Papieże cd. 50

Papież Grzegorz X (1271–1276) wybrany po najdłuższym konklawe, które trwało 34 miesięcy. Papież zapisał się jako człowiek pobożny, pełen gorącej i prostej wiary. Znał osobiście Tomasza z Akwinu i Bonawenturę (1217–1274). W 1274 zwołał sobór (XIII Sobór Powszechny) w Lyonie, aby zorganizować  nową wyprawę do Palestyny. Po śmierci był opłakiwany przez lud prócz Karola Andegaweńskiego.

Papież Innocenty V (1276) pierwszy dominikanin  na stolcu papieskim. Więcej zajmował się nauką niż polityką. Czynił dalsze starania w celu wysłania krucjaty do Palestyny. Prawdopodobnie został otruty.

Papież Hadrian V (1276) był bratankiem Innocentego V. Wyboru dokonano pod presją, w warunkach głodu i chłodu. Zaraz po wyborze zniósł dekret Grzegorza X dotyczącego wyboru papieża.

Papież Jan XXI (1276–1277) był człowiekiem światłym, filozofem, teologiem i lekarzem. Był autorem wielu dzieł naukowych. Próbował zażegnywać konflikty między narodowe, w tym pomiędzy królem Francji a Alfonsem X Kastylijskim. Wszczął śledztwo w sprawie szerzącego się na uniwersytecie paryskim awerroizmu[1]. Rozważano koncepcję dwóch prawd: "twarda prawda", którą można osiągnąć przy pomocy nauki i filozofii oraz „prawdy religijnej” osiąganej poprzez religię. Filozoteizm stoi na stanowisku jednej Prawdy rzeczywistej, którą można przedstawiać według różnych płaszczyzn odniesień. Jan XXI zginął po zawaleniu się stropu.

Papież Mikołaj III (1277 – 1280)  należał do potężnego rodu Orsinich w Rzymie. Jako papież dążył do niezależności rządów stolicy Apostolskiej. Ustalone przez niego granice Państwa Watykańskiego przetrwały do roku 1860.

Załagodził spór wśród franciszkanów, którzy ze względu na stosunek do rzeczy materialnych podzielili się na konwentualnych i spirytualnych. Założył Ogrody Watykańskie. Przez niektórych papież był atakowany za jego pychę, nepotyzm. Zaspakajał ponoć własne ambicje i rodu Orsinich. Dowodem tych praktyk była Pieśń XIX Boskiej Komedii Dante, w której ukazywała Mikołaja III w piekle, dokąd przywiodły go nepotyzm (faworyzowanie członków rodziny przy
obsadzaniu stanowisk i przydzielaniu godności.) i symonia (handel godnościami i urzędami kościelnymi,  sakramentami oraz dobrami duchowym). 

---

[1] Awerroizm – filozofia arabskiego filozofa Averroesa (1126–1198), oparta na interpretacji myśli Arystotelesa. Wśród jego tez: wszyscy ludzie dzielą jedną, i tę samą duszę (monofizm), wskrzeszenie zmarłych nie jest możliwe.