Papieże cd. 64

Papież Pius V (1566–1572)  zostanie ogłoszony świętym (kanonizowanym) przez papieża Klemensa XI 22 maja 1712 roku. Jego surowość przeszła do historii. Był człowiekiem uduchowionym, ascetą odznaczającym się ewangelicznym ubóstwem, wymagającym wyrzeczeń od siebie i od innych. Prowadził życie zazwyczaj skromne. Był człowiekiem dobrotliwym, ale zarazem nieustępliwy.   Z całą determinacją wprowadzał w życie dekrety Soboru Trydenckiego. Z całą bezwzględnością egzekwował prawa inkwizycji. Zbudował od nowa zburzony jej gmach. Wydał poprawiony Indeks ksiąg zakazanych. Ilość skazanych za herezje wzrosła, choć był mniej surowy dla Żydów.  Ogłosił Tomasza z Akwinu Doktorem Kościoła. W polityce zewnętrznej przejawiał średniowieczne skłonności, roszcząc sobie prawo do dominacji nad królami i książętami. Aprobował krwawe represje wymierzone w protestantyzm. Największym sukcesem papieża była wygrana bitwa pod Lepanto rozbijająca wojska Tureckie. Sukces przypisywał modlitwie różańcowej.

 

Papież Grzegorz XIII (1572–1585),  po surowym poprzedniku oczekiwano odwilży. Miał syna z przelotnego flirtu. Próbował złagodzić rygory Piusa V.  Był skłonny do kompromisów, choć starał się wprowadzać w życie uchwały Soboru Trydenckiego. W trzy miesiące po intronizacji, na rozkaz Katarzyny Medycejskiej, królowej Francji dokonano krwawej rozprawy z hugonotami (noc    św. Bartłomieja). Papież błędnie poinformowany o masakrze, początkowo chciał uczcić tryumf katolików. Kiedy poznał szczegóły, zalał się łzami. W 1582 papież ogłosił reformę kalendarza. Uciął z kalendarza dziesięć dni.. Odwilż spowodowała, że wypłynęły męty społeczne. Nastąpił upadek obyczajów. Kurtyzany spadły do poziomu zwykłych prostytutek. 

 

Papież Sykstus V (1585–1590) już pierwszego dnia pontyfikatu zawisło czterech młodzieńców których przyłapano z bronią w ręku. Wkrótce Sykstus rozprawił się z bandytyzmem. Policja „żelaznego papieża” nie znała litości. Egzekucje stały się codziennością. Nie upłynęło dwa lata jak drogi stały się bezpieczne. W tym samym czasie papież zdołał naprawić finanse publiczne. Wiele spraw brał w swoje ręce. Działał szybko i zdecydowanie. Klęską było wydanie własnej Biblii. Było to nieudane dzieło. Po śmierci papieża trzeba było 10 lat, aby go naprawić. Papież kazał zbudować nowe akwedukty, osuszyć bagna pontyjskie, uruchomił produkcję wełny i jedwabiu. Troszcząc się o ekonomiczną stronę państwa zgromadził w zamku świętego Anioła około czterech milionów talarów w złocie.  Zmarł na malarię.