Ewangelii ogranicza działalność Jezusa jedynie do narodu wybranego: On bowiem zbawi swój lud
od jego grzechów (Mt 1,21).
Dziś większość teologów dochodzi do wniosku, że opowieść o mędrcach w
perykopie Mędrcy ze Wschodu (Mt 2,1–12) jest haggadą (legendą) żydowską
i niewiele jest w tym prawdy historycznej. Mateusz chciał wskazać Betlejem jako
przepowiadane miejsce narodzenia Jezusa przez proroka Micheasza. Całe
opowiadanie jest nacechowane symboliką przedstawiającą godność Jezusa[1].
Perykopa Ucieczka z Egiptu (Mt 2,13–15) opisuje
ucieczkę rodziny Maryi do Egiptu.
Brak pozabiblijnego, historycznego potwierdzenia pobytu Józefa z rodziną w
Egipcie. Faktem jest, że rodzina Józefa opuściła Galileę i udała się w daleką
podróż. Hipoteza dotycząca pobytu w Egipcie została wydedukowana w związku ze
słowami proroka Ozeasza (VIII wiek przed Chr.): Z Egiptu wezwałem Syna mego
(Oz 11,1; Mt 2,15). Mateusz skonstruował prefigurę historii Jezusa na wzór
dziejów narodu izraelskiego. Jak kiedyś przez Egipt, tak teraz przez dom
Izraela przechodzi „anioł śmierci” (Mt 2,16–18; por. Wj 12). Izrael wypędza
swego Mesjasza.
Żadne dokumenty historyczne nie potwierdzają rzezi niewiniątek na
polecenie Heroda opisanej w perykopie Rzeź niemowląt (Mt 2,16–18).
Owszem Herod był okrutny i znane są jego zabójstwa członków swojej rodziny.
Mateusz wykorzystał okrutnego Heroda do swojej koncepcji i związania jej z
przepowiednią Jeremiasza.
Mateusz pisze w perykopie Powrót do Nazaretu (Mt 2,19–23)
o powrocie z Egiptu do Nazaretu. Ciekawe, że Łukasz nic o tym nie wiedział.
Działalność Jana Chrzciciela opisuje w perykopie Jan Chrzciciel (Mt
3,1–12) i łączy z proroctwem Izajasza: Głos wołającego na pustyni...
(Iz 40,3).
Mateusz lubuje się w zdarzeniach cudownych i nadzwyczajnych. W czasie
chrztu Janowego opisuje cudowną epifanię (akt objawienia się Boga światu i
ludziom): A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego
jak gołębicę i przychodzącego na Niego (Mt 3,16), w której Bóg osobiście
ogłasza Jezusa swoim Synem: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam
upodobanie (Mt 3,17; Mk 1,11; Łk 3,22).
Perykopa Kuszenie Jezusa (Mt 4,1–11) jest wyraźną
fikcją literacką. Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na
narożniku świątyni i rzekł Mu (Mt 4,5). Ma ona jedynie wymiar dydaktyczny. Mateusz posiłkuje się
tu symboliczną liczbą 40. Jezus
przebywa na pustyni 40 dni. Przez 40 lat trwała wędrówka Izraela przez
pustynię. Był to okres kuszenia narodu żydowskiego do buntu. Mojżesz przebywał
na górze Synaj 40 dni, gdzie otrzymał święte tablice przymierza. Podobnie
Abraham szedł tyle do góry Horeb, na której miał złożyć w ofierze swego syna
Izaaka. Mateusz posługuje się symboliką żydowską. Stara się jak najbardziej
związać Stary Testament z Jezusem.
W
Perykopie Pole działalności (Mt 4,12–17) opisane jest rozpoczęcie
działalności Jezusa w Kafarnaum w Galilei w marcu 27/28 r.: zamieszkał [...]
nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego (Mt 4,13). Mateusz
podkreśla, że spełniły się słowa proroka Izajasza: Ziemia Zabulona i ziemia
Neftalego. Droga morska, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który
siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej
krainy śmierci światło wzeszło (Mt 4,15).
Ewangelia
Mateusza w początkowej części historii Jezusa nie pokrywa się z innymi
ewangeliami. Na jej podstawie nie można ustalić chronologii wydarzeń i prawdy
historycznej. Trudno pocieszać się, że ewangelie różnią się od siebie, bo nie
pisano je we wzajemnym porozumieniu. Początek Ewangelii Mateusza można
przyjmować jako obraz wyłącznie w sensie teologicznym. Zawiera wiele treści
dydaktycznych, pouczeń, o których będzie mowa przy innych okazjach.
Filozoteizm odrzucił wątpliwe historycznie ujęcie Mateusza. Odczytał
jedynie, że w rodzinie Maryi i Józefa, w Betlejem narodził się zwyczajnie
Człowiek, któremu nadano imię Jezus. On urodził się z woli Boga.
Jezus powołuje pierwszych uczniów (Mt 4,18–22). Jak pisze: Oni
natychmiast zostawili sieci i poszli za nim (Mt 4,20,22). Jest to mało
prawdopodobne. Piotr miał żonę, rodzinę. Trudno przyjąć, że wszystko rzucił i
bez rozwagi i zamysłu poszedł za Jezusem. Ewangelista pisząc „natychmiast”
chciał zaakcentować gorliwość uczniów. Jak już zostało to pokazane w poprzednim
wykładzie, Mateusz nie ujawnia prawdy historycznej, tylko przedstawia swoją
wizję. Nie był on pierwszym powołanym uczniem i być może, nie wiedział, jak
odbywały się powołania Piotra (Szymona), jego brata Andrzeja, Jakuba i Jana Zebedeuszy.
Więcej szczegółów podają ewangeliści Łukasz i Jan. Według przekazu Łukasza,
Jezus zdobywał swoich uczniów powoli (Łk 5,1–11). Potwierdza to Jan (J
1,40–42). Najpierw nauczał, przekonywał, zdobywał ich serca. Decyzja pójścia za
Jezusem na pewno nie była pochopna ani natychmiastowa. Rybacy byli najczęściej
biednymi ludźmi. Tacy nie rzucają, tak szybko, jedynego źródła zarobkowania.
Nie wszyscy apostołowie mieli te same motywy pójścia za Jezusem. Np. Synowie Zebedeusza widzieli w tym własny
interes i przyszłą karierę urzędniczą (Mk 10,40), gdy Mesjasz przywróci im
wolność polityczną.
Jak
podaje Mateusz, Jezus łączył przepowiadanie z uzdrawianiem ludzi. Ujawnia
strategię Jezusa i Jego marketing. Nauczanie Jezusa Mateusz przedstawił w
perykopie Kazanie na górze (Mt 5,1–11) oraz w dalszych
perykopach. Nie jest to opis konkretnego spotkania, lecz kompilacja wielu
spotkań. Treść ośmiu błogosławieństw z kazania na górze jest kodeksem moralnym
Nowego Testamentu. Trzeba przyznać, że jest niezwykły. Przepełniony jest duchem
miłości. Treść kazania nie jest już wizją Mateusza. To przekaz pochodzący od
samego Jezusa. Oczywiście nie należy spodziewać się dosłownego przekazu, ale
myśl w nich zawarta jest z pewnością Jezusowa. Dalszy opis nauczania Jezusa jest
perłą teologiczną. Zapewnia apostolstwu, w tym też swojej misji pisarskiej
autorytet pochodzący od samego Jezusa: Wy jesteście solą dla ziemi (Mt
5,13); Wy jesteście światłem świata (Mt 5,14). Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi,
aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie
(Mt 5,16).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz