Exégèse du Nouveau Testament, Matthieu (1) i tłumaczenie

          Écriture est la grande image de la divine. Chaque du texte est concept théologique de l'auteur. Pour faire ressortir la vérité proche de l'objectif, vous devez reconnaître la cible qui a rendu leurs auteurs.

           Ouvrages d'art textes témoignent aussi de la participation de Dieu lui-même (grâce à l'inspiration des évangélistes) dans leur écriture. Écriture affiché les gens comme ils le pouvaient, mais Dieu l'a fait de son existence. Beaucoup reste encore des questions à lire aux générations futures.

          Qui veut comprendre les Ecritures (Ancien Testament, Nouveau Testament et d'autres livres religieux) doit les étudier sans exaltation religieuse. Émotions spirituelles doivent être conservées pour la méditation ou les actions liturgiques. Au cours de la recherche exégétique (interprétative) doivent être conservés approche fraîche, sobre et de bon sens. Seul un tel procédé de test d'une garantie plus proche de la vérité objective. R. Bultmann sur la base des prémisses philosophiques de l'existentialisme M. Heidegger marque une nouvelle direction interpetacji la Bible, la soi-disant, demystification et renversement les mythes[1].

          Si le Nouveau Testament communiquer la vérité religieuse, il ne devrait pas être simplement le livre sacré de la liturgie pieuse, qui la connaissance religieuse manuel de travail. En fait, ils ajouteraient les deux copies du NT: jusqu'à liturgie de Noël et de la recherche scientifique. Malheureusement, les textes ont été écrits à partir non seulement le cœur, mais vous pouvez voir en eux l'invention créatrice de divers concepts religieux. Par cette lecture de la vérité, il est pas si simple. Je vous encourage à étudier les textes, comme il le fait dans d'autres domaines d'expertise. Calmement et sans exaltation, utilisant intelligemment logique de l'appareil photo. Tous les événements de brillance extraordinaire et ne pas être provoqué, que pour Dieu tout est possible. Juste le contraire. Dieu est trop grande pour briser les lois de la nature, qu'il a établies.

Matthieu (1)

          Si vous regardez attentivement les chapitres de 1,1 à 4,17 de l'Evangile de Matthieu, il péricope tous sont des références à l'Ancien Testament et d'une certaine façon sont liées. Dans un sens, l'histoire de Jésus est l'histoire d'Israël. Vous pouvez voir l'intention et le but spécifique de l'auteur. Matthieu voulait à tout prix démontrer qu'elles descendent messianique de Jésus et qu'il est né avec la volonté du Père, et a été prédit par les prophètes.

Suite à une autre péricope peut être vu des analogies:

Péricopes Généalogie de Jésus

Texte élaboré sur la base de la Bible: la Genèse 21:3; 25,19,26; 38:18,29; 49:8–12; Joshua 6:25; Rt 4:12,17-22; 2 Samuel 11:27; 12:24; 1 Chroniques 2:1–15, 3:1–19).
Matthieu donne la lignée du côté de son père adoptif Joseph, époux de Marie et conduit à travers les générations lignée de Salomon Matthieu 1:6–7.

Péricopes Naissance de Jésus

Et tout cela a été fait, de remplir ce que le Seigneur avait dit par le prophète (Matthieu 1:2) avec une citation du livre d'Isaïe:

Par conséquent, le Seigneur lui-même vous donnera un signe: Voici, la vierge sera enceinte, elle enfantera un fils, et appellera son nom Emmanuel (Esaïe 7:14).

Péricopes Mages d'Orient

Parce que qui est écrit par le prophète (Matthieu 2:5) et voici une citation du livre de Michée: Et toi, Bethléhem Éphrata, Petite entre les milliers de Juda, De toi sortira pour moi Celui qui dominera sur Israël, Et dont l'origine remonte aux temps anciens, Aux jours de l'éternité (Michée 5:1).

Péricopes Escape from Egypt
Ce devait accomplir ce que le Seigneur avait dit par le prophète (Matthieu 2:15), avec une citation du livre d'Osée et appelé mon fils hors d'Égypte (Osée 11:1).

Péricopes Abattage des bébés

Puis les paroles du prophète Jérémie (2:17) et voici une citation du livre de Jérémie: Ainsi parle l'Éternel: On entend des cris à Rama, Des lamentations, des larmes amères; Rachel pleure ses enfants; Elle refuse d'être consolée sur ses enfants, Car ils ne sont plus (Jérémie 31:15).

