Duch Święty

              W Ewangelii Jana intryguje zapis słów Jezusa: "Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was" (J 16,5). Można się domyśleć, ze chodzi o Ducha Świętego. Tajemnicza jest ta Osoba z Trójcy Świętej. Po pierwsze, nigdzie nie jest napisane o dialogu Boga Ojca, czy Syna Bożego z Duchem Świętym? Dlaczego? Katecheza katolicka mówi wyraźnie mówi o Osobie. Jak można to wytłumaczyć dla ludzkiego zrozumienia. W języku ludzkim istnieje pojęcie Stwórcy. kilka religii nazywa Go Bogiem, ale nie podkreślają tym Jego istoty. Otóż w pojęciu Boga najskrytszym paradygmatem jest  Jego natura. Ona jest nazwana Duchem Świętym. W koncepcji dynamicznej jest to Akt działający. Na to pojęcie nakłada się Ojciec – Bóg i Syn  Boży. Jedna natura opisana w trzech Osobach. Duch Święty  jest jakby najbardziej istotny. Stanowi główny paradygmat Stwórcy – Divinum (boskość). Dlatego ewangelię mówią o niewybaczającym grzechu przeciwko Duchowi Świętemu: "Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone" (Mt 12,31). Słowa Ewangelii podkreślają w tym istotę. Ojciec i Syn pełnią tylko boskie funkcje.  Każda z Osób ma jakby inne zadanie (funkcję). Duch Święty mówi o istocie Aktu działającego. Ojciec jest Stwórcą i Patronem. Dźwiga na sobie autorytet Stwórcy. Syn jest ludzkim obrazem Ducha Świętego, a zarazem Ojca. Jest uosobieniem Jego paradygmatów Miłości i Jego Miłosierdzia.

           Jezus odszedł jako Syn Boży, a pozostał jako prawdziwa Istota Boga – Duchem Świętym. Te galimatiasy słowne tylko wprowadzają zamieszanie. Duch Święty zachowuje swoją osobowość, której nigdy nie utracił. Ważne jest, że Istota Boga jest Osobą w rozumieniu ludzkim. Osoba jest podmiotem, z którym można nawiązać dialog. Duch Święty jest samą mądrością. Jezus pozostawił ludzkości samą esencje Istoty, to co uważał za najbardziej wartościowe.

          W religiach Wschodnich Istota Stwórcy nie ma osobowości – panteizm. Kontakt i dialog jest utrudniony. Odczytywać paradygmaty Boga można przez ludzki umysł. W nim tworzy się Jego obraz według ludzkich zdolności. Dla wielu jest to bardziej naturalne, prawdziwe niż gotowy opis Boga przygotowany przez twórców religijnych (np. judeo-chrześcijańskich).

         W tym powyższym kontekście prawdziwe są słowa ewangelii o preegzystencji Jezusa: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało" (J 1,1).