Papieże cd. 55

Papież Urban VI (1378–1389) nie będąc kardynałem, nie uczestniczył  w konklawe, toteż trzeba było posłać po niego. Wyborowi towarzyszyły hordy  podnieconego tłumu. Oczekując na prawdziwego wybranego, wypchnięto staruszka na pożarcie tłumu. Biedak musiał się gęsto tłumaczyć o pomyłce. Przez niefrasobliwość kardynałów ograbiono jego dom. Wybrany papież Urban VI od pierwszych słów zraził do siebie kardynałów. Traktował ich jak swych służących. Kardynałowie postanowili wybrać nowego papieża Klemensa VII. Trochę się spóźnili. Tak więc rządziło dwóch papieży. Rozpoczął się okres Wielkiej Schizmy Zachodniej. Miała potrwać 52 lata. Obaj papieże byli przekonani o prawomocności swego wyboru. Każdy z nich obłożył klątwą konkurenta i jego zwolenników. Zapanował chaos. Katarzyna ze Sieny uważała za prawowitego papieża Urbana VI, a św. Wincenty Ferreri uznawał Klemensa VII. Wiele spraw rozstrzygano zbrojnie. Urban VI na wieści o knowaniu kardynałów powsadzał ich do lochów. Sam zaczął nadużywać używki. Rozkoszował się odgłosami jęków uwięzionych kardynałów, których zjadały robaki. Nienawiść papieża dosięgła króla Neapolu i jego małżonki. Król zorganizował zbrojną ekspedycję przeciw papieżowi i zmusił go do ucieczki. Podczas ucieczki popadł w całkowity obłęd. Zasztyletował biskupa Akwili, a ciało porzucono przy drodze niczym zdechłego psa. Wielu kardynałów zamordowano, wrzucając ich ciała w zaszytych workach do morza. Dziw bierze, że jeszcze powrócił do Rzymu. Zdążył jeszcze skrócić okres dzielący obchody Roku świętego do 33 lat. Urban VI – papież szaleniec zmarł w 1389 r. Prawdopodobnie pomogli mu w tym truciciele. Państwo Kościelne raz jeszcze pogrążyło się w całkowitej anarchii.

          Drugi papież Klemens VII był bardziej wojownikiem niż sługą Bożym. Stłumił powstanie w Cesenie, mordując cztery tysiące mieszkańców. Po wyborze przeniósł się do Awinionu. Po śmierci Urbana VII kardynałowie nie dali szansy Klemensowi VII lecz wybrali Bonifacego IX.

 

Papież Bonifacy IX (1398–1404) w chwili wyboru miał 30 lat. Papież był człowiekiem uprzejmym i dobrym. Obchodzony Rok święty ujawnił chciwość papieża. Wyzyskując strach przed piekłem sprzedawał po wygórowanych cenach odpusty całkowite. Papież nie rezygnował z najdrobniejszych dochodów. Lepszy wróbel w garści niż gołąb na dachu (Bonifacy IX). Dzięki uzyskanym środkom pieniężnym Watykan zamienił się w twierdzę, a zakon Anioła  został umocniony. Po Roku Świętym, gdy dochody zmniejszyły się, papież okazał się zbędny. Zamieszki zmusiły papieża do wyjazdu do Perugii, a potem do Asyżu. Wrócił do Rzymu pod koniec swojego pontyfikatu, stale bojąc się o swoje życie,