Péricopes Retour à Nazareth

Ce fut pour accomplir la parole des prophètes (Matthieu 2:23), avec devis sera appelé Nazaréen (Esaïe 11:1 ou Gen 49:26; Dt 33:16).

Péricopes Jean-Baptiste

Elle se réfère à la parole du prophète Isaïe quand il dit (Matthieu 3:3), avec une citation du livre d'Isaïe: Préparez le chemin du Seigneur dans le désert, aplanissez dans la steppe une route pour notre Dieu! (Isaïe 40:3).

Péricopes Tentation de Jésus

Il est écrit (Matthieu 4 :4) et voici une citation de Deutéronome: pas seulement de pain que l'homme vit, mais l'homme vit de tout ce qui sort de la bouche de Dieu (Dt 8:3). Il est écrit (Matthieu 4,7) et voici une citation de Deutéronome: Tu ne tenteras point le Seigneur, ton Dieu, comme wystawialiście mettre à l'épreuve à Massa (Deutéronome 06:16). Car il est écrit (Matthieu 04:10) et voici une citation de Deutéronome: Tu craindras l'Éternel, ton Dieu, et tu le serviras lui, et ne jurent que par son nom (Deut 06:13).

Péricopes Domaine d'activité

Ce fut pour accomplir la parole du prophète Isaïe (Matthieu 04:14, avec une citation du livre d'Isaïe: Dans les premiers temps, humilié [M.] le pays de Zabulon et terre de Nephtali, mais la gloire future portera sur le chemin de la mer, menant par la Jordanie, une terre païenne (Isaïe 8:23); le peuple qui marchait dans les ténèbres a vu une grande lumière; sur les habitants de la terre de l'ombre une lumière a brillé (Isaïe 9:1).

          Comme vous pouvez le voir Matthieu poursuivi plan prévu théologique. Il voulait donner de la crédibilité à l'histoire de Jésus basée sur des prédictions des prophètes de l'Ancien Testament. Est la prophétie peut être un témoignage historique? Pas vraiment. Il ya seulement un signe que quelque chose va se passer. Par ailleurs, certaines prophéties peuvent avoir perdu de sa pertinence et de lisibilité. Ces mêmes prophéties sont autrement lus par les Juifs.

          Matthieu sur la base des sources disponibles développé son propre concept théologique. Il a été l'a convaincue. Il se sentait obligé de le présenter. Dans la bouche de Jésus mettre ses propres pensées: Laisse faire maintenant, car il est convenable que nous accomplissions ainsi tout ce qui est juste. Et Jean ne lui résista plus (Matthieu 3:15).

          Arbre généalogique présenté par la péricope de Matthieu dans la généalogie de Jésus (Matthieu 1:17) ne sont pas identiques avec un pedigree représenté dans l'évangile de Luc. Il est facile à repérer lignée spoof à leurs idées. Matthieu calculé que, entre David et Jésus étaient de 28 générations, tandis que Luc compté autant que 41. En fait, le pedigree est présenté par Matthieu pedigree long de la ligne de Joseph et marche après la lignée royale (David, Salomon, Roboam, ...). Matthieu dit que Jésus était le grand-père de Jacob (le père de Joseph). Luc est allé le long de la ligne de Mary et conduit lignée travers Nathan (Luc 3:31), indiquant que le grand-père était Eli (le père de Joseph).

          Dans les mots de Matthieu, le père de Salathiel était Jéconias (Matthieu 01:12). Dans le livre de Jérémie est écrit de lui:  Inscrivez cet homme comme privé d'enfants, Comme un homme dont les jours ne seront pas prospères; Car nul de ses descendants ne réussira A s'asseoir sur le trône de David Et à régner sur Juda (Jérémie 22:30). Ces mots empêchent la descendance du Messie. La valeur historique de la généalogie de Jésus est donc discutable.

          À ce jour, les discussions en cours sur le texte d'Isaïe. Voici, la jeune fille deviendra enceinte, elle enfantera un fils, Et elle lui donnera le nom d'Emmanuel (Esaïe 07:14). Il ya deux interprétations. On dit que Isaïe a écrit sur Ezéchias, qui allait bientôt donner naissance jeune épouse [Abia] le roi Achaz ce qui devait être un signe de la stabilité de la dynastie davidique selon la promesse de Dieu, enregistré en 2 Samuel 7,1nn. La seconde interprétation messianique appelé insiste pour que Esaïe a écrit au sujet du Messie. Le mot Vierge est apparue dans la traduction de la Septante, dans lequel le mot almah (jeune femme, une jeune mère) a été traduit en parthenos (vierge). La traduction a été adopté par Matthieu. Dans son Évangile a écrit:  Voici, la vierge sera enceinte, elle enfantera un fils, et on lui donnera le nom d'Emmanuel, ce qui signifie Dieu avec nous (Matthieu 01:23). Nom Emmanuuel considéré comme symbolique et remplacement.

---

[1] L'Encyclopédie Catholique Volume II, Université Catholique de Lublin col. 465.
 \

Egzegeza Nowego Testamentu

 

          Pismo święte jest wielkim obrazowaniem spraw Bożych. Każdy jego tekst jest już koncepcją teologiczną autora. Aby wydobyć prawdę zbliżoną do obiektywnej, trzeba rozpoznać cel jaki postawili  sobie autorzy.

          Konstrukcje tekstów zaświadczają też o udziale Boga samego (poprzez natchnienie ewangelistów) w ich pisaniu. Pismo święte napisali ludzie jak umieli, ale Bóg zawarł w nim informacje na temat swojego istnienia. Wiele zostało jeszcze spraw do odczytania dla dalszych pokoleń.

          Kto chce rozumieć pisma święte (Stary Testament, Nowy Testament i inne księgi religijne) musi studiować je bez egzaltacji religijnych. Emocje duchowe należy zachować do medytacji lub czynności liturgicznych. Podczas badań egzegetycznych (interpretacyjnych) należy zachować chłodne, trzeźwe i zdroworozsądkowe podejście. Tylko taki sposób badania daje gwarancję zbliżenia się do prawdy obiektywnej. R. Bultmann w oparciu o filozoficzne przesłanki egzystencjalizmu M. Heideggera zapoczątkował nowy kierunek interpetacji Biblii, tzw. demitologizację[1].      

          Jeżeli Nowy Testament przekazuje prawdę religijną, to powinien nie tyle być świętą księgą do nabożnej liturgii, co roboczym podręcznikiem wiedzy religijnej. W zasadzie przydałyby się dwa egzemplarze NT: do świątecznej liturgii  i do badania naukowego. Niestety teksty nie były pisane tylko z serca, lecz widać w nich twórczy wymysł różnych koncepcji religijnych. Przez to odczytanie Prawdy nie jest takie proste. Zachęcam do studiowania tekstów, tak jak to czyni się w innych dziedzinach wiedzy. Spokojnie i bez egzaltacji, rozumnie używając aparatu logicznego. Wszelkie zdarzenia niezwykłe prześwietlać i nie dać się sprowokować, że dla Boga wszystko jest możliwe. Właśnie odwrotnie. Bóg jest zbyt Wielki, aby łamać prawa przyrody, które sam ustanowił.

Ewangelia wg Mateusza

          Jeżeli przyjrzymy się uważnie rozdziałom od 1,1 do 4,17 Ewangelii Mateusza to  wszystkie perykopy mają odniesienia do Starego Testamentu i w jakiś sposób są z nim powiązane. W pewnym sensie historia Jezusa jest historią Izraela. Widać tu konkretny zamysł i celowość autora. Mateusz chciał za wszelką cenę udowodnić mesjańskie pochodzenie Jezusa oraz, że urodził się z woli Ojca i był przepowiadany przez proroków.

Śledząc kolejne perykopy można zauważyć analogie:

Perykopa Rodowód Jezusa

          Tekst opracowany na podstawie ksiąg biblijnych: Rdz 21,3; 25,19,26; 38,18,29; 49,8–12; Joz 6,25; Rt 4,12,17–22; 2 Sm 11,27; 12,24; 1 Krn 2,1–15, 3,1–19).

Mateusz podaje rodowód od strony jego przybranego ojca Józefa, męża Maryi  i prowadzi linię rodową przez pokolenie Salomona Mt 1,6–7.

Perykopa Narodzenie Jezusa

 A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka (Mt 1,22) wraz z cytatem z Księgi Izajasza:

Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel (Iz 7,14).

Perykopa Mędrcy ze Wschodu

Bo tak napisał Prorok (Mt 2,5) i tu cytat z Księgi Micheasza: A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności (Mi 5,1).

Perykopa Ucieczka z Egiptu

Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka (Mt 2,15) wraz z cytatem z Księgi Ozeasza:  i syna swego wezwałem z Egiptu (Oz 11,1).

Perykopa Rzeź niemowląt

Wtedy spełniły się słowa proroka Jeremiasza (2,17) i tu cytat z Księgi Jeremiasza: W Rama daje się słyszeć lament i gorzki płacz. Rachel opłakuje swoich synów, nie daje się pocieszyć, bo już ich nie ma (Jr 31,15).

