Ewangelia św. Marka cz. 1

      Konstrukcja Ewangelii św. Marka jest prosta i przejrzysta. W pierwszym wersecie mówi kogo ona dotyczy: "Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym" (Mk 1,1). Wiadomo, że Bohaterem Ewangelii jest Syn Boży. Tym samym przekazuje ważną informację, że Bogu przypisana jest Rodzina na sposób ludzki. Synem Boga jest Człowiek, a nie Ktoś ze sceny nadprzyrodzonej. W tym pierwszym wersecie autor ujawnia mezalians. Bóg, Ojciec Niebieski o naturze transcendentnej przyznaje się do ojcostwa istoty stworzonej jakim jest Jezus. Podobnie jak w Księdze Rodzaju autor mówi o podobieństwie człowieka do Boga, tak tu autor Ewangelii poszerza wiedzę, że istota stworzona wchodzi w rodzinę boską.

        W drugim wersecie autor nawiązuje do Starego Testamentu, do Księgi proroka Izajasza: "Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją " (Mk 1,2). Mowa jest o Janie Chrzcicielu. W owych czasach był godnym prorokiem zwiastującym zamysł Boga o  swoim wcieleniu. Koncepcja Boga polegała na tym, że w naturze transcendentnej Bóg nie może wchodzić w interakcje ze swoimi stworzeniami. Bóg musi się ujawnić w ludzkiej naturze. Bóg chce zbliżyć się do człowieka i stać się postacią jemu bliską. Nie zważa na to, że to Wcielenie jest Jego "uniżeniem". Jednocześnie tym zamiarem dowartościowuje człowieka i jego naturę. Kiedy Jezus zostanie Wywyższony na krzyżu do natury Boskiej zamiar Stwórcy zostanie spełniony. Jezus Chrystus w Akcie działającym przejmie rolę Ojca, a Ojciec uzyska możliwość bliższego kontaktu z człowiekiem.

          I stało się. Większość modlitw wiernych skierowanych jest do Syna Bożego, Jezusa Chrystusa niż do Boga Ojca. Można przyznać, że koncepcja Boga była karkołomna. Idea im bardziej karkołomna tym jest niezwykła. Stwórca zniża się do swojego dzieła i z nim się utożsamia. W tej koncepcji jest zapowiedź wieczności. Zamysł Boga nie może iść w zapomnienie. Za Chrystusem każdy człowiek nabywa te paradygmaty.

         Kiedy myśli się o Jezusie Chrystusie trzeba uwzględniać zamysł Boga odnośnie ludzkich interesów. Nie ma większej nagrody i daru od zapewnienia wieczności istnienia.