Papieże cd. 61

Papież Juliusz II (1503–1513) został wybrany, bo najwięcej zapłacił. Dwa lata później ten sam papież wyda bullę Cum tanto divino, uznająca nieważność elekcji, która zostanie przeprowadzona nieuczciwie. Przekupnym kardynałom zagroził ciężkimi karami.  Papież Juliusz II „Groźny” był podobny do poprzednich papieży. Wszczynał wojny (głównie z Wenecją i Francją), aby rozszerzyć swą władzę. Niejednokrotnie stawał w pierwszej linii bitew. Dzięki wojnom odzyskał Państwo Kościelne, ale z ich powodów od Kościoła rzymskiego odwróciły się całe narody. Historia Juliusza II jest historią męża stanu. Juliusz II miał zdolności dyplomatyczne i militarne. 3 maja 1512 roku papież otworzył obrady soboru laterańskiego. Zainaugurowała je procesja, która przypominała raczej poradę wojskową. Uczestniczyła w niej ciężka jazda ora 9 dział. Na soborze najbardziej interesowała papieża mowa generała dominikanów o uprawnieniach papieża i jego wyższości nad soborem. Za pontyfikatu Juliusza II Michał Anioł dokończył freski zdobiące sklepienie Kaplicy Sykstyńskiej. Dla obrony granic Państwa Kościelnego Juliusz II oficjalnie powołał Gwardię Szwajcarską złożoną z nieżonatych ochotników, obytych ze sztuką wojenną. Ich stroje zaprojektował Michał Anioł. W 1507 ogłosił odpust zupełny dla chrześcijan pod warunkiem przyjęcia sakramentów i przeznaczeniem datku na budowę bazyliki. Odpust ten stanie się jednym z powodów rozłamu w Kościele, zapoczątkowany przez Marcina Lutra (483–1546).

 

Papież Leon X (1513–1521) w wieku 7 lat uzyskał tonsurę, a gdy miał lat 13, został kardynałem-diakonem kościoła S. Maria in Dominica. Zwany był „księciem humanistów”, gdyż gościł ich w swoim pałacu. Kontynuował obrady Soboru Laterańskiego. Na ósmej sesji przyjęto dogmat o nieśmiertelnej, indywidualnej duszy ludzkiej. Potępiono tez koncyliaryzm.  Nepotyzm papieża ściągnął na niego niezadowolonych kardynałów, którzy usiłowali go otruć. Spisek został wykryty. Głównego przywódcę skazano na śmierć. Papież gromadził manuskrypty i książki. Wielka pasją  papieża były polowania. Z wielkim rozmachem kontynuował prace przy budowie nowej bazyliki św. Piotra. By podołać wydatkom sprzedawał urzędy, a nawet godności kardynalskie. Ponowił dekret Juliusza II o odpuście zupełnym udzielanym w zamian za przyjęcie sakramentów i złożenie ofiary na budowę bazyliki. Wprowadzono list odpustowy upoważniający na okaziciela do otrzymania absolucji za grzechy.  Sprawa odpustów była niepopularna w Niemczech. Nie chciano dopuści odpływ pieniędzy do Italii. Augustianin Marcin Luter w 1517 r. Wywiesił na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze 95 tez przeciwko odpustom.