Perykopa Powrót do Nazaretu

Tak miało się spełnić słowo Proroków (Mt 2–23) wraz z cytatem: nazwany będzie Nazarejczykiem (Iz 11,1 lub Rdz 49,26; Pwt 33,16).

Perykopa Jan Chrzciciel

Do niego odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi (Mt 3,3) wraz z cytatem z Księgi Izajasza: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! (Iz 40,3).

Perykopa Kuszenie Jezusa

Napisane jest (Mt 4,4) i tu cytat z Księgi Powtórzonego Prawa: nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim, co pochodzi z ust Pana (Pwt 8,3). Ale jest napisane także (Mt 4,7) i tu cytat z Księgi Powtórzonego Prawa: Nie będziecie wystawiali na próbę Pan, Boga waszego, jak wystawialiście Go na próbę w Massa (Pwt 6,16). Jest bowiem napisane (Mt 4,10) i tu cytat z Księgi Powtórzonego Prawa: Będziesz się bał Pana, Boga swego, będziesz Mu służył i na Jego imię będziesz przysięgał (Pwt 6,13).

Perykopa Pole działalności

Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza (Mt 4,14 wraz z cytatem z Księgi Izajasza: W dawniejszych czasach upokorzył [Pan] krainę Zabulona i krainę Neftalego, za to w przyszłości chwałą okryje drogę do morza, wiodącą przez Jordan, krainę pogańską (Iz 8,23); Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło (Iz  9,1).

         Jak widać Mateusz realizował zamierzony plan teologiczny. Pragnął uwiarygodnić historię Jezusa na podstawie przepowiedni proroków Starego Testamentu. Czy proroctwa mogą być świadectwem historycznym? Nie do końca. Są jedynie sygnałem, że coś się wydarzy. Poza tym, niektóre proroctwa mogły stracić swoją aktualność i czytelność. Te same proroctwa są inaczej odczytywane przez Żydów.

          Mateusz na podstawie posiadanych źródeł opracował własną koncepcję teologiczną.  Był do niej przekonany. Czuł się w obowiązku ją przedstawić. W usta Jezusa włożył własne przemyślenia: Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe (Mt  3,15).

          Rodowód przedstawiony przez Mateusza w perykopie Rodowód Jezusa (Mt 1–17) nie jest identyczny z rodowodem przedstawionym w Ewangelii Łukasza. Łatwo dostrzec naciąganie rodowodu do swoich koncepcji. Mateusz obliczył, że między Dawidem a Jezusem było 28 pokoleń, natomiast Łukasz naliczył ich aż 41. De facto rodowód przedstawiony przez Mateusza jest rodowodem po linii Józefa i kroczy po linii królewskiej (Dawid, Salomon, Roboam, ...). Mateusz twierdzi, że dziadkiem Jezusa był Jakub (ojciec Józefa). Łukasz poszedł po linii Maryi i prowadzi linię rodową przez Natana (Łk 3,31) wskazując, że dziadkiem był Heli (ojciec Maryi). 

          Jak pisze Mateusz, ojcem Salatiela był Jechoniasz (Mt 1,12). W Księdze Jeremiasza napisano o nim: Zapiszcie tego człowieka jako pozbawionego potomstwa,  jako męża, który nie zażyje szczęścia w swych dniach,  ponieważ żadnemu z jego potomków  nie uda się zasiąść na tronie Dawida  ani panować nad Judeą (Jr 22,30). Słowa te wykluczają potomstwo Mesjasza. Historyczna wartość genealogii Jezusa jest więc wątpliwa.

          Do dnia dzisiejszego trwają dyskusje nad tekstem Izajasza. Oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel (Iz 7,14). Są dwie interpretacje. Jedna mówi, że Izajasz pisał o Ezechiaszu, którego miała wnet porodzić młoda małżonka [Abija] króla Achaza, co miało być znakiem trwałości dynastii Dawidowej według obietnicy Boga, zapisanej w 2 Sm 7,1nn. Druga interpretacja zwana mesjańską obstaje, że Izajasz pisał o Mesjaszu. Słowo dziewica pojawiła się w tłumaczeniu Septuaginty, w której słowo almah (młoda kobieta, młoda matka) przetłumaczono na parthenos (dziewica). Tłumaczenie to zostało przyjęte przez Mateusza. W swojej Ewangelii napisał: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: „Bóg z nami” (Mt 1,23).  Imię Emmanuuel uważa się za symboliczne i zastępcze.

---

[1]  Encyklopedia Katolicka II tom, KUL Lublin kol. 465.