Trépas i tłumaczenie

          La mort est la fin naturelle de la vie humaine, et non le salaire du péché, comme le dit Paul dans sa Lettre aux Romains (Romains 6:23;. Catéchisme de l'Église catholique, 1992 p 246). Le Magistère de l'Église enseigne que la mort est entrée dans le monde à cause du péché de l'homme (Catéchisme de l'Église catholique, 1992 p. 246). Rien ne pourrait être plus éloigné de la vérité. Ce qui est vrai, est d'essayer de sortir de cette absurdité proclamant que l'obéissance de Jésus a transformé la malédiction de la mort en bénédiction. La conception de la foi chrétienne ne résiste pas à l'épreuve du temps. Il est bien connu que tous les êtres vivants atteint la fin de sa durée de vie. L'homme, par nature, appartient à la même biosphère. La construction de bâtiments sur de fausses hypothèses, tôt ou tard, doit conduire à son effondrement. Malheureusement enseignement de l'Église devient de plus en plus confuse, le quoi et critiqué.

          Filozoteizm voit la mort comme un phénomène biologique naturel. Ne branchez pas la fin du monde avec le catastrophisme. Catastrophisme est la vision pessimiste que l'histoire humaine ont tendance à la finale de catastrophe inévitable. Le terme même de synteleia tou Aionos (Matthieu 73,39n.49; 24,3; 28,20), que nous offrons comme la fin du monde polonais, comprend la suggestion qu'il est pas une limite, mais positif dans le sens de la fin du couronnement , l'accomplissement. La première étape par le feu du purgatoire, tout à fait le plus douloureux, est de connaître vos propres péchés (docteur en médecine et mystique Adrienne von Speyr 1902-1976). Avec la mort de l'âme perd le contact avec un organisme vivant, qui était le corps. Le corps lui-même, sans aucun signe de vie est maintenant juste un souvenir de l'homme. L'âme a perdu son pied qu'elle avait reçu lors de la conception. Carnality est un homme donné et tâches. Pas de corps provoque l'âme de l'homme ne se sent pas à l'aise. Peut-être à cause de ses parents de vœux montrer qui était mort. Ils soutiennent qu'il se habituer à la nouvelle réalité. La vie éternelle consistera en ne donnant pas d'imaginer l'intimité avec Dieu et de sentir son amour. Cependant, lors de la réunion de l'âme vient à le Fils de Dieu - Jésus. Père ne peut pas être connue. Il sera toujours méconnue. Saint Teresa Unies avait espéré voir le Père en disant: Je veux voir Dieu, mais vous devez mourir pour le voir. Jésus-Christ remplace le Père. Peut-être pour certains, ce sera encore une autre preuve de concept de Dieu dans la nécessité d'établir Fils. L'homme est difficile à croire, quand vous ne le voyez pas. Christ est l'icône de Dieu. Maintenant, il est plus facile de comprendre les paroles de Jésus: Moi et le Père nous sommes un (Jn 10:30)); Celui qui m'a vu a vu le Père (Jn 14,9).

          Dans la Lettre aux Hébreux, Paul a écrit réservé aux hommes de mourir une seule fois (Hébreux 9:27). Je suis totalement d'accord avec cela. Filozoteizm ne vois pas le point en la réincarnation. Malheureusement, même parmi les chrétiens, il ya beaucoup de partisans de la réincarnation. Eh bien, vous ne pouvez ignorer.

          Tout le monde en quelque sorte reflète sur sa mort. La foi permet à la suppression de la peur. Personne ne veut mourir dans la douleur. Si il est de notre temps pour mourir vaillamment (1 Maccabées 9,10).

          L'Eglise proclame que Jésus est ressuscité. Oui il est vrai, mais pas comme nous imaginer la plupart des croyants. Après la mort de Jésus est apparu à ses disciples, montrant que si il est mort, est encore en vie. La mort est pas diagramme.

          Jésus ressuscité n’est pas ressuscité des morts, mais a commencé sa vie dans la nouvelle réalité, le nouveau corps glorifié. L'homme ne peut pas voir le corps, parce que Jésus a montré l'image corporelle apparente, dans des visions névrotiques. Certains ont même pas vu, même si elles ont été parmi les voyants.

Tłumaczenie

          Śmierć jest naturalnym kresem ludzkiego życia, a nie zapłatą za grzechy, jak głosi Paweł w Liście do Rzymian (Rz 6,23; KKK s. 246). Urząd Nauczycielski Kościoła naucza, że śmierć weszła na świat z powodu grzechu człowieka (KKK s. 246). Nic bardziej mylnego. Co prawda, próbuje wyjść z tej  niedorzeczności głosząc, że posłuszeństwo Jezusa przemieniło przekleństwo śmierci w błogosławieństwo. Konstrukcja wiary chrześcijańskiej nie wytrzymuje próby czasu. Powszechnie wiadomo, że każde żyjące stworzenie dochodzi do kresu swego żywota. Człowiek z natury należy do tej samej biosfery. Budowanie konstrukcji na błędnych założeniach, wcześniej czy później musi doprowadzić do jej upadku. Niestety nauka Kościoła staje się coraz bardziej niezrozumiała, przez co i krytykowana.

