Papież Benedykt XIII (1394–1417) zapomniał
przysięgę jaką złożył, że abdykuje jeżeli ona może przywrócić jedność
Kościołowi. Wybrany, przyjął święcenia kapłańskie i papieska tiarę. W tym
czasie rządził też Bonifacy IX. Dopiero kiedy opuściło go osiemnastu papieży
został zmuszony w 1403 roku do zaproponowania Bonifacemu IX spotkanie. Rzymski
papież odmówił. Po jego śmierci Benedykt zaklinał rzymskich kardynałów, by nie
przeprowadzali nowej elekcji. Benedykt XIII nie został wysłuchany.
Papież Innocenty VII (1404–1406) podobnie złamał
przysięgę i nic nie uczynił aby zakończyć okres schizmy. Rzymianie nie chcieli
go wpuścić do Rzymu. Dopiero po interwencji króla Neapolu mógł objąć Lateran.
Rzymianie ledwo go tolerowali. Ciągle żądali od niego nowych swobód i
uprawnień. W związku z kolejnym powstaniem, czternastu pełnomocników przybyło
do papieża i w imieniu ludu zarzuciło mu, iż nic nie uczynił, by położyć kres
schizmie. Innocenty był niczym skała. Po audiencji, podstępem zwabiono 11 z
nich i wymordowano. Ciała ich wyrzucono
przez okno. Widok leżących na ulicy trupów wprawił Rzymian w straszliwy gniew.
Przerażony papież uciekł z oddziałem
konnym. Po drodze zasztyletowano jednego z dworzan i zamordowano opata
klasztoru w Perugii. Wrócił do zamku Anioła w 1404 roku, w którym zmarł.
Papież Grzegorz XII (1406–1415) wybrano go gdy
miał 80 lat. Miał spotkać się z Benedyktem XIII. W drodze siostrzeńca poddali
go praniu mózgu. Mieli oni wiele do stracenia. W ostatniej chwili odwołał
spotkanie. Grzegorz XII stracił w oczach kardynałów. Zyskał na ty Benedykt
XIII, który bardziej pewny siebie zwołał sobór. Sobór okazał się kolejna
klęską. Obaj papieże zostali potępieni. Uznano ich za odszczepieńców,
krzywoprzysięzców i heretyków i skazano na niezwłoczne złożenie z urzędu. Obaj skazani uznali odrzucili wyrok. Wybrano
trzeciego papieża Aleksandra V.
Antypapież Aleksander V (1409–1410) wkrótce po
wyborze został otruty przez swego legata. Przed śmiercią powiedział: Jako
biskup byłem bogaty, jako kardynał zostałem biedakiem. Jako papież stałem się
zwykłym żebrakiem.
Antypapież Jan XXIII (1410–1413)
przed konklawe uprawiał piractwo. Odkrył, że na handlu odpustami i
lichwiarskich pożyczkach też można się wzbogacić. Jego skandaliczny tryb życia
doprowadził go do dożywotniego uwięzienia w fortecy Hausen pod Mannheimem.
Zmarł w 1419 r. Jan XXIII (lub Grzegorz
XII) zwołał sobór w Konstancji w 1414–1418 r. Jego głównym celem było
zakończenie wielkiej schizmy zachodniej. Kościół katolicki uznał tylko niektóre
posiedzenia soboru. Na soborze Jan XXIII został nakłoniony do rezygnacji z
tronu papieskiego. W rezultacie uciekł przez co formalnie pozbawił się urzędu.
Kiedy kardynałowie głosowali za abdykacją Grzegorz XII, papież już nie żył.
Antypapież Benedykt XIII został ogłoszony schizmatykiem i ekskomunikowany z
Kościoła rzymskokatolickiego. Drugim celem soboru
było kontynuowanie reform rozpoczętych podczas soboru w Pizie. Reformy te były skierowane
przede wszystkim przeciwko Johnowi Wyclifowi
(wyklętemu na ósmej sesji 4 maja 1415), Janowi Husowi i ich następcom. Jan Hus pomimo listu żelaznego wydanego przez Zygmunta
Luksemburskiego został podczas soboru skazany, a następnie spalony na stosie 6 lipca 1415. Na soborze cała delegacja polska,
wraz z Pawłem Włodkowicem występowała w obronie Jana Husa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz