Wielkie postacie średniowiecza

Św. Grzegorz VII (1020–1085) papież, reformator Kościoła.

Ibn Bassal (XI w.) inżynier zastosował on koło zamachowe do gromadzenia energii w pompie wodnej.

Św. Anzelm z Canterbury lub Anzelm z Aosty (1033–1109) duchowny katolicki, benedyktyn, filozof, twórca scholastyki. Znany jest z dowodu na istnienie Boga (doskonały Bóg musi istnieć, bo w przeciwnym razie nie byłby doskonały).

Piotr Abelard, Pierre Abélard (1079–1142) filozof i teolog. Wprowadził metodę scholastyczną do analizy filozoficznej.

Św. Bernard z Clairvaux (1090–1153) zakonnik cysterski, filozof, teolog, twórca spekulatywnej mistyki. Odgrywał dużą rolę polityczną jako propagator, intelektualista i organizator II krucjaty. Przypisuje mu się autorstwo reguły zakonu Templariuszy.

Awerroes (1126–1198) arabki filozof, teolog, polityk, matematyk. Wygnany za nieprawowierne poglądy filozoficzne. Uważał, że jest jedna dusza ludzkości, która jest nieśmiertelna. Twierdził, że prawdy religijne są inną (bardziej dostępną) interpretacją prawd, które odkrywa filozofia, ale nie ma między nimi sprzeczności.

Św. Dominik Guzman  (1170–1221) założyciel Zakonu Kaznodziejskiego (dominikanów). Był wykształcony. Głosił ewangelie, wędrując po terenach południowej Francji, prowadząc teologiczne dysputy z albigensami. Był przewodniczącym trybunału inkwizycji.

Św. Franciszek z Asyżu (1181–1225) założyciel zakonu franciszkanów, mistyk, stygmatyk. Swoim życiem  pokazał na czym polega Miłość Chrystusowa. Był obrazem i naśladowcą Jezusa Chrystusa.

Św. Albert Wielki z Kolonii (1193–1280) dominikanin, teolog, filozof. Połączył filozofię Arystotelesa z teologią katolicką. Łączył wiedzę z wiarą. Nauczyciel Tomasza z Akwinu.

Św. Celestyn V (1209–1296) pierwszy papież, który zrzekł się swego urzędu.

Roger Bacon (1214–1292) filozof, uważany za skrajnego empirystę. Inspirował się pracami islamskich naukowców.

Św. Bonawentura (1217–1274) scholastyk, doktor Kościoła, porównywany do Tomasza z Akwinu. Jego twórczość była przesiąknięta miłością. Jego zdaniem, prawdziwa teologia musi mieć charakter praktyczny, co oznacza, że powinna służyć człowiekowi w jego działaniu i uczyć go miłości do Boga i bliźniego.

Św. Tomasz z Akwinu (1225–1274) filozof, teolog, członek zakonu dominikanów. Doktor Kościoła. Pozostawił po sobie arcydzieła teologiczne. Do końca nie był pewny wyników swoich dociekań teologicznych. Sięgał do najtajniejszych zagadnień teologicznych (zagadnienie istnienia, bytu). Posługiwał się narzędziami logicznymi i rozumem. Rozum poznaje nie tylko rzeczy materialne, ale również Boga, Jego istnienie, Jego własności, Jego działanie. Istnieją jednak prawdy dla rozumu niedostępne, jak Trójca Święta, grzech pierworodny, wcielenie, stworzenie świata w czasie; są to prawdy wiary. Wiele jego poglądów nie wytrzymało próby czasu, ale na swój czas był największym myślicielem.

Rajmund Lull (1232–1315), franciszkanin, teolog, poeta, misjonarz, uważany za pierwotnego wynalazcę kombinatoryki zastosowanej w konstrukcji maszyny logicznej i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.

Katarzyna Św. Katarzyna ze Sieny (1347–1380) włoska zakonnica, mistyczka, doktor Kościoła, patronka Europy.