          Filozoteizm dostrzega śmierć jako naturalne zjawisko biologiczne. Nie należy łączyć końca świata z katastrofizmem. Katastrofizm jest to pesymistyczny pogląd, że ludzkie dzieje zmierzają do nieuniknionej katastrofy ostatecznej. Już sam termin synteleia tou aionos (Mt 73,39n.49;24,3;28,20), który po polsku oddajemy jako koniec świata, zawiera w sobie sugestię, że nie chodzi tu o kres, ale o koniec pozytywny w sensie uwieńczenia, wypełnienia się. Pierwszy krok przez ogień czyśćcowy, zgoła najboleśniejszy, to poznanie własnych grzechów (lekarz medycyny i mistyczka Adrienne von Speyr 1902–1976). Wraz ze śmiercią dusza traci kontakt z żywym organizmem, jakim było ciało. Samo ciało, bez oznaki życia jest już tylko wspomnieniem człowieka. Dusza utraciła swój punkt zaczepienia jaki otrzymała w momencie poczęcia. Cielesność jest człowiekowi dana i zadana. Brak ciała powoduje, że  dusza człowieka nie czuje się komfortowo. Być może dlatego na jego przywitanie zjawiają się najbliżsi, którzy wcześniej pomarli. Wspierają go, aby przyzwyczaił się do nowej rzeczywistości. Życie wieczne będzie polegało na nie dającej się wyobrazić bliskości z Bogiem i odczuwaniu Jego Miłości. Jednak na spotkanie z duszą przychodzi Syn Boży – Jezus. Ojca nie można poznać. On będzie zawsze nierozpoznany. Św. Teresa Wielka miała nadzieję zobaczenia Ojca mówiąc: chcę widzieć Boga, ale trzeba umrzeć, by Go zobaczyć. Jezus Chrystus zastępuje Ojca. Być może dla niektórych będzie to jeszcze jeden dowód koncepcji Boga w konieczności powołania Syna. Człowiekowi trudno uwierzyć, gdy nie zobaczy. Jezus Chrystus jest Ikoną Boga. Teraz łatwiej jest zrozumieć słowa Jezusa: Ja i Ojciec jedno jesteśmy (J 10,30)); Kto mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca (J 14,9).  

          W Liście do Hebrajczyków Paweł napisał: Postanowione ludziom raz umrzeć (Hbr 9,27). Całkowicie się z tym zgadzam. Filozoteizm nie dostrzega żadnego sensu reinkarnacji. Niestety nawet u chrześcijan jest wielu zwolenników reinkarnacji.  No cóż, można tylko wzruszyć ramionami.

          Każdy w jakiś sposób zastanawia się nad swoją śmiercią. Wiara pozwala na odsunięcie strachu. Nikt nie chciałby umierać w cierpieniu. Jeżeli nadszedł nasz czas, umierajmy mężnie  (1 Mch 9,10).

          Kościół głosi, że Jezus Zmartwychwstał. Tak to prawda, ale nie tak jak sobie to wyobraża większość wierzących. Po śmierci Jezus ukazał się swoim uczniom pokazując, że choć umarł, to nadal żyje. Śmierć nie jest więc kresem. Zmartwychwstały Jezus nie zmartwychpowstał, ale rozpoczął życie w nowej rzeczywistości, w nowym ciele uwielbionym. Człowiek nie jest w stanie zobaczyć tego ciała, dlatego Jezus pokazywał się w obrazie ciała pozornego, w widzeniach neurotycznych. Niektórzy w ogóle Go nie widzieli  mimo, że byli wśród widzących.

Le sens de l'existence

          La question du sens de l'existence est, d'une part, la question fondamentale, d'autre part est une impulsion intéressante de réflexion. La question est offensive, forçant l'analyse logique des choses. Il est créatif, inspiré de créer des concepts. Forces pour apporter hypothèses. Avec des questions vous pouvez éjecter des conclusions différentes. Ils impliquent la foi.

          Même les personnes les plus éthiques ne sont pas en mesure de justifier le sentiment d'être dans le monde sans en supposant que quelqu'un se souciait. Vous ne pouvez pas discerner le sens de ce qui est de dimension finie. Avec le sens de la finalité est solidaire. L'opportunité de sortir de la dimension humaine est imparfaite et contient un espace réel.

          Avec ces quelques conclusions ci-dessus émerge la nécessité d'être un parent (plus que). Seul quelqu'un de l'extérieur peut déterminer le sens et le but de l'existence humaine. Question du sens incite à accepter l'existence de Dieu. Si Dieu est une création de la chose l'esprit, la force, il a une taille finie. Un tel Dieu ne peut pas donner des réponses à la question. Dieu doit être sur la création. Son existence est une condition préalable pour les réponses correctes. Sans Dieu, la réponse à cette question transcendante est impossible.

          La question du sens de l'existence implique d'autres questions. Qui est Dieu? Est l'homme est déterminé à croire en l'existence de Dieu? Comment faire face à la question de l'existence de quelqu'un qui ne peut pas être reconnu sensuellement.

–       Qui êtes-vous Dieu? Pourquoi ne pas dire à haute voix: Je Suis. Pourquoi vous cachez-vous en face de l'homme?

          Inévitablement, les nouvelles questions se posent. Dans l'esprit des hommes il ya le chaos complet. Aujourd'hui, être rationnel ne sont pas d'accord avec ces conditions. Il veut savoir noir et blanc, quoi de neuf?

          Questions sans fin. Il ya beaucoup, mais sur leur base apparaît nécessité logique. Sans Dieu, vous ne pouvez pas comprendre quoi que ce soit. Dieu artificiel est tout aussi incroyable que celui adopté foi. Mais la question que vous devez répondre. Vous devez prendre un stand. Vous devez déterminer. Que Dieu est bon, conceptuelle ou réelle.

          Pour rester fidèle à votre conscience que vous avez à chercher des réponses dans d'autres domaines de la vie encore. Vous devez exécuter votre intérieur. Faites votre propre coeur dire? Il est bon de connaître les règles et les lois de la nature. Il peut aussi y trouver la réponse.

          La foi doit être discernement complète. La preuve en est dans le monde entier, et la réalité existante. L'intérieur de la volonté spirituelle.

          Pour les chrétiens, une aide précieuse dans la réponse de la signification de l'existence est la figure de Jésus-Christ. Répondit-il. Pas tout le monde, cependant, le traiter sérieusement. Pas tout le monde comprend sa présence dans l'histoire. Sans le Christ, il est difficile de comprendre l'être humain et sa relation avec l'Être suprême.

Tłumaczenie

          Pytanie o sens istnienia jest, z jednej strony, pytaniem fundamentalnym, a z drugiej jest intrygującym bodźcem do przemyśleń. Pytanie jest zaczepne, zmusza do logicznej analizy rzeczy. Jest twórcze, inspiruje do kreowania pojęć. Zmusza do postawienia założeń. Z pytań można wysuwać różne wnioski. One implikują wiarę.

          Nawet najbardziej etyczne osoby nie są w stanie uzasadnić sensu istnienia świata bez przyjęcia, że komuś na tym zależało. Nie można dopatrywać się sensu tego, co ma wymiar skończony. Z sensem integralnie związana jest celowość. Celowość wychodząca od człowieka ma wymiar niedoskonały i zawiera się w przestrzeni rzeczywistej.

        Z tych kilku powyższych wniosków wyłania się konieczność istnienia istoty  nadrzędnej. Tylko ktoś z zewnątrz może określić cel i sens istnienia człowieka. Pytanie o sens inspiruje do przyjęcia istnienia Boga. Jeżeli Bóg jest kreowany w umyśle, siłą rzeczą, ma wymiar skończony. Taki Bóg nie może dać odpowiedzi na postawione pytanie. Bóg musi być ponad stworzeniem. Jego istnienie jest warunkiem właściwej odpowiedzi. Bez Boga transcendentnego odpowiedź na postawione pytanie jest niemożliwa.

          Pytanie o sens istnienia implikuje kolejne pytania. Kim jest Bóg? Czy człowiek jest zdeterminowany do wiary w istnienie Boga? Jak poradzić sobie z zagadnieniem istnienia kogoś, kogo nie można rozpoznać zmysłowo.

–  Kim jesteś Boże? Dlaczego nie powiesz donośnym głosem: Jestem. Dlaczego ukrywasz się przed człowiekiem?

          Siłą rzeczy rodzą się kolejne pytania. W umysłach ludzkich pojawia się kompletny chaos. Dzisiejsza istota rozumna nie godzi się na takie warunki. Chce wiedzieć czarno na białym, co jest grane?

          Pytań nie ma końca. Jest ich wiele, ale na ich bazie pojawia się logiczna konieczność. Bez Boga nie można niczego zrozumieć. Bóg wydumany jest tak samo niewiarygodny, jak ten przyjęty wiarą. Na pytanie trzeba jednak odpowiedzieć. Trzeba zająć stanowisko. Trzeba się określić. Który Bóg jest właściwy, pojęciowy czy rzeczywisty.

          Aby pozostać wiernym swojemu sumieniu trzeba poszukać odpowiedzi w innych jeszcze przestrzeniach życia. Należy uruchomić swoje wnętrze. Czy własne serce podpowie? Dobrze jest poznać zasady i prawa przyrody. Tam również można znaleźć odpowiedź.

          Wiara powinna być kompleksowym rozeznaniem. Dowodem jest cały świat i istniejąca rzeczywistość. Wnętrze duchowe rozstrzyga.

          Dla chrześcijan ogromną pomocą w odpowiedzi o sens istnienia jest postać Jezusa Chrystusa. On udzielił odpowiedzi. Nie wszyscy traktują Go jednak poważnie. Nie wszyscy rozumieją Jego obecność w historii. Bez Chrystusa trudno zrozumieć istotą ludzką i jej powiązanie z istotą Najwyższą.