Papieże cd. 52

 

Papież Bonifacy VIII (1294–1303)  aby uciszyć gniew ludu uwięził byłego papieża Celestyna V, który wcześniej abdykował. Papież Bonifacy VIII był żądny władzy i bogactwa. Pragnął umocnić papiestwo, ale nie dostrzegał, że świat się zmienił. Królestwa powoli wyzwalały się spod wpływów Kościoła. Naciski, straszenia ekskomuniką, czy interdyktem nie przynosiły owoców. Na nową krucjatę nikt już nie miał ochoty. We Francji Filip Piękny zakazał wywozu złota, srebra, cennych przedmiotów, a obcokrajowcom odmówił prawa zamieszkiwania na jego ziemiach. W ten sposób unieszkodliwił kolektorów papieskich. Papież musiał cofnąć zbyt rygorystyczne przepisy, zdając sobie sprawę, że może ponieść jeszcze większe szkody. Papież potrzebował wsparcia względem opozycji rodzimej. Papież miał wielu przeciwników. Chciano jego ustąpienia. Papież zburzył rodowe siedziby swoich przeciwników, Zagarello i Palestrinę. W 1300 roku, „Roku Świętym” obiecywał odpust zupełny tym. Którzy odwiedzą rzymskie bazyliki świętego Piotra i świętego Pawła. W ten sposób chciał podreperować papieski skarbiec. Czując się mocniejszy ostro złajał Filipa Pięknego za uwięzienie biskupa Bernarda Saissel z Pamiers, oskarżając go o zdradę stanu i spisek z Anglia. Papież nakazał stawić się u siebie. Filip Piękny oburzony zakazał wszelkich kontaktów z Rzymem, papieża zaś postanowił ośmieszyć. Bonifacy ogłosił: Rzeczemy, ogłaszamy, stwierdzamy i proklamujemy, iż każda istota ludzka musi bezwględnie podporządkować się papieżowi rzymskiemu, jeśli chce osiągnąć zbawienie wieczne. Stwierdzenie to nabrało cech dogmatu. Filip Piękny podjął walkę. Oskarżył papieża o zamordowanie Celestyna V oraz inne jeszcze rzeczy. Papież rzucił klątwę na Filipa Pięknego. Doszło do uwięzienia papieża. Kardynałowie przychylni papieżowi odbili go od Francuzów. Papież był bliski obłędu. Wkrótce umarł.

 

Papież Benedykt XI (1303 –1304) był przeciwieństwem poprzednika, godny i nabożny, skłonny do przebaczania. Anulował wszystkie sankcje nałożone na Francję i króla Filipa. Rehabilitował nawet kardynałów z opozycji poprzednika. Mimo to dalej prowadzili zamieszania. Papież udał się do Perugii, gdzie zmarł.

 

Papież Klemens V (1305–1314) kupił poparcie króla Francji Filipa Pięknego za obiecaną część dziesięciny zbieranej na rzecz Rzymu. Przyjął sakrę w Lyonie i w obecności króla. Podczas intronizacji usunęła się ściana kościoła Saint-Just. Zginęło wielu baronów. Sam papież spadł z konia, a jego mitra potoczyła się po gruzach. Zaginał też cenny diament, który ją zdobił. Papież został marionetka króla. Został wspólnikiem króla w odrażającym procesie templariuszy. Skarb templariuszy był potrzebny królowi. Na soborze w Vienne zakon został zlikwidowany. Wielu templariuszy zginęło na stosach. Od roku 1309 papież rezydował w Awinionie.  Za jego pontyfikatu korupcja, handel godnościami kapłańskimi i symonia miały idealne warunki rozwoju. Do pozytywnych zdarzeń należy zaliczyć ufundowanie uniwersytetów w Orleanie i Perugii, powołanie katedr języka hebrajskiego, chaldejskiego i arabskiego w uniwersytetach w Oksfordzie, Salamance i Bolonii. W 1307 powołany został pierwszy arcybiskup Pekinu. Papież pozostawił po sobie zbiór praw, tzw. „Zbiór Klementyński”, który utrzymywał moc do roku 